หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4586

ไม่นานเฉินผิงก็รู้สึกสนใจคนหนึ่งในกลุ่ม ชายนั้นสวมชุดสีขาวทั้งตัวนั่งอยู่ตรงกลาง ใบหน้าคมคายของเขาโดดเด่นด้วยเขาสองข้างบนหัว ผู้บำเพ็ญเพียรเผ่าอสูรคนอื่นๆ คอยยืนห่างจากเขา

“ผู้ชายที่มีเขาเป็นใคร?” เฉินผิงถามพร้อมชี้ชายที่อยู่ตรงกลาง

“นั่นไป่เฉิง” เหยาเก้อกระซิบ “เขาชอบอ้างตัวว่าเป็นผู้สืบทอดสายเลือดมังกร แต่ที่จริงเขาเป็นอสูรงู ถึงอย่างนั้นเขาก็แข็งแกร่ง จึงไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา”

“ผู้สืบทอดสายเลือดมังกร?” เฉินผิงถามพลางเพ่งพินิจไป่เฉิง

เขานั้นมีลักษณะคล้ายเขามังกร ถ้างูทะเลมีเขา มันก็อาจกลายร่างเป็นมังกรได้ บางทีไป่เฉิงอาจจะไม่ได้โกหก

“เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เฉินผิงถามต่อ

“ฉันไม่รู้” เหยาเก้อตอบ “บางคนไม่ได้เข้ามาโดยไม่สมัครใจ ฉันรู้แค่ว่าทุกครั้งที่เราได้ออกจากห้องขัง เขากับพรรคพวกจะอยู่ใต้ต้นไม้นี้เสมอ เราเข้าใกล้ไม่ได้ ทำแบบนั้นคงเจอดีแน่”

“ทำไมเขาถึงทำตัวอย่างกับว่าเป็นเจ้าของที่นี่? ที่นี่คือเรือนจำ ไม่ใช่อาณาเขตของเขา อะไรทำให้เขามีสิทธิขวางคนอื่น” เฉินผิงเยาะเย้ย รอยยิ้มเย็นชาผุดขึ้นที่ริมฝีปากขณะเริ่มเดินไปที่ต้นไม้

“เดี๋ยว อย่าเข้าไป!” เหยาเก้อตะโกนและพยายามห้าม “นายไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งหรือเขามีพลังมากแค่ไหน ถ้าเข้าไปเราอาจเจอปัญหาใหญ่”

แต่เฉินผิงก็ปัดมือของเหยาเก้อออกแล้วไปต่อ การยื้อยุดของพวกเขาดึงความสนใจของไป่เฉิง เขาเงยหน้าขึ้น จ้องมองที่เฉินผิงด้วยสายตาเฉียบคม ในขณะนั้นทั้งสองคนดูเหมือนกำลังประเมินความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย

ผู้บำเพ็ญเพียรเผ่าอสูรคนอื่นๆ ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อรับรู้ถึงความตึงเครียด ไป่เฉิงขยับมือเบาๆ และภายในไม่กี่นาที พวกเขานับสิบคนก็ล้อมรอบเฉินผิงและเหยาเก้อ

“ใจกล้าดีนี่ เจ้าหนู” ชายคนนั้นขู่ขณะที่ความโกรธเริ่มปะทุ “คิดเหรอว่าแกไม่มีอะไรต้องกลัวเพียงเพราะว่าที่นี่ห้ามฆ่ากัน? ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันทำให้ชีวิตของแกเหมือนตกนรกทั้งเป็นได้”

ท้ายที่สุดแล้ว ความตายไม่ใช่ชะตากรรมที่เลวร้ายที่สุดที่ผู้บำเพ็ญเพียรจะต้องเผชิญ สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรมากประสบการณ์อย่างเขา วิธีทรมานนั้นมีมากมายไม่มีที่สิ้นสุด

ริมฝีปากของเฉินผิงเผยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าเข้าใจไม่ผิด คุณเป็นอสูรงูไม่ใช่เหรอ? กว่าจะบำเพ็ญเพียรถึงขั้นนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย เก็บคำแนะนำของคุณไว้บอกตัวเองเถอะ หลีกทางไปได้แล้ว ถ้าทำให้ผมรำคาญมากไปกว่านี้ ผมจะหาจุดอ่อนของคุณแล้วเชือดทิ้งซะ”

ใบหน้าของชายคนนั้นถมึงทึง โทสะของเขาเดือดพล่าน “ไอ้หนู อย่าหาเรื่องเลยดีกว่า...” เขาขู่

เขาโบกมืออย่างเดือดดาลพร้อมตะโกนสั่ง ผู้บำเพ็ญเพียรนับสิบเข้ามาใกล้เฉินผิง เจตนาของพวกเขาปรากฎชัด