หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4519

พวกเขาไม่กล้ารับแรงกระแทกที่แผ่ออกมาด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเข้าไปใกล้

หลังจากเสียงระเบิดดังสนั่น รัศมีห้าสิบกิโลเมตรก็เงียบสนิท ไม่มีเสียงใดๆ ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิต

แม้แต่ฝุ่นก็ดูเหมือนจะจางหายไป

ฉีเต้าจางยืนนิ่งโดยถือไม้เท้าไว้ในมือ

ส่วนองค์ชายฉือนั้นใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย มือที่ถือดาบยาวสั่นเบาๆ

การโจมตีครั้งนี้ไม่ได้ตัดสินผู้ชนะ แต่ก็ชัดเจนว่ามีคนหนึ่งแกร่งกว่าเล็กน้อย

องค์ชายฉือแสร้งทำเหมือนว่ายังสู้ไหว

ทั้งหมดนี้เพื่อความภาคภูมิของเหล่าเทพ เพื่อศักดิ์ศรีของพวกเขา

“ไอ้แ…”

ขณะที่องค์ชายฉือกำลังจะตะโกนเรียก “ไอ้แก่” สายตาของฉีเต้าจางก็หันไปจ้องเขาเขม็ง

องค์ชายฉือรู้สึกได้ถึงสายตาของฉีเต้าจาง จึงพูดว่า “ฉีเต้าจาง อย่าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้ ข้าแค่ต่อให้เจ้าเท่านั้น!”

องค์ชายฉือพยายามกู้หน้าด้วยคำพูดของเขา

ทุกคนที่ดูอยู่ล้วนเป็นยอดฝีมือ ไม่มีใครเป็นคนโง่

ทุกคนดูออกว่าพลังของใครเหนือกว่า

“องค์ชายฉือ เราถอยก่อนไม่ดีกว่าหรือ...”

สั่วเทียนเจิ้งกระซิบถามองค์ชายฉือ

เขารู้ว่าหากยังดันทุรังต่อไป พวกเขาจะพ่ายแพ้ในที่สุด

รีบหนีไปตอนนี้ก่อนที่จะพ่ายแพ้ราบคาบดีกว่า

อย่างไรก็ตาม คำพูดของสั่วเทียนเจิ้งกลับแทงใจองค์ชายฉือ

“เหลวไหล เทพไม่เคยยอมใคร”

องค์ชายฉือด่าทอสั่วเทียนเจิ้ง จากนั้นก็คว้าดาบของเขาและพุ่งเข้าหาฉีเต้าจางทันที

เขาตั้งใจที่จะทวงศักดิ์ศรีของตนกลับคืนมา เพื่อให้สั่วเทียนเจิ้งและสมาพันธ์ผนึกมารได้เห็นฝีมือของเขา

ดาบนี้ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ ลำแสงดาบแผ่ออกไปทั่วรัศมีห้าสิบกิโลเมตร

ฉีเต้าจางมองดูขณะที่องค์ชายฉือเข้ามาหาเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม องค์ชายฉือเป็นแค่เด็กคนหนึ่งในสายตาของเขา

ไม่ว่าจะใช้ดาบได้ชำนาญเพียงใด เขาก็ยังเป็นเพียงเด็กเท่านั้น

ตูม!

ตูม!

ทันใดนั้นลำแสงดาบก็หายไปในความว่างเปล่า

ฉีเต้าจางดูไม่ทุกข์ร้อนแต่อย่างใด

ในขณะเดียวกันองค์ชายฉือดูเหมือนจะสับสนมาก ชัดเจนว่าเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

อย่างไรก็ตาม องค์ชายฉือก็ยังไม่หยุด เขาปลดปล่อยคลื่นแสงดาบโจมตีฉีเต้าจางอย่างไม่ลดละ

แววเจ้าเล่ห์ฉายในดวงตาขององค์ชายฉือ ขณะที่ดาบยาวในมือเปื้อนเลือดของตัวเขาเอง

จากนั้นเขาก็รวบรวมพลังทั้งหมดและยิงใส่ห้วงมิติ

ทันใดนั้นมิติก็ระเบิดออก ปราณดาบสีแดงเลือดยาวร้อยฟุตพุ่งลงมาที่เหนือหัวของฉีเต้าจาง

องค์ชายฉือใช้กลยุทธ์ด้วยการโจมตีฉีเต้าจางไม่หยุด จากนั้นก็ปลดปล่อยไม้ตายออกมาทันที

เมื่อเห็นว่าฉีเต้าจางไม่ตอบสนอง องค์ชายฉือก็ยิ้มในที่สุด

ฉีเต้าจางได้แต่มองและใช้ไม้เท้าตั้งรับลำแสงดาบที่อยู่ตรงหน้า ไม่สามารถหยุดยั้งปราณดาบสีแดงเข้มได้

ทันใดนั้นเฉินผิงและพรรคพวกก็รู้สึกตึงเครียด

พวกเขาเชื่อว่าตอนนี้ชีวิตของทุกคนขึ้นอยู่กับชีวิตของฉีเต้าจาง