หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4511

ทั้งที่เผชิญหน้ากับกองทัพกว่าแสนนาย องค์ชายฉือก็ไม่แสดงอาการตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เขากลับดูตื่นเต้น

เซียวหยวนซานยืนอยู่ต่อหน้าทหารหลายแสนของเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกคำสั่ง นักรบหลายแสนนายเหล่านี้ก็ดูเหมือนจะรับรู้ว่านครหลวงอยู่ในอันตรายและรีบเดินทางมา

แม่ทัพสิบแปดนายที่สวมชุดเกราะสีทองและถือหอกยาวคุกเข่าต่อหน้าเซียวหยวนซานพร้อมกัน

“พวกเรากลับมาที่เมืองโดยไม่ได้รับคำสั่ง โปรดลงโทษเราด้วยเถิด ฝ่าบาท” แม่ทัพทั้งสิบแปดนายพูดพร้อมกัน

พวกเขารู้ว่าการยกทัพเข้านครหลวงโดยไม่ได้รับคำสั่งถือเป็นการทรยศ

เซียวหยวนซานจ้องมองเหล่าแม่ทัพที่อยู่ตรงหน้าเขาและถอนหายใจเบาๆ “ลุกขึ้นมา ทุกคน พวกเจ้าทำไปเพราะห่วงใยแคว้นเซียว ดังนั้นย่อมไม่มีความผิด เพียงแต่ว่าความสามารถของพวกเจ้ายังต่ำเกินไป หากมาที่นี่ก็เท่ากับเอาชีวิตมาทิ้ง”

เหตุผลที่เซียวหยวนซานไม่เรียกทหารทั้งหมดกลับมาก็เพราะว่าในการต่อสู้ระดับนี้ ผู้ที่มีระดับบำเพ็ญเพียรต่ำเกินไปอย่างมากก็เป็นได้แค่เบี้ยไร้ประโยชน์

“ฝ่าบาท เราเต็มใจที่จะมอบวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเราเพื่อความอยู่รอดของแคว้นเซียว” แม่ทัพทั้งสิบแปดกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวหยวนซานก็หยุดพวกเขาทันทีพร้อมตะโกนว่า “อย่า!”

การมอบวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จะทำให้พวกเขาไม่มีโอกาสรอดชีวิต เขาจะปล่อยให้นักรบเหล่านี้ตายไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้ว แคว้นเซียวยังไม่จำเป็นต้องพินาศไปพร้อมกับศัตรู

“เซียวหยวนซาน ทั้งที่แคว้นเซียวมีคนมากมาย แต่พวกแกกลับใช้กำลังรุมคนๆ เดียว ไม่รู้สึกละอายบ้างเลยหรือ?” สั่วเทียนเจิ้งนำยอดฝีมือนับร้อยคนลอยลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับตะโกน

หลายคนเป็นยอดฝีมือขั้นมหายาน ซึ่งล้วนมาจากขุมอำนาจใหญ่ในห้าดินแดนของอาณาจักรนิรันดร์

สั่วเทียนเจิ้งกลัวว่าองค์ชายฉือจะไม่สามารถจัดการกับแคว้นเซียวได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงออกคำสั่งเรียกคนของสมาพันธ์ผนึกมารจากห้าดินแดน และพวกเขาก็รีบเดินทางมา

แน่นอนว่ามีแต่พวกยอดฝีมือเท่านั้น คนของสมาพันธ์ผนึกมารบางส่วนที่มีระดับบำเพ็ญเพียรต่ำไม่ได้มาที่นี่

หากยกพลมาทั้งสมาพันธ์ จำนวนของพวกเขาก็คงจะนับแสน ซึ่งไม่น้อยไปกว่าทหารของแคว้นเซียว

เมื่อเห็นสั่วเทียนเจิ้งและพรรคพวกปรากฏตัว ท่าทีของเซียวหยวนซานก็ดูเคร่งเครียด เขารู้ว่าวันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายของแคว้นเซียวก็ได้ แค่องค์ชายฉือเพียงคนเดียวก็ทำให้แคว้นเซียวตกอยู่ในความโกลาหลจนพวกเราเสียท่าไม่เป็นขบวน ตอนนี้สั่วเทียนเจิ้งยังนำยอดฝีมือจากสมาพันธ์ผนึกมารมามากมาย เราใช้ไม้ตายไปหมดแล้ว เราจะสู้ต่อได้ยังไง?

“เจ้ามาที่นี่ทำไม?” องค์ชายฉือเหลือบมองสั่วเทียนเจิ้งอย่างเย็นชา

“องค์ชายฉือ ผมเป็นห่วงว่าท่านอาจจะ-”

ก่อนที่สั่วเทียนเจิ้งจะพูดจบ องค์ชายฉือก็ขัดด้วยการโบกมือใส่เขา

ทันใดนั้นสั่วเทียนเจิ้งก็กระเด็นออกไปอย่างหมดสภาพ

“ไปให้พ้น อย่ามาขัดความสนุกของข้า” องค์ชายฉือพูดอย่างเย็นชา

สั่วเทียนเจิ้งซึ่งตกใจกลัวพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขารีบพาคนที่เขาพามาด้วยถอยออกไปไกลห้าสิบกิโลเมตร

เขากังวลว่าองค์ชายฉือจะจัดการเองไม่ไหว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่พอใจความกังวลของเขา

สั่วเทียนเจิ้งไม่กล้าขัดใจองค์ชายฉือ เพราะเขาได้เห็นแล้วว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังองค์ชายฉือน่ากลัวเพียงใด