หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4488

เพียงแค่เหลือบมองแวบเดียว ทั้งเหล่าเฉาและเหล่าซุนก็รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาหนีออกจากร่าง และร่างกายของพวกเขาก็ทรุดลงกับพื้น

วิญญาณของพวกเขาพุ่งไปทุกทิศทางและพยายามหลบหนี แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังติดอยู่กับที่ คุณชี่ขยับมือเบาๆ และในทันใดนั้นวิญญาณของพวกเขาก็ถูกดึงเข้ามา ถูกตรึงเอาไว้ในเงื้อมมือของเขาอย่างไม่ยากเย็น

“ฉันจะใช้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกคุณฟื้นพลังให้เขา” คุณชี่กล่าวอย่างเย็นชา

หลังจากคุณชี่พูดจบ เขาก็ถูมือเข้าหากัน ทันใดนั้นวิญญาณของเหล่าเฉาและเหล่าซุนก็รวมตัวเป็นลำแสงสีขาวเจิดจ้า ซึ่งพุ่งเข้าสู่ร่างของเฉินผิง

สำหรับคุณชี่ ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่สองคนนี้เป็นเพียงแมลงชั้นต่ำ ไม่คู่ควรที่เขาจะใส่ใจ

แม้แต่จ้าวมารสีชาดซึ่งซ่อนตัวอยู่ในจิตสำนึกของเฉินผิงก็ยังตัวสั่นด้วยความกลัวว่าคุณชี่อาจค้นพบตัวตนของเขา

เขาทรงพลังมากแต่ก็ยังคอยช่วยเฉินผิงอยู่ตลอด จ้าวมารสีชาดสับสนและไม่เข้าใจว่าเฉินผิงเป็นใครกันแน่

ร่างหลายสิบร่างเข้ามาใกล้จากระยะไกล และในไม่ช้าองค์ชายเซียวก็มาถึงพร้อมกับเหล่ายอดฝีมือของแคว้นเซียว

ทันทีที่พวกเขามองคุณชี่ คลื่นแห่งความตกตะลึงก็ซัดเข้าหาพวกเขา องค์ชายเซียวและยอดฝีมือคนอื่นๆ หยุดชะงัก ใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำขณะที่รู้สึกถึงภัยคุกคามใหญ่หลวงที่อยู่ตรงหน้าได้โดยสัญชาตญาณ ราวกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่มีพลังเหนือจินตนาการ

แม้ว่าคุณชี่จะนิ่งสนิท ไม่มีท่าทีคุกคามหรือดูอันตราย แต่เมื่อยอดฝีมือของแคว้นเซียวมองเขาก็รู้สึกถึงแรงกดดันที่บีบคั้นหัวใจ พวกเขาเข้ามายืนตรงหน้าองค์ชายเซียวตามสัญชาตญาณ แต่ละคนทำหน้าตึงเครียดและระแวงขณะที่จับตาดูคุณชี่อย่างไม่วางใจ

คุณชี่หันไปมององค์ชายเซียวและถามอย่างใจเย็น “คุณมาที่นี่เพื่อพาเขาไปหรือ?”

“ใช่” องค์ชายเซียวตอบ เขาก้าวไปข้างหน้าและฝ่าฝูงชนเข้าหาคุณชี่

โดยเฉพาะองค์ชายเซียวที่ไม่เข้าใจคำพูดปริศนาของคุณชี่ เขาหมายความว่ายังไงที่บอกว่าเฉินผิงคือ “โอกาสที่หาได้ยาก”?

องค์ชายเซียวมอบทรัพยากรจำนวนมากและให้จี้อวิ๋นรับหน้าที่ดูแลเฉินผิง ในขณะที่เขาเริ่มระดมพลปกป้องพระราชวังทันที เขารู้ว่าสมาพันธ์ผนึกมารจะเคลื่อนไหวในไม่ช้า พวกเขาจะมาถึงเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น

ที่ฐานทัพของสมาพันธ์ผนึกมาร ข่าวการพ่ายแพ้ของเหล่าซุนและเหล่าเฉาแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ทำเอาสมาชิกสมาพันธ์ตะลึงกันถ้วนหน้า ความตายของผู้บำเพ็ญเพียรทรงพลังทั้งสองคน ซึ่งทั้งคู่อยู่ในขั้นมหายานถือเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“ประมุขสั่ว เพราะคนของแคว้นเซียวมาถึงก่อน ทำให้เราไม่มีโอกาสฆ่าเฉินผิง ฉันบอกแล้วว่าพวกเขาสองคนควรถอย แต่พวกเขาไม่ฟังเพราะอยากได้ธนูศักดิ์สิทธิ์ของเฉินผิง สุดท้ายเราก็ถูกซุ่มโจมตีและเกือบจะถูกกองกำลังของแคว้นเซียวสังหาร โชคดีที่ฉันจัดการได้ทันท่วงทีและหนีออกมาได้พร้อมกับศิษย์สองคนของฉัน” ผู้อาวุโสเทียนรายงานกับสั่วเทียนเจิ้ง

ในความเป็นจริง ผู้อาวุโสเทียนไม่รู้เรื่องการตายของเหล่าซุนและเหล่าเฉาจนกระทั่งเขากลับมาที่ฐานทัพ เมื่อได้ยินข่าวนี้ เขาก็รู้สึกโล่งใจ แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาจะรายงานตามความจริงไม่ได้ หากเขาบอกว่าแอบหนีออกมา เขาจะต้องเผชิญบทลงโทษรุนแรงแน่นอน

“ผู้อาวุโสเทียน คุณกลัวตายเพราะเห็นแก่ตัว คุณทอดทิ้งเหล่าซุนและเหล่าเฉา ความขี้ขลาดของคุณเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาต้องจบชีวิต! คุณไม่เคยภักดีต่อสมาพันธ์ผนึกมาร!” มีคนตะโกนอย่างโกรธจัดพร้อมชี้หน้ากล่าวหาเขา