หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4490

“องค์ชาย ผู้บำเพ็ญเพียรหลายร้อยคนจากสมาพันธ์ผนึกมารมาถึงประตูเมืองแล้ว ทหารยามที่ปกป้องประตูถูกสังหารไปแล้ว”

ในขณะนั้น ทหารยามคนหนึ่งรีบเข้ามาพร้อมกับรายงาน

“เร็วขนาดนี้เลยหรือ?” องค์ชายเซียวขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็หันไปหาอวี่เหวินเฉียงและถามว่า “ท่านสมุหนายก เราจะทำอย่างไรดี?”

ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่องค์ชายเซียวต้องเผชิญปัญหาใหญ่ระดับนี้ เขาจึงทำอะไรไม่ถูก

“องค์ชาย โปรดสั่งการให้เปิดใช้อาคมป้องกันเมือง แล้วตรวจสอบให้แน่ใจว่าวงแหวนอาคมทั่วทั้งนครหลวงทำงานด้วยเช่นกัน เพื่อป้องกันไม่ให้พวกสมาพันธ์ผนึกมารรุกรานเข้ามาเร็วเกินไป!” อวี่เหวินเฉียงกล่าว

“ตกลง ข้าจะทำตามที่ท่านว่าเดี๋ยวนี้ ท่านสมุหนายก เปิดอาคมป้องกันเมืองได้!” องค์ชายเซียวสั่งเสียงดัง

ไม่นานวงแหวนอาคมป้องกันนครหลวงก็เริ่มทำงาน

หลังจากที่ปราบทหารเฝ้าประตูเมืองได้ ผู้อาวุโสเทียนและผู้อาวุโสชูที่นำคนของสมาพันธ์ผนึกมาร ก็เดินทางเข้าไปในนครหลวง

ทันทีที่พวกเขาเหยียบเข้าไปในเมือง พวกสมาพันธ์ผนึกมารก็พากันตกตะลึง

สมกับเป็นนครหลวงของแคว้นเซียวซึ่งได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์ เมืองทอดยาวไปไกลหลายร้อยกิโลเมตร อาคารหลายหลังสูงใหญ่เสียดฟ้า มีกลิ่นอายของความหรูหราและความเก่าแก่

สถาปัตยกรรมของเมืองก็น่าประทับใจอย่างยิ่ง อาคารแต่ละหลังประดับด้วยอักขระที่ส่องประกายด้วยรัศมีอย่างน่าอัศจรรย์ ดูจากจำนวนอาคารเหล่านี้แล้ว หากวงแหวนอาคมป้องกันของแต่ละหลังทำงานพร้อมกัน ความแข็งแกร่งของอาคมจะไร้เทียมทาน

“หากเราโค่นแคว้นเซียวได้ นครหลวงอันงดงามแห่งนี้ก็จะเป็นของเรา แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว”

“ได้ยินมาว่าสาวใช้ในวังของแคว้นเซียวล้วนสวยราวกับเทพธิดาที่ลงมาจากสวรรค์ จะวิเศษแค่ไหนหากได้บำเพ็ญเพียรคู่กับพวกเธอ”

“ชักจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว ชาวแคว้นเซียวอยู่ที่ไหน? ทำไมไม่มีใครปรากฏตัวเลยสักคน?”

คนของสมาพันธ์ผนึกมารเริ่มใจร้อนขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาอยากโค่นแคว้นเซียวและยึดครองนครหลวงแห่งนี้

ในขณะนั้น วงแหวนอาคมป้องกันภายในนครหลวงก็ทำงานกะทันหัน ทั้งเมืองถูกปิดล้อม และอาคมของตึกรามหลายหลังในเมืองก็เริ่มทำงานเช่นกัน ทำให้คนของสมาพันธ์ผนึกมารไม่สามารถก้าวเท้าเข้าไปในอาคารแม้แต่หลังเดียว

ขณะมองวงแหวนอาคมที่ทำงานกะทันหัน สมาชิกสมาพันธ์ผนึกมารหลายคนรู้สึกสับสน แม้แต่ผู้อาวุโสเทียนก็ยังขมวดคิ้วเล็กน้อย

องค์ชายเซียวผู้เป็นรัชทายาทกำลังจะนำคนจำนวนมากเข้าสู่สนามรบเป็นครั้งแรก

แม้ว่าพวกเขาจะค่อนข้างตึงเครียด แต่ก็ตื่นเต้นมากกว่า ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาอยู่ในนครหลวงแห่งแคว้นเซียวซึ่งเป็นถิ่นของพวกเขา

นอกเหนือจากทหารรักษาการณ์นครหลวงนับพันที่อยู่ข้างหลังแล้ว นครหลวงยังเป็นที่อยู่ของราษฎรหลายแสนคนอีกด้วย พวกเขาไม่ใช่แค่คนธรรมดาและเป็นผู้บำเพ็ญเพียร

ความพยายามเข้ายึดครองแคว้นเซียวของสมาพันธ์ผนึกมารนั้นช่างน่าขัน

เพราะแบบนั้นองค์ชายเซียวถึงได้มั่นใจ

อวี่เหวินเฉียงคอยอยู่ข้างๆ องค์ชายเซียวตลอดเวลา เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะปลอดภัย

ต่อหน้าทหารยามจำนวนมากคือผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่สามคนซึ่งสวมชุดเกราะทองคำขาว ร่างกายของพวกเขาแผ่รัศมีน่าเกรงขาม เบื้องหลังพวกเขาคืออาวุธศักดิ์สิทธิ์และของวิเศษหลายประเภท รวมถึงอสูรวิญญาณนับสิบตัวที่ส่งเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง

รัศมีที่แผ่ออกมาน่าเกรงขามยิ่ง ถึงขนาดที่มองแค่แวบเดียวอาจสั่นกลัวได้ หากเป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรคงไม่ทันได้ต่อสู้ด้วยซ้ำ แค่เห็นก็อาจทำให้พวกเขากลัวจนตายได้