หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4471

แม้ว่าเฉินผิงจะยังไม่เข้าใจดีนักว่าแก่นมังกรที่เขาครอบครองเชื่อมต่อกับเฉินปี่ชิงได้ยังไง แต่เขาก็ปล่อยให้มันดูดซับรัศมีต่อไป

เขารู้ว่าจำเป็นต้องใช้แก่นมังกรนี้ตามหาเฉินปี่ชิงและคนอื่นๆ รวมถึงหอคอยผนึกมารที่ขังเหล่าผู้มีสายเลือดมังกรเอาไว้

หอคอยนั้นเป็นภารกิจสำคัญของเฉินผิง เขาต้องเผชิญหน้ากับผู้สร้างหอคอยและเปิดเผยความจริงว่าเหตุใดพวกเขาจึงเคียดแค้นมังกร

เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินผิงไปหาจูหยวนจื่อเพื่อแจ้งว่าเขาตั้งใจจะพาจูชิงเยวี่ยกลับไปที่แคว้นเซียว เขาสัญญากับองค์ชายเซียวไว้ และเขาตั้งใจที่จะรักษาสัญญานั้น

จูหยวนจื่อไม่ได้คัดค้าน แต่เขายังกังวลอยู่เรื่องหนึ่ง นั่นคือฉีหยวนคุนจากเมืองฉี

แม้ว่าฉีเหิงจะไม่อยู่แล้วและเมืองฉีก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนัก แต่พวกเขามีสมาพันธ์ผนึกมารที่ทรงพลังหนุนหลัง หากฉีหยวนคุนตัดสินใจก่อปัญหาให้กับเมืองจูเจียก็อาจนำไปสู่หายนะได้

“งั้นผมจะจัดการตระกูลฉีเอง” เฉินผิงพูดอย่างหนักแน่น “คุณจะได้หมดห่วง”

เฉินผิงไม่พูดอะไรอีกและหายวับไปในพริบตา

ครึ่งวันต่อมา เฉินผิงกลับมาพร้อมกับข่าวการทำลายเมืองฉี โทสะของเฉินผิงนั้นรวดเร็วและไม่ปราณี

พันธมิตรระหว่างตระกูลฉีกับสมาพันธ์ผนึกมารจบสิ้นลง ในสายตาของเฉินผิง ใครก็ตามที่เป็นมิตรกับสมาพันธ์ไม่สมควรได้รับความเมตตา

ก่อนเดินทางไปกับจูชิงเยวี่ย จูชิงซิ่วก็เข้ามาหาเฉินผิง “ฉันจะไปกับคุณ” เธอกล่าว

เฉินผิงกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ “คุณคิดจะไปไหน?”

“ฉันจะไปที่ทะเลมรณะ” จูชิงซิ่วตอบ “ฉันจะหาเกาะร้างสักแห่งเพื่อบำเพ็ญเพียร ถ้าทำแบบนั้นแม้แต่ฟ่านเสียนป่อก็หาฉันไม่พบ ตราบใดที่ฉันยังมีม้วนคัมภีร์ลับ ฟ่านเสียนป่อก็จะไม่เลิกรา ถ้าฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะนำหายนะมาสู่เมือง”

จูชิงซิ่วตั้งใจแน่วแน่ว่าเธอต้องแข็งแกร่งขึ้น เธอสาบานว่าสักวันหนึ่งเธอจะสร้างสำนักหมื่นดาบขึ้นมาใหม่

คำพูดของเธอมีเหตุผลที่ไม่อาจปฏิเสธ และเฉินผิงได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย

จูชิงซิ่วยืนอยู่กับกับเขา รู้ว่ากำลังจะจากกัน เธอไม่รู้ว่าจะได้พบเฉินผิงอีกไหม นี่อาจเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายของพวกเขาก็ได้

ขณะที่เธอก้าวขึ้นไปบนดาดฟ้า เธอเห็นเฉินผิงยืนอยู่ที่หัวเรือเหาะ มือทั้งสองประสานกันไว้ข้างหลัง แสงแดดยามเย็นสาดส่องเขา ร่างของเขาเปล่งปลั่ง

จูชิงซิ่วมองดูเงียบๆ จนกระทั่งคิ้วของเธอขมวดด้วยความสับสน รัศมีประหลาดรวมตัวอยู่รอบตัวเฉินผิงและแผ่กระจายออกมาทุกทิศทาง

ร่างเงานั้นดูราวกับมังกรขนาดยักษ์ แต่ละตัวปรากฎอยู่ข้างหลังเฉินผิง

จูชิงซิ่วหายใจเฮือก

ปราณมังกร?

ภาพที่เห็นทำให้เธอสั่นสะท้าน ในขณะนั้นเธอรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเฉินผิง เธอนึกถึงการกระทำของเธอก่อนหน้านี้ ทำไมเธอถึงคิดว่าตัวเองคู่ควรกับคนอย่างเขา? เธอรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อนึกถึงตอนที่เธอเข้าหาเขาเมื่อคืนก่อน