หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4554

เฉินผิงต้านทานสุดกำลัง แต่ร่างกายของเขาเล็กจ้อยเมื่อเผชิญหน้ากับเมฆดำขนาดใหญ่ที่ทอดยาวออกไปหลายร้อยไมล์ เขารับมือกับพลังมหาศาลของมันไม่ไหว

เมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล ร่างของเฉินผิงก็เริ่มลอยลงมาจากกลางอากาศ

ครืน...

เสียงคำรามดังขึ้นทั่วท้องฟ้า มันทำลายความเงียบในขณะที่เฉินผิงหมดหนทางและผู้บำเพ็ญเพียรที่อยู่รอบๆ ต่างสิ้นหวัง

อสูรกลืนสวรรค์พุ่งออกมาจากแหวนเก็บของของเฉินผิงพร้อมเปล่งแสงจ้า

ร่างกายของมันเริ่มขยายตัวอย่างรวดเร็วและใหญ่ขึ้นทุกขณะ

อสูรกลืนสวรรค์เงยหน้าขึ้นมองเมฆดำขนาดใหญ่และคำรามออกมาดังลั่น ขนบนร่างกายของมันตั้งชัน

จากนั้นมันก็อ้าปากขนาดยักษ์ที่ปลดปล่อยแรงดึงดูดมหาศาลออกมา

เมฆสีดำทอดยาวซึ่งปกคลุมไปทั่วถูกดูดเข้าไปยังปากของอสูรกลืนสวรรค์โดยตรง

พริบตานั้นพายุรุนแรงซึ่งครอบคลุมรัศมีหลายร้อยไมล์ก็ถูกกลืนหายไปหมดสิ้น ท้องฟ้าแจ่มใสและแสงแดดส่องถึงพื้นดินอีกครั้ง

แรงกดดันที่แผ่ทับทุกคนจนหายใจไม่ออกหายไป และฝูงชนก็แตกตื่นด้วยความประหลาดใจและโล่งใจ

อสูรกลืนสวรรค์เลียริมฝีปากและหาว จากนั้นมันก็กลับเข้าไปในแหวนเก็บของของเฉินผิงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ชั่วพริบตานั้น แผนสละชีวิตตัวเองของบรรพชนตระกูลมู่และผสานร่างเข้ากับเมฆพายุเพื่อทำลายทุกสิ่ง ก็ถูกทำลายลงด้วยความหิวโหยของอสูรกลืนสวรรค์

หลังจากอึ้งอยุ่ชั่วครู่ ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก็โห่ร้องด้วยความยินดีที่รอดมาได้

ในเวลาเดียวกัน ความเกลียดชังของพวกเขาที่มีต่อตระกูลมู่ก็ปะทุ

เมื่อเห็นฝูงชนที่สับสนวุ่นวาย พ่อบ้านตระกูลมู่ก็พยายามหลบหนีท่ามกลางความโกลาหล แต่พอเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ฝูงชนก็สังเกตเห็นเขา

เมื่อความโกรธพุ่งพล่าน เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรก็แห่กันไปโจมตีเขา และชีวิตของพ่อบ้านก็จบลงในไม่กี่วินาทีหลังถูกทุกคนกลุ้มรุม

เฉินผิงลอยลงมาจากกลางอากาศช้าๆ และซิงเฉียนก็รีบไปต้อนรับเขา

“คุณเฉิน ยินดีด้วย! สัตว์อสูรตัวนั้นน่าเหลือเชื่อมาก” ซิงเฉียนอุทานด้วยความตื่นเต้น

สิบห้านาทีต่อมา เฉินผิงก็ออกมาจากซากปรักหักพังของบ้านตระกูลมู่ที่ลุกไหม้ พร้อมกับถือถุงใส่ของหลายใบที่เต็มไปด้วยทรัพยากรที่เขาชิงมา

“มู่คุนหลงตายไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะปล่อยให้ทรัพยากรของตระกูลมู่สูญเปล่า” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มขณะที่เขาเก็บถุงเหล่านั้น

ซิงเฉียนตัวสั่น เขาขนลุกเกรียวเมื่อตระหนักว่าเฉินผิงโหดเหี้ยมเพียงใด

เฉินผิงเพียงแค่ทำตามคำแนะนำของคุณชี่

เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยที่ชิงทรัพยากรของศัตรูมา

เฉินผิงไม่คิดว่าเขาจำเป็นต้องมีศีลธรรมกับศัตรู พวกมันต้องถูกกำจัดและถูกชิงสมบัติ

“คุณพูดถูกแล้ว คุณเฉิน”

ซิงเฉียนฝืนยิ้มพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย

ทั้งสองกลับไปที่เมืองหนานจิง ซึ่งซิงเฉียนต้อนรับเฉินผิงเป็นอย่างดีหลังจากเห็นการสังหารหมู่ที่เฉินผิงทำกับตระกูลมู่ ซิงเฉียนอดกังวลไม่ได้ว่าหากทำผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว สำนักว่านถงของเขาก็อาจเจอชะตากรรมแบบเดียวกันได้