หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4587

เหยาเก้อยืนอยู่ห่างๆ ใบหน้าของเขาตึงเครียดด้วยความกังวลขณะเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รอบพวกเขามีผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นยืนดูในระยะปลอดภัย ไม่มีใครกล้าก้าวเข้าไป

ใต้ต้นไม้โบราณต้นนั้น ไป่เฉิงซึ่งสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์เฝ้าดูการเผชิญหน้าอย่างพึงพอใจ รัศมีของเขาแผ่ขยายอย่างองอาจสมกับที่เป็นสายเลือดมังกร

แต่เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสิบคนพุ่งเข้าหาเฉินผิง สีหน้าของไป่เฉิงก็เริ่มกระตุก

เฉินผิงเคลื่อนไหวราวกับภูตผี เขาล่องลอยไปมาท่ามกลางพวกเขา ก่อนที่จะมีใครตั้งตัวทัน ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นก็ถูกซัดกระเด็นและนอนกองกันใต้ต้นไม้โบราณ

ฝูงชนเฝ้าดูอย่างเงียบเชียบ เฉินผิงที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าเอาชนะกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานอย่างราบคาบ

บ้าไปแล้ว!

“กะ-แก...” ชายคนนั้นลุกขึ้น เขาจ้องมองเฉินผิงอย่างตกตะลึง

เขาตระหนักว่าเฉินผิงไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ด้วยซ้ำ ถ้าเป็นอย่างนั้นคงไม่แค่กระเด็นกลับมา พวกเขาคงตายไปแล้ว

แม้ว่าจะเป็นขั้นมหายานระดับหนึ่งและสอง แต่พลังของพวกเขาที่ผสานกันน่าจะเทียบเท่าขั้นมหายานระดับสี่ ถึงอย่างนั้นกลับต้านการโจมตีที่ไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ของเฉินผิงไม่ได้

“คุณอยากให้ผมตายไม่ใช่เหรอ?” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น น้ำเสียงของเขาเย้ยหยัน

ชายคนนั้นไม่ตอบ กลับหันไปมองไป่เฉิงด้วยความกังวล ซึ่งตอนนี้เขากำลังหรี่ตามองเฉินผิงด้วยท่าทางจริงจัง

“ลงมือต่อ” ไป่เฉิงพูดเบาๆ ด้วยน้ำเสียงบงการ

ชายคนนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเขาก็แข็งกร้าว ประกายโหดเหี้ยมปรากฎในแววตาขณะที่เขาโบกมือสั่งให้ลูกน้องโจมตีอีกครั้ง “ทุกคน เราจะลงมือพร้อมกัน ฉันไม่เชื่อว่ามันจะรับมือพวกเราทุกคนได้!”

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

สีหน้าของฝูงชนตื่นตะลึง แม้ว่าหลายคนจะเคยท้าสู้พวกที่อยู่ใต้ต้นไม้โบราณ แต่ไม่มีใครทำสำเร็จพวกเขาพ่ายแพ้และอัปยศครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุดก็ไม่มีใครกล้าเสี่ยงเข้าใกล้

ตอนนี้เฉินผิงที่เป็นผู้ทุกข์ยากไม่เพียงแต่กล้าท้าสู้ แต่ยังได้รับชัยด้วย และเขาชนะได้อย่างง่ายดาย

ท่ามกลางเสียงกระซิบ ความเหลือเชื่อแพร่กระจายไปรวดเร็วราวไฟป่า ผู้ทุกข์ยากระดับเก้าสามารถโค่นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานกว่าสิบคนได้อย่างไร? แม้ว่าจะอยู่ที่ขั้นมหายานระดับหนึ่งและสอง หากรวมพลังกันย่อมน่าหวาดหวั่น แต่พวกเขากลับสู้ไม่ได้เลย

“หมอนั่นไม่ใช่คนธรรมดา” มีคนส่งเสียงพึมพำ

ในขณะเดียวกันที่นอกเรือนจำ นายกองโจว หัวหน้าผู้คุมยืนอยู่นอกกำแพงแสงที่กั้นระหว่างนักโทษกับโลกภายนอก

สายตาเฉียบคมของเขาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเฉินผิง นักโทษจะถูกปล่อยให้บำเพ็ญเพียรเพื่อระบายความเครียด และงานของนายกองโจวคือทำให้ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม การต่อสู้เป็นเรื่องปกติและเขาแทบไม่เคยก้าวก่าย เว้นแต่จะมีคนได้รับอันตรายถึงชีวิต