หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4508

อู๋เหวยเหลือบมององค์ชายฉือและพยักหน้า “ก็แค่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจัดการได้สบาย”

ชาวเมืองแคว้นเซียวทุกคนที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้นต่างก็รู้สึกตื่นเต้น

ขนาดเทพพิทักษ์ที่เคยช่วยแคว้นเซียวก็อยู่ที่นี่แล้วไม่มีทางที่แคว้นเซียวจะพ่ายแพ้!

เป็นครั้งแรกที่หลายคนได้เห็นวีรบุรุษในตำนาน

“เจ้าอยากตายมากหรือไงถึงกล้าพูดแบบนี้กับเทพเซียน? ไอ้แก่”

องค์ชายฉือจำอู๋เหวยได้ตั้งแต่มองแวบแรก

“ข้าก็แค่พูดความจริงเท่านั้น ต่อให้เจ้าฆ่าข้า มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่ายุคของเทพเซียนจบสิ้นไปแล้ว!” อู๋เหวยโต้ตอบ

ใบหน้าขององค์ชายฉือถมึงทึง

“เจ้ารนหาที่เองนะ ไอ้แก่!”

รัศมีในตัวเขาเริ่มพุ่งพล่าน และเขาก็ซัดหมัดใส่อู๋เหวยทันที

แม้ว่าดาบจะหายไปแล้ว เขาก็ไม่ใช้อาวุธอื่น แต่กลับชกหมัดออกไป

หมัดนั้นทำให้สีหน้าของอู๋เหวยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทันใดนั้น แสงสีทองก็พุ่งออกมาจากไม้เท้าในมือของเขา จากนั้นเขาก็แทงใส่องค์ชายฉือ

ไม้เท้าที่ดูธรรมดานั้นความจริงแล้วคืออาวุธวิเศษ

ตูม!

ถนนสายหลักพังทลายลงด้วยเสียงดังสนั่น ห้วงมิติสั่นสะเทือน ทั่วนครหลวงดูเหมือนใกล้จะถูกทำลายภายใต้รัศมีอันโกลาหล

ทุกคนมองดูไม่วางตาในขณะที่เทพพิทักษ์ที่เคยปกป้องแคว้นเซียวต่อสู้กับเด็กคนหนึ่ง พวกเขามั่นใจว่าจะได้รับชัยชนะ

แต่ชั่วขณะที่หมัดและไม้เท้ากระทบกัน บริเวณโดยรอบก็เงียบลงทันที

ความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เหมือนจะหยุดนิ่งไปในชั่วพริบตานั้น

ไม้เท้าของอู๋เหวยสัมผัสกับหมัดขององค์ชายฉือ

ภายใต้สายตาของฝูงชน ไม้ของอู๋เหวยเริ่มหัก ในขณะเดียวกันร่างกายของเขาก็เริ่มพังทลายทีละน้อยราวกับรูปปั้นหิน

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาหลุดออกมาลอยอยู่กลางอากาศ ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์

เมื่อเห็นอย่างนั้น ชาวแคว้นเซียวที่แต่เดิมตื่นเต้นก็พากันตะลึง

แค่หมัดเดียวเทพพิทักษ์ที่เราเคารพนับถือก็พ่ายแพ้แล้วหรือ?นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?หนำซ้ำองค์ชายฉือไม่ได้ใช้อาวุธด้วยซ้ำ!

แม้แต่เทพพิทักษ์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ขององค์ชายฉือแล้วจะมีพวกเราคนไหนสู้ได้อีก?