หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4505

เมื่อได้ยินเช่นนั้น องค์ชายเซียวและเสี่ยวเจียนก็รีบทำความเคารพผู้อาวุโสในชุดคลุมสีขาว

สมุหนายกคนที่สิบเอ็ดอายุมากกว่าพ่อของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด

คนเหล่านี้ล้วนเป็นเสนาบดีจากยุคก่อนของแคว้นเซียว เป็นวีรบุรุษที่สร้างวีรกรรมมากมาย

“ไม่ต้องทางการขนาดนั้นหรอก องค์ชาย เด็กที่ถือดาบคนนั้นเป็นใครกันแน่? ทำไมเขาถึงบุกรุกแคว้นเซียว?” เหล่าเฉิงเซี่ยถาม

“เขาเป็นคนจากสมาพันธ์ผนึกมาร ซึ่งตอนนี้ได้ประกาศสงครามกับแคว้นเซียว” องค์ชายเซียวตอบ

“สมาพันธ์ผนึกมาร?” เหล่าเฉิงเซี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน...”

“ผู้อาวุโสเหล่า สมาพันธ์ผนึกมารไม่ได้มีอายุยืนยาวขนาดนั้น มันเพิ่งจะถูกก่อตั้ง ดังนั้นก็เข้าใจได้หากท่านไม่เคยได้ยิน” อวี่เหวินเฉียงอธิบาย

“อย่างนี้นี่เอง สมาพันธ์หน้าใหม่ที่กล้าท้าทายแคว้นเซียว ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของแคว้นเซียวจะไม่เป็นที่ยำเกรงอีกแล้ว!”

หลังจากที่เหล่าเฉิงเซี่ยพูดจบ เขาก็เดินช้าๆ ไปหาองค์ชายฉือและเริ่มพูดว่า “แคว้นเซียวอยู่มานานนับพันปี แม้กระทั่งในยุคศึกแห่งทวยเทพ แคว้นเซียวก็หาได้ถูกทำลายและยังคงยืนหยัดอย่างเข้มแข็ง แกเป็นแค่คนของสมาพันธ์ผนึกมารช่างกล้าที่ตั้งตนเป็นศัตรูกับเรา ชักจะลำพองใจเกินไปแล้ว...”

หลังจากที่เหล่าเฉิงเซี่ยพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที

ด้านหลังเหล่าเฉิงเซี่ยมีแท่งเสาศักดิ์สิทธิ์สูงร้อยฟุตผุดขึ้นมา เมื่อแท่งเสาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏ คลื่นพลังแห่งคุณธรรมก็ก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้าเหนือนครหลวง

ฟ้าดินคือผู้อยู่เบื้องบน และเขาเป็นผู้รับใช้จากเบื้องล่าง

เมื่อแท่งเสาศักดิ์สิทธิ์ถูกเผย คนทั้งกองทัพก็ตกตะลึง

ในขณะนั้น เหล่าเฉิงเซี่ยดูราวกับเซียนจากสวรรค์ ท่าทางของเขาเคร่งขรึมและรัศมีอันเปี่ยมคุณธรรมของเขากว้างใหญ่ไร้ขอบเขต

องค์ชายฉือยิ้มขณะที่อมยิ้มอยู่ในปากและพูดว่า “ในที่สุดก็ได้พบกับยอดฝีมือแห่งแคว้นเซียว ก่อนหน้านี้มีแต่ขยะ...”

แม้ว่าองค์ชายฉือจะยอมรับในความสามารถของเหล่าเฉิงเซี่ย เขาก็ไม่ได้แสดงอาการตื่นตระหนกแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นท่าทางสงบนิ่งขององค์ชายฉือ เหล่าเฉิงเซี่ยก็กล่าวอย่างยำเกรง “โปรดเบิกเนตรให้ข้าผู้นี้...”

หลังจากที่เขาพูดจบ ร่างของเหล่าเฉิงเซี่ยก็สลายไปในทันที และรวมเข้ากับแท่งเสาศักดิ์สิทธิ์สูงร้อยฟุต

จากนั้นหมัดที่ใหญ่โตเท่าภูเขาก็พุ่งลงมาที่องค์ชายฉือ

องค์ชายฉือโบกสะบัดดาบยาว ปลดปล่อยแสงที่ทอดยาวออกไปกว่าร้อยฟุต มันเข้าขัดขวางหมัดที่กำลังพุ่งเข้ามา

ตูม!

ตูม!

“เจ้าลืมบางอย่างไป เจ้าเด็กนั่นไม่ได้อยู่ในร่างที่แท้จริง ถ้าตัวจริงของเขาปรากฏขึ้น ตาแก่นั่นจะไม่แย่เอาหรอกหรือ?” จ้าวมารสีชาดกล่าว

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ชะงักไป ฉันลืมเรื่องนั้นไปเลย! แม้จะไม่ใช่ร่างจริง เด็กนั่นยังแข็งแกร่งขนาดนี้ หากร่างที่แท้จริงของเขาปรากฏขึ้น เหล่าเฉิงเซี่ยคงไม่มีโอกาสชนะ!

ทันทีที่จ้าวมารสีชาดพูดจบ ห้วงมิติก็เริ่มบิดเบี้ยวและเปลี่ยนรูป

ตูม!

เกิดเสียงสะท้อนดังกึกก้องหลายครั้ง รัศมีสะเทือนแผ่นดินแผ่ออกมาจากความว่างเปล่าอย่างต่อเนื่อง

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขารู้สึกถึงรัศมีเหล่านั้น

ภายในห้วงมิติบิดเบี้ยว ร่างหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้น

เมื่อร่างตรงหน้าพวกเขาชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ องค์ชายฉือก็ยิ้มมุมปาก และตัวเขาก็ค่อยๆ เลือนหายไป

ร่างที่แท้จริงมาแล้ว

ในขณะนั้น สีหน้าของทุกคนต่างหวาดผวา