หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4572

“จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่คุณ ผมบอกได้แค่นี้” เฉินผิงพูดอย่างหนักแน่น เมื่อเห็นความสงสัยในดวงตาของเฉียนชื่อ เขาจึงรู้ว่าพูดยังไงเฉียนชื่อก็คงไม่เชื่อ

เฉียนชื่อลังเลก่อนจะถาม “ถ้างั้น... คุณบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าคุณเข้ามาได้ยังไง?”

เฉินผิงส่ายหัว เขาคงบอกไม่ได้ว่าคนอื่นพาเขาเข้ามาในนครอสูร

ไหล่ของเฉียนชื่อห่อลง ความตื่นเต้นที่ปรากฏบนใบหน้าของเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหายไปและเปลี่ยนเป็นสีหน้าสิ้นหวัง ชัดเจนว่าเขาปรารถนาที่จะหนีออกจากที่นี่มากเพียงใด

ท้ายที่สุดแล้ว นครอสูรถูกปกครองโดยเผ่าพันธุ์อสูร ทำให้มนุษย์และมารถูกผลักไสให้เป็นชนชั้นต่ำสุดของสังคม พวกเขาเข้าถึงทรัพยากรได้อย่างจำกัด ทำให้ต้องเสี่ยงอันตรายเพียงเพื่อเอาชีวิตรอด สุดท้ายจึงถูกจำคุกหรือแย่กว่านั้น ความจริงที่น่าอึดอัดนี้เองที่จุดไฟให้เฉียนชื่อและคนอื่นๆ ลุกขึ้นต่อต้าน

“ฉันไม่สามารถรับผลึกเซียนของคุณได้ และฉันแนะนำให้คุณออกไปจากนครอสูรให้เร็วที่สุด ไม่ว่าคุณจะมาจากโลกภายนอกจริงหรือไม่ก็ตาม หากอยู่ต่อคงอันตรายเกินไป รัศมีมนุษย์ของคุณจะเปิดเผยตัวคุณในท้ายที่สุด นอกจากนี้นครอสูรยังบังคับใช้กฎอย่างเข้มงวดหลังมืดค่ำ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เดินเตร่ไปตามท้องถนน ยกเว้นพวกทหารยามที่จวนเจ้าเมือง อีกไม่นานคุณคงโดนจับได้” เฉียนชื่อแนะนำเฉินผิง

“ที่จริงแล้วผมไม่อยากให้คุณเอาผลึกเซียนของผมไป แต่ผมต้องการซื้อผลึกเซียนจากคุณ” ขณะที่พูด เฉินผิงก็หยิบถุงใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเหรียญวิญญาณม่วงออกมา แล้ววางลงบนโต๊ะด้วยท่าทางมั่นใจ

ดวงตาของเฉียนชื่อเบิกกว้างเมื่อเห็นเงินจำนวนมหาศาล หลังจากหยุดคิดสักครู่ เขาก็ถามว่า “สหาย พลังของคุณอยู่ที่ขั้นผู้ทุกข์ยาก คุณะเอาผลึกเซียนไปเพื่ออะไร? ผลึกเซียนแทบจะไม่มีประโยชน์สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรที่ต่ำกว่าขั้นเซียน แถมยังมีประสิทธิภาพด้อยกว่าศิลาวิญญาณธรรมดาอีก”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เฉียนชื่อไม่เข้าใจว่าทำไมคนอย่างเฉินผิงถึงยอมทุ่มเงินก้อนโตซื้อผลึกเซียน

“ถ้าผมต้องการ ก็แปลว่าผมมีเหตุผลของตัวเอง คุณซื้อผลึกเซียนเพราะหวังกำไรไม่ใช่เหรอ? ขายให้ผมโดยตรงก็ไม่ต่างกันหรอก อีกอย่างผมยังจ่ายให้คุณล่วงหน้าได้ด้วย ถ้าคุณหาผลึกมาให้ผมมากกว่านี้ได้”

พอพูดจบ เฉินผิงก็หยิบถุงใส่เหรียญวิญญาณม่วงขนาดใหญ่ออกมาใบหนึ่งและวางไว้ข้างถุงแรก

หลังจากคุยและเจรจากับเฉียนชื่อสักพัก เฉินผิงก็ขอตัว

เหยาเม่ยกำลังรอเขาอยู่ที่ข้างนอก “คุณกับเฉียนชื่อคุยอะไรกันตั้งนาน?” เธอถาม

“ไม่มีอะไรมาก แค่ต่อรองราคานิดหน่อย” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

ดวงตาของเหยาเม่ยเป็นประกายเมื่อเธอถามด้วยความตื่นเต้น “ทำไมคุณถึงมีผลึกเซียนก้อนใหญ่ขนาดนั้น? มันต้องมีค่ามหาศาลแน่ๆ ใช่ไหม? อย่างน้อยก็คงห้าร้อยเหรียญวิญญาณม่วง”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ และส่ายหน้า “เปล่า แค่หนึ่งร้อยเหรียญวิญญาณม่วงเท่านั้นเอง”