หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4513

ในสายตาของสมาชิกสมาพันธ์ผนึกมาร พวกเขาห่วงแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น หากวันหนึ่งสมาพันธ์ล่มสลาย ก็เป็นไปได้ว่าหลายคนจะหนีเอาตัวรอดโดยไม่คิดซ้ำสอง

เซียวหยวนซานจ้องมององค์ชายฉือ ไม่เสียเวลาพูดจาให้มากความ เขาชกหมัดตรงไปที่องค์ชายฉือทันที

หมัดนั้นเต็มไปด้วยความหวังและความโกรธแค้นของทหารกว่าแสนนาย

องค์ชายฉือไม่กล้าประมาทอีก เขาฟาดดาบยาวที่เขาถืออยู่อย่างรวดเร็ว

ทหารหลายแสนตัดหัวตัวเองโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว ยอมถวายวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของตนเป็นเครื่องสังเวย การเสียสละอันยิ่งใหญ่ทำเอาเทพเซียนผู้สูงส่งอย่างเขารู้สึกถูกกดดัน

ท้ายที่สุดแล้ว เทพเซียนนั้นอยู่เหนือทุกเผ่าพันธุ์ ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดทัดเทียมกับเทพเซียนได้ โดยเฉพาะเผ่าพันธุ์มนุษย์

พวกเขาคือเผ่าพันธุ์ที่เหล่าเทพรังเกียจมากที่สุด

นี่คือเหตุผลที่องค์ชายฉือเลือกที่จะเล่นสนุกกับพวกเขา แม้ว่าเขาจะกวาดล้างศัตรูได้ในคราวเดียวก็ตาม

เขาหาความสำราญจากคนเหล่านี้ พอใจที่ได้กดขี่ศัตรูที่อ่อนแอ

อย่างไรก็ตาม ขณะนั้นท่าทีหรือความรู้สึกหยอกล้อของเขาหายไปหมดแล้ว

เขารู้สึกราวกับว่าตกอยู่ภายใต้แรงกดดัน

ตูม!

ฟ้าดินราวกับจะรวมเป็นหนึ่งท่ามกลางความโกลาหล

หลังจากนั้น ทั่วทั้งนครหลวงก็กลายเป็นเถ้าถ่าน ร่างของทหารนับแสนหายไปในทันที กลายเป็นฝุ่นผงและหลอมรวมเข้ากับห้วงจักรวาล

ดาบยาวในมือขององค์ชายฉือแตกเป็นเสี่ยงๆ และในพริบตานั้นเขาก็กระเด็นไปไกลหลายร้อยกิโลเมตร

ไม่มีร่องรอยของความยินดีบนใบหน้าของเซียวหยวนซาน ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าอีกก้าว

ดูเหมือนว่าจะมีลำแสงนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทั่วฟ้าดิน ราวกับหิ่งห้อยที่หมุนวนอยู่รอบตัวเซียวหยวนซาน

เซียวหยวนซานรู้ว่านี่คือฝุ่นผงที่เกิดจากร่างของทหารนับแสนนาย ข้าไม่ได้สู้เพียงลำพัง

ตูม!

เซียวหยวนซานปลดปล่อยหมัดอีกครั้ง หมัดนั้นทรงพลังมากจนแทบจะบิดเบือนมิติได้

เมื่อเห็นอย่างนั้น ดวงตาขององค์ชายฉือก็หรี่ลงเล็กน้อย แสงสีทองเปล่งประกายในฝ่ามือของเขา และแสงสีทองนี้ก็กลายเป็นดาบยาวอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

ตูม!

ทุกคนตกตะลึงตาค้าง ช่างเป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัว

“ข้ายอมรับความตายได้ แต่เจ้าต้องตายไปพร้อมกับข้า ข้าต้องชดใช้ให้นักรบนับแสนของข้า” สายตาของเซียวหยวนซานเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

“ชดใช้?” องค์ชายฉือเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “เจ้าทำไม่ได้หรอก!”

ว่าแล้วองค์ชายฉือก็ฟาดฟันดาบยาวของเขาใส่เซียวหยวนซานอย่างดุเดือด

เซียวหยวนซานยืนหยัดอย่างมั่นคง พลังของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์มหาศาลพุ่งออกมาจากภายในตัวเขา ผสานเข้ากับแสงสีขาวที่สาดส่องไปทั่วฟ้าดิน

แสงสีขาวนี้คือตัวแทนของทหารทุกนาย

แสงสว่างวาบก่อตัวเป็นกำปั้นขนาดยักษ์ที่พุ่งเข้าหาองค์ชายฉือ

การโจมตีครั้งนี้คือพลังของทหารนับแสนรวมกัน

ตูม!

เมื่อพลังทั้งสองระเบิด ลำแสงนับไม่ถ้วนและพลังของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งพล่าน

กระทั่งพวกที่หนีไปไกลห้าสิบกิโลเมตรยังสัมผัสได้ถึงอันตราย จนพวกเขาต้องถอยออกมาไกลกว่าเดิม