หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4475

“ผู้อาวุโสเทียน ผู้อาวุโสชูจะไปที่เมืองชางหลง ส่วนคุณพาคนไปที่แคว้นเซียว ถ้าเซียวหยวนซานฉลาดพอที่จะส่งตัวเฉินผิงให้กับเรา เราก็จะปล่อยเขาไปสักพัก แต่ถ้าไม่ เราก็จะประกาศสงครามและขับไล่เขาออกจากบัลลังก์” สั่วเทียนเจิ้งบอกผู้อาวุโสเทียน

ผู้อาวุโสเทียนตกใจเล็กน้อยและดูลังเล

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสั่วเทียนเจิ้งพูดแบบนั้น เขาจึงปฏิเสธไม่ได้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันและทำตามสั่ง

สั่วเทียนเจิ้งโบกมือไล่ทุกคนออกไป มีเพียงผู้อาวุโสชูที่ยังอยู่ เขาหันไปหาสั่วเทียนเจิ้งแล้วพูดว่า “ประมุขสั่ว ผู้อาวุโสเทียนไม่ได้ภักดีต่อสมาพันธ์ผนึกมารจริงๆ ถึงคุณจะส่งเขาไปที่แคว้นเซียว แต่เขาจะทำสำเร็จหรือ?”

สั่วเทียนเจิ้งตอบกลับด้วยรอยยิ้มเรียบเฉย “ไม่ว่าเซียวหยวนซานจะเอายังไง ฉันก็จะเขี่ยเขาลงจากบัลลังก์ให้ได้ ฉันจะไม่ปล่อยภัยคุกคามร้ายแรงต่อสมาพันธ์ผนึกมารอย่างเขาเอาไว้”

“เข้าใจแล้ว” ผู้อาวุโสชูพยักหน้า

สำหรับเขาแล้ว เจตนาของสั่วเทียนเจิ้งนั้นชัดเจน ผู้อาวุโสเทียนเป็นเพียงเบี้ยในกระดานเท่านั้น สั่วเทียนเจิ้งไม่ได้สนใจใยดีเขาเลยถึงได้ส่งไปที่แคว้นเซียว

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว สั่วเทียนเจิ้งก็เดินไปที่ด้านหลังของห้องโถงหลัก เขาผลักประตูสีดำให้เปิดออกอย่างเบามือ

มีหลุมดำขนาดใหญ่อยู่ภายใน เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้อง ร่างกายของเขาก็ถูกมันกลืนกินทันที

เรือเหาะขนาดใหญ่ร่อนลงมาที่พระราชวังแคว้นเซียว

เมื่อเห็นเรือเหาะที่กำลังเข้ามา นักรบนับร้อยก็ตื่นตัวและเตรียมพร้อมรับมือ ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปดเกือบร้อยคนลอยอยู่กลางอากาศ ดวงตาของพวกเขาจ้องไปที่เรือเหาะของเฉินผิง

เนื่องจากไม่รู้ว่าใครอยู่ในเรือเหาะ พวกเขาจึงเตรียมรับมือเต็มกำลัง

เซียวหยวนซานและองค์ชายเซียววิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

องค์ชายเซียวรู้สึกขอบคุณเฉินผิงอย่างสุดซึ้ง

“องค์ชาย ท่านก็พูดเกินไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น” เฉินผิงพูดพร้อมยิ้ม

“เฉินผิง เจ้าทำเพื่อพวกเรามากมาย เจ้าต้องอยู่ที่แคว้นเซียวอีกสักหน่อย ข้าจะรู้สึกเป็นเกียรติมากหากได้แสดงน้ำใจต่อเจ้า” เซียวหยวนซานจับมือเฉินผิงและพาเขาไปที่วังด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

องค์ชายเซียวและจูชิงเยวี่ยจับมือกันเดินเข้าไปในวังเช่นกัน

เซียวหยวนซานจัดงานเลี้ยงหรูหราใหญ่โต ไม่ใช่เพื่อแสดงความขอบคุณต่อเฉินผิงเท่านั้น แต่ยังประกาศการแต่งงานขององค์ชายเซียวและจูชิงเยวี่ยต่อสาธารณะอีกด้วย ที่สำคัญกว่านั้น งานดังกล่าวถือเป็นการประกาศอย่างเป็นทางการว่าองค์ชายเซียวจะได้เป็นรัชทายาท เมื่อองค์ชายเซียวหายดีแล้ว จึงเป็นช่วงเวลาเหมาะสมอย่างยิ่งที่จะตัดสินเรื่องการสืบราชบัลลังก์

เซียวหยวนซานยืนต่อหน้าชนชั้นสูงและขุนนางของแคว้นเซียวที่มารวมตัวกันและพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ขอประกาศว่าตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป องค์ชายเซียวจะเป็นรัชทายาทแห่งแคว้นเซียว ชาวแคว้นเซียวทุกคนจะต้องเชื่อฟังเขา และเขามีอำนาจสั่งการกองทหารของแคว้น” เมื่อพูดจบ เซียวหยวนซานก็หยิบตราบัญชาทัพออกมาและส่งให้องค์ชายเซียวโดยไม่ลังเล ซึ่งตรานี้แสดงถึงความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงของเขา