หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4495

เสี่ยวเจียนยิ้มน้อยๆ แล้วตอบว่า “ขอบคุณ ผู้อาวุโสชู หวังว่าแคว้นเซียวและสมาพันธ์ผนึกมารจะร่วมมือกันต่อไปในอนาคต และเราจะรวมอาณาจักรนิรันดร์ให้เป็นหนึ่งเดียว!”

“ฮ่าๆ แน่นอน!” ผู้อาวุโสชูหัวเราะอย่างพอใจ

ในขณะเดียวกัน ในห้องโถงหลักของฐานทัพสมาพันธ์ผนึกมาร สั่วเทียนเจิ้งฉีกยิ้มกว้าง

สั่วเทียนเจิ้งอุทานด้วยความยินดี “องค์ชายฉือ ดังที่ฉันได้กล่าวไปก่อนหน้านี้ แคว้นเซียวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เห็น แค่ใช้กลยุทธ์เพียงเล็กน้อยก็โค่นล้มได้อย่างง่ายดาย! ท่านเห็นไหม? อีกไม่ถึงสิบห้านาที ยุคสมัยของแคว้นเซียวก็จะสิ้นสุดลง!”

เขาปรารถนาคำชมเชยจากองค์ชายฉือ และอยากให้องค์ชายฉือรู้ว่าการเดินทางของเขาไม่เสียเที่ยว

แม้ว่าแคว้นเซียวจะทรงพลัง แต่สุดท้ายก็ตกอยู่ใต้การควบคุมของเขา

อย่างไรก็ตาม องค์ชายฉือเพียงแค่ยิ้มมุมปากอย่างลึกลับ

รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นนั้นชวนให้สับสน

ภายในนครหลวง อวี่เหวินเฉียงกำลังเดือดดาลและจ้องมองเสี่ยวเจียนอย่างดุร้าย “องค์ชายเสี่ยวเจียน ท่านจะทรยศแคว้นเซียวและฝ่าบาทจริงหรือ? เขาเป็นพ่อของท่าน! ท่านเปิดศึกกับสายเลือดเดียวกันได้อย่างไร?”

อวี่เหวินเฉียงต้องการให้เสี่ยวเจียนตระหนักว่าเขาต้องไม่ปล่อยให้สมาพันธ์ผนึกมารบงการเขา

เสี่ยวเจียนพูดกับอวี่เหวินเฉียงว่า “ท่านสมุหนายก เงียบเถอะ ถ้าท่านมาอยู่ฝ่ายข้า ท่านก็จะได้ดำรงตำแหน่งสมุหนายกของแคว้นเซียวต่อไป แต่ถ้ายังยืนกรานที่จะภักดีเยี่ยงคนโง่ ก็อย่าโทษข้าที่ไร้เมตตา”

อวี่เหวินเฉียงรู้ว่าเสี่ยวเจียนตั้งใจที่จะยึดบัลลังก์ เขาจึงไม่พยายามห้ามปรามอีกต่อไปและปลดปล่อยรัศมีของเขาออกมาอย่างรุนแรง

“ถ้าฉันอยู่ทั้งคน ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายแคว้นเซียว!”

รัศมีของอวี่เหวินเฉียงแผ่ไปทั่วทั้งนครหลวง

สมแล้วที่อวี่เหวินเฉียงเป็นสมุหนายกแห่งแคว้นเซียว

เมื่อรู้สึกถึงรัศมีอันแข็งแกร่งของอวี่เหวินเฉียง ผู้อาวุโสชูจึงพูดกับเสี่ยวเจียนว่า “องค์ชาย ขั้นต่อไปขึ้นอยู่กับท่านแล้ว หากท่านต้องการความช่วยเหลือ พวกเราพร้อมที่จะยื่นมือช่วยทุกเมื่อ!

ผู้อาวุโสชูต้องการให้เสี่ยวเจียนนำคนของเขาเข้าต่อสู้กับองค์ชายเซียว เพื่อก่อให้เกิดสงครามกลางเมืองในแคว้นเซียว

พรวด!

เสี่ยวเจียนออกแรงบีบคอของผู้อาวุโสชูในทันใด เลือดพุ่งออกมาจากปากของผู้อาวุโสชู และเขาก็ตายคาที่

หลังจากผู้อาวุโสชูตาย ผู้อาวุโสเทียนไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขาหนีไปโดยไม่สนใจเทียนหลัวและเทียนชาเลย

ทันทีที่ผู้อาวุโสเทียนเหาะหนีไป เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรของสมาพันธ์ผนึกมารก็ตกอยู่ในความโกลาหล และพวกเขาก็เริ่มหนีเอาชีวิตรอด

“ฆ่ามัน!”

เมื่อเสี่ยวเจียนโบกมือสั่งการ เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ติดตามเขามาก็ไล่ตามและโจมตีคนของสมาพันธ์ผนึกมาร

ในขณะนั้นองค์ชายเซียวหายจากอาการตกใจแล้ว เขาสะบัดมือออกคำสั่ง “ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าให้พวกสมาพันธ์ผนึกมารหนีไปได้!”

เหตุการณ์พลิกผันอย่างคาดไม่ถึง ผู้บำเพ็ญเพียรของสมาพันธ์ผนึกมารพบว่าพวกเขากลายเป็นเหยื่อและถูกนักรบแคว้นเซียวไล่ตามอย่างไม่ลดละ