หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4484

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ฟันกระบี่อย่างรวดเร็วจนเหล่าซุนกระเด็นไปไกลหนึ่งกิโลเมตร อย่างไรก็ตาม พลังของการโจมตีนั้นทำให้เฉินผิงกระเด็นไปด้วยเช่นกัน

สีหน้าของผู้อาวุโสเทียนเคร่งเครียด ตาของเขาหรี่ลงด้วยความกังวล เขาไม่นึกว่าความแข็งแกร่งของเฉินผิงจะมากถึงขนาดนี้ เหล่าซุนเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม และเขาถูกซัดกระเด็นได้อย่างง่ายดาย

แม้จะอยู่แค่ขั้นผู้ทุกข์ยาก เฉินผิงกลับต่อสู้กับเหล่าซุนได้เป็นเวลานานโดยไม่บาดเจ็บแต่อย่างใด

นี่มันบ้าไปแล้ว!

ผู้อาวุโสเทียนรู้สึกขอบคุณที่เขาไม่ได้ใจร้อนเข้าโจมตีเฉินผิง หากพ่ายแพ้ต่อผู้ทุกข์ยากอายุเท่านี้ มันคงน่าอัปยศอดสู

เหล่าซุนยังคงโซเซจากพลังกระบี่ของเฉินผิง เขาค่อยๆ ก้มหน้าลง เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นบาดแผลบนอกซ้ายของเขา แผลไม่ลึกมาก แต่การที่ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดเพียงคนเดียวสามารถสร้างบาดแผลให้กับเขาได้นั้นช่างน่าขันสิ้นดี

ในขณะนั้น ความโกรธของเหล่าซุนพลุ่งพล่าน ความอับอายขายหน้าเกินกว่าจะทนได้ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าสายตาผู้อื่น ในฐานะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่ การพ่ายแพ้ต่อผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดแค่คนเดียวคงทำลายศักดิ์ศรีของเขาไม่เหลือซาก ที่แย่ไปกว่านั้น เขาเพิ่งจะล้อเลียนผู้อาวุโสเทียนที่ขี้ขลาดเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับเฉินผิง ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายถูกล้อเลียนเสียเอง เวรกรรมมีจริง

“เจ้าหนู ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็นใคร วันนี้แกต้องตาย!” เหล่าซุนคำราม กำหมัดแน่นจนข้อต่อนิ้วขาวซีด รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากในตัวเขา แผ่กระจายออกไปเหมือนพายุคลั่งรุนแรง พลังของมันพุ่งเข้าหาเฉินผิง

พริบตานั้นเหล่าซุนพุ่งไปข้างหน้าราวสายฟ้าแลบ ร่างกายของเขาพร่ามัวในขณะที่พุ่งเข้าหาเฉินผิง

แต่ขณะที่เขาจะโจมตีกลับหยุดกะทันหัน คิ้วขมวดมุ่นและมองไกลออกไป

ผู้อาวุโสเทียนและคนอื่นๆ สัมผัสได้ว่าบรรยากาศเปลี่ยนไป จึงหันไปมองทางเดียวกัน

“คนของแคว้นเซียวกำลังมา มัวเสียเวลาไม่ได้แล้ว!” ผู้อาวุโสเทียนตะโกน น้ำเสียงของเขาร้อนรน

เหล่าซุนพยักหน้า สีหน้าเคร่งขรึม “มาร่วมมือกันเถอะ เราจะจัดการหมอนี่แล้วไปรับบรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร!”

เมื่อพูดจบ ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานทั้งห้าก็เปิดฉากโจมตีเฉินผิงพร้อมกัน ภาพของผู้บำเพ็ญเพียรผู้ทรงพลังทั้งห้ารุมเล่นงานผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด หากมีใครเห็นเข้าก็คงจะเป็นภาพที่ชวนหัวเราะที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์

คลื่นพลังน่าสะพรึงกลัวปะทุขึ้นจากการโจมตีร่วมกันของพวกเขา มันฉีกผ่านอากาศและบิดเบือนโครงสร้างมิติ ทั้งจักรวาลราวกับสั่นสะเทือน ราวกับว่าฟ้าดินกำลังจะพังทลาย

ครืน...

ร่างเกราะทองคำของเฉินผิงเริ่มแตกร้าวและสลายไป กลายเป็นแสงสีทองเจิดจ้าที่เลือนหาย ร่างกายของเขาเองก็บาดเจ็บเช่นกัน เลือดสดๆ ไหลออกมาจากบาดแผลของเขา แต่ถึงแม้ร่างกายจะเจ็บปวด ความมุ่งมั่นของเฉินผิงก็ยังไม่สูญสลาย เขาเตรียมพร้อมสำหรับช่วงเวลานี้ และรู้ดีว่าหากเขาต้องตาย เขาจะลากพวกมันลงนรกไปกับเขา

การใช้ธนูและสร้างลูกศรแทบจะทำให้รัศมีที่เหลืออยู่ของเฉินผิงหมดเกลี้ยง

แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของเขา เฉินผิงก็แน่วแน่ที่จะสู้จนตัวตายไปพร้อมกับศัตรู

พลังมหาศาลของธนูศักดิ์สิทธิ์ทำให้ผู้อาวุโสเทียนกับพรรคพวกตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง

พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าเฉินผิงจะมีอาวุธระดับนี้ อาวุธซึ่งมีพลังที่ไม่มีอะไรเทียบได้

ดวงตาของเหล่าซุนเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงเมื่อเห็นแขนของเขา มือของเขาถูกตัดขาดจากข้อมืออย่างเรียบเนียนด้วยศรลูกหนึ่ง คนอื่นๆ ก็บาดเจ็บไม่ต่างกัน

แม้จะรวมพลัง แต่พวกเขาทั้งห้ากลับไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้ ทว่ากลับได้รับบาดเจ็บจากการโต้กลับอันรุนแรงของเขา