หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4472

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” เฉินผิงถามเสียงนิ่งขณะมองไปข้างหน้า เพราะรู้ว่าจูชิงซิ่วยืนอยู่ข้างหลังเขา

“ฉันอยากให้คุณรู้ว่า ฉันกำลังจะไปแล้ว” เธอตอบด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่เกาะร้างเพื่อบำเพ็ญเพียร”

จูชิงซิ่วลังเลเมื่อเฉินผิงสังเกตเห็นเธอ สีหน้าของเธอเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อย

“เรายังอยู่ใกล้ชายฝั่งเกินไป” เขาพึมพำ “คุณเข้าไปในทะเลมรณะไม่ดีกว่าเหรอ?”

เธอดูสับสนและหลบสายตาของเขา ราวกับว่ายังไม่ลืมเรื่องระหว่างพวกเขาที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

“ไม่ ที่นี่อยู่ใกล้กับแผ่นดินใหญ่ แบบนั้นฉันจะได้ไปเยี่ยมพ่อได้บ่อยขึ้น” จูชิงซิ่วยิ้มน้อยๆ

“ตกลง ผมเคารพการตัดสินใจของคุณ” เฉินผิงพูดพลางหยิบหยกสื่อสารออกมา “ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือก็ติดต่อมาได้เลย”

จูชิงซิ่วรับหยกสื่อสารโดยไม่พูดอะไร จากนั้นเธอก็กระโดดลงจากเรือเหาะกะทันหัน ร่างของเธอหายไปอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงเรียกเธอด้วยความงุนงง “จะไม่บอกลาน้องสาวหน่อยเหรอ?”

เขาค่อนข้างสับสน จูชิงซิ่วจะจากไปเฉยๆ โดยไม่พูดอะไรจูชิงเยวี่ยได้อย่างไร?

“ไม่จำเป็น” เสียงของจูชิงซิ่วลอยกลับมาหาเขา “แบบนั้นคงทำใจยาก ฝากบอกลาให้หน่อยได้ไหม?”

เมื่อพูดจบเธอก็หายลับไปในขอบฟ้า

ขณะที่เฉินผิงยังยืนอยู่ที่นั่น มองดูจูชิงซิ่วจากไป คลื่นแห่งความเศร้าโศกก็ซัดเข้ามาหาเขา

เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาระใหญ่หลวงที่เธอแบกรับไว้ ภารกิจฟื้นฟูสำนักหมื่นดาบ การถูกสมาพันธ์ผนึกมารไล่ล่าและยังมีภัยคุกคามจากฟ่านเสียนป่ออีก มันไม่ใช่เส้นทางที่ง่ายเลย

บางทีฉันอาจจะทำเกินไปเมื่อคืนนี้มันคงเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากสำหรับเธอฉันน่าจะปลอบใจเธอบ้าง

“เสียดายหรือไง?” เสียงเยาะเย้ยของจ้าวมารสีชาดดังขึ้นในหัวของเฉินผิง

เขาตั้งใจที่จะตามหาจื่อเอ้อ หนึ่งในภูตทั้งเจ็ด และพาเธอไปที่สำนักวิญญาณปีศาจ เขาจะให้เจ้าสำนักเจียงช่วยฟื้นฟูร่างกายให้เธอ

จื่อเอ้อนั่งอยู่บนต้นไม้ เบิกตากว้างด้วยความดีใจเมื่อเห็นเฉินผิงมาถึง เธอเฝ้ารออย่างกระวนกระวายใจมาหลายวัน ไม่แน่ใจว่าเขาจะรักษาสัญญาหรือลืมเธอไปแล้ว

จื่อเอ้อกับเฉินผิงร่วมออกเดินทางไปยังสำนักวิญญาณปีศาจบนเขาเทียนโหมว แต่ก่อนที่จะไปถึง เฉินผิงก็แวะไปที่ตำหนักก่วงหาน

เมื่อมาถึงตำหนัก เขาก็ไปหาเจ้าตำหนักและคนอื่นๆ และใช้โอกาสนี้ถามข่าวเรื่องตระกูลมู่ ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงฆ่าลูกชายของพวกเขาไปสองคน และเขาอยากรู้ว่าทางนั้นจะเคลื่อนไหวหรือไม่

โชคดีที่ประมุขตระกูลมู่ยังคงเก็บตัวเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่ได้รับระหว่างการต่อสู้ครั้งล่าสุด การแทรกแซงของเจ้าแคว้นทำให้การกลับมาของประมุขตระกูลล่าช้าลง ช่วยให้เฉินผิงมีเวลาตั้งตัว

หลังออกจากตำหนักก่วงหาน เฉินผิงก็ไปถึงสำนักวิญญาณปีศาจและฝากจื่อเอ้อไว้กับเจ้าสำนักเจียง และเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะได้ร่างกายกลับมา เขาจึงทิ้งศิลาเทียนโหมวเอาไว้สองก้อน ซึ่งเป็นทรัพยากรที่หายากและมีค่ายิ่ง

เมื่อฝากฝังจื่อเอ้อแล้ว เฉินผิงจึงมุ่งหน้าสู่อี้ไป๋