หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4594

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไป่เฉิงก็เริ่มพูดช้าๆ “คุณเฉิน ต้นไม้โบราณต้นนี้ค่อนข้างประหลาด มันมีความสามารถในการดูดพลังวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียร ฉันคิดว่าจวนเจ้าเมืองคงรวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดที่ต้นไม้ดูดกลืนไว้และใช้เป็นทรัพยากรเพื่อประโยชน์ของพวกตัวเอง ฉันจับตาดูมานานแล้ว แทบทุกวันจะมีผู้บำเพ็ญเพียรตายในห้องขัง และมักจะตายแบบเดียวกัน พลังชีวิตของพวกเขาราวกับถูกสูบออกไปจากร่าง ทำให้พวกเขากลายเป็นมัมมี่ แต่นี่เป็นแค่การวิเคราะห์ของฉัน และฉันไม่แน่ใจว่ามันถูกหรือเปล่า...”

หลังจากสังเกตอยู่ระยะหนึ่ง ไป่เฉิงจึงได้เข้าใจ เขาไม่ได้รู้มาตั้งแต่แรก

เฉินผิงพยักหน้าและพูดว่า “คุณวิเคราะห์ถูกแล้ว นั่นคือเรื่องที่เกิดขึ้น เป็นเหตุผลที่พวกนั้นหวงแหนต้นไม้โบราณ”

ไป่เฉิงหันไปหาเฉินผิงแล้วถามว่า “คุณเฉิน แล้วทำไมคุณถึงถูกจับมาขังในนี้? ฉันใช้เส้นสายของตัวเองโน้มน้าวให้แม่ทัพซิงออกคำสั่งปล่อยตัวคุณให้เป็นอิสระได้”

เฉินผิงตอบเรียบๆ “ผมมีเรื่องกับผู้ชายคนหนึ่งชื่อฉิวหยู ซึ่งผมเชื่อว่าเขาเป็นลูกชายของแม่ทัพฉิว”

“คุณทำร้ายฉิวหยูเหรอ?” ไป่เฉิงตกใจ “หมอนั่นสำมะเลเทเมาและทำตัวเป็นอันธพาล ไม่รู้ว่าเขาจะยอมปล่อยตัวคุณง่ายๆ หรือเปล่า แต่ไม่ต้องกังวล คุณเฉิน ฉันจะไปขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพซิง บางทีเขาอาจช่วยพาคุณออกจากที่นี่ได้ ถ้ายังอยู่ที่นี่ ถึงแม้ว่าต้นไม้โบราณจะไม่ดูดพลังวิญญาณของคุณจนหมดตัว ฉันก็ยังกลัวว่าฉิวหยูอาจส่งคนเข้ามาในเรือนจำเพื่อรังควานคุณ”

“ไม่ต้องห่วง คุกแห่งนี้ขังผมไม่ได้หรอก!” เฉินผิงพูดอย่างสบายใจ

เรือนจำแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยวงแหวนอาคมที่สร้างขึ้นเพื่อขังนักโทษ แต่เฉินผิงไม่ได้เกรงกลัววงแหวนอาคมแม้แต่น้อย

สำหรับเฉินผิง วงแหวนอาคมเหล่านั้นแค่ของเด็กเล่น เขาออกไปได้ทุกเมื่อตามต้องการ

“คุณเฉิน คุณรู้เรื่องอาคมด้วยหรือ?” ไป่เฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ก็รู้มากพอสมควร มากพอที่จะทำลายวงแหวนอาคมของเรือนจำแห่งนี้ได้เพียงสะบัดมือครั้งเดียว...” เฉินผิงตอบเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่

อย่างไรก็ตาม ไป่เฉิงรู้สึกว่าคำพูดเหล่านั้นฟังดูโอ้อวดเกินไปหน่อยสำหรับเขา หากไม่รู้ว่าเฉินผิงมีสายเลือดมังกร ไป่เฉิงคงคิดว่าเฉินผิงคุยโว

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเขารู้ว่าเฉินผิงมาจากเผ่ามังกรทองอันสูงศักดิ์ คำพูดของเฉินผิงจึงฟังดูน่าเชื่อถือ

“ช่วยคุ้มกันผมที อย่าให้ใครมารบกวนได้ ผมอยากรู้ว่าต้นไม้โบราณมีอะไรพิเศษ” เฉินผิงพูดกับไป่เฉิง

เฉินผิงมั่นใจว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างแน่นอน เขาสัมผัสได้ว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาเข้าสู่มิติอื่น

ภายในมิติแห่งนี้ พลังวิญญาณที่กว้างขวางราวทะเลสาดซัดวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเฉินผิง ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก

“หรือที่นี่จะเป็นมิติในต้นไม้โบราณ? พลังวิญญาณของที่นี่หนาแน่นมาก มันคงมาจากเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรในคุก”

เฉินผิงตื่นเต้นมาก รู้สึกถึงพลังวิญญาณที่อยู่รอบตัวเขา

เฉินผิงต้องการบำเพ็ญเพียรในมิติแห่งนี้ เขามั่นใจว่าพลังของเขาจะเพิ่มไวกว่าปกติมาก

กระนั้นเขาก็รู้ว่าเวลาพักมีแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไม่ว่าเฉินผิงจะบำเพ็ญเพียรหนักแค่ไหน ในเวลาชั่วโมงเดียวเขาคงดูดซับพลังวิญญาณได้ไม่มากนัก