หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4595

เฉินผิงรู้ว่าเขาต้องหาทางทำให้เขาสามารถอยู่ในต้นไม้โบราณได้นานๆ

เพื่อเลี่ยงไม่ให้คนอื่นสงสัย เฉินผิงจึงสลายปราณสัมผัสของเขา และในขณะเดียวกัน วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็กลับเข้าสู่ร่าง จากนั้นเขาก็มองต้นไม้โบราณที่อยู่ตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

ไม่มีวงแหวนอาคมในต้นไม้โบราณ ดังนั้นพลังที่ดูดกลืนปราณสัมผัสของผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากจึงไม่ได้เกิดจากวงแหวนอาคม แต่เป็นความสามารถของต้นไม้โบราณ

ต้นไม้โบราณที่สามารถดูดซับพลังวิญญาณของผู้อื่นได้นั้นเป็นสิ่งที่หาได้ยากในอาณาจักรนิรันดร์ เฉินผิงเคยพบต้นไม้แบบนี้เพียงต้นเดียวเท่านั้น

ในขณะที่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเฉินผิงกลับคืนสู่ร่างของเขา ภายในมิติของต้นไม้โบราณ ลำแสงสีขาวก็ค่อยๆ ก่อตัวเป็นชายชราคนหนึ่ง ชายชราที่ออกมาจากการบำเพ็ญเพียรค่อยๆ ลืมตาขึ้น

มิติภายในต้นไม้โบราณดูเหมือนจะว่างเปล่า อย่างไรก็ตาม ชายชราที่นั่งอยู่ในมิติกลับกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมอย่างสมบูรณ์แบบ

ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้ปกครองมิติในต้นไม้โบราณ ราวกับว่าเขาสร้างมิติแห่งนี้ขึ้นเอง

“น่าสนใจ” เขารำพึง “ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก แต่กลับสามารถเข้าสู่มิติของข้าได้”

ชายชราเลิกคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ดวงตาของชายชราราวกับสามารถมองทะลุทุกสิ่งในนครอสูรได้ ราวกับว่าภาพของทั้งเมืองสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา

“เจ้าเด็กนั่นมีรัศมีของทั้งสามเผ่าพันธุ์ ช่างเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยาก”

ดวงตาของผู้เฒ่าหรี่ลงเล็กน้อยด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นิ้วของชายชราขยับอย่างคล่องแคล่ว เกิดรัศมีเปล่งประกายเหนือหัวเขาไม่หยุดหย่อน น่าประหลาดใจที่เริ่มมีภาพปรากฎขึ้น

ภาพนั้นเผยให้เห็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางสู่นครอสูรของเฉินผิง

ตั้งแต่วินาทีที่เฉินผิงเข้าสู่นครอสูร ภาพตอนที่เขาแยกทางกับหลิวจงหนานและคนอื่นๆ ถูกบรรยายอย่างแจ่มชัด

อย่างไรก็ตาม ภาพนั้นไม่ได้แสดงเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเฉินผิงนอกนครอสูร

จากนั้นเฉินผิงก็ได้พบกับเหยาเม่ย พบหลิวจงหนาน และวางแผนที่จะหาผลึกเซียนมาครอบครอง

“แปลก ทำไมถึงรู้สึกเหมือนโดนจ้องมอง?”

เฉินผิงพูดด้วยความสับสน

อย่างไรก็ตาม เขาอยู่ในคุกซึ่งรายล้อมไปด้วยผู้บำเพ็ญเพียรอาชญากร พวกเขาคงไม่ยอมให้เขาปล่อยปราณสัมผัสออกมาเพื่อตรวจสอบแน่นอน

เฉินผิงมั่นใจว่าไม่มีใครกล้าตรวจสอบเขาด้วยปราณสัมผัส ต่อให้มีคนกล้าลอง ปราณสัมผัสของเฉินผิงก็แข็งแกร่งมาก เขาเชื่อว่าผู้บุกรุกคงถูกขับออกไปก่อนจะทันได้พบอะไรในหัวของเขา

ยิ่งกว่านั้น ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงยังมีจ้าวมารสีชาด ซึ่งเป็นมารชื่อกระฉ่อนจากอาณาจักรแดนสรวง ใครกันที่สามารถตรวจสอบทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงได้โดยไม่ถูกตรวจพบ

“เจ้าหนู มีคนแอบมองเจ้า...” ทันใดนั้นจ้าวมารสีชาดก็บอกเฉินผิง

“ใครกัน? ทำไมผมไม่เห็นสัมผัสอะไรในทะเลจิตสำนึกได้เลย? แล้วทำไมคุณไม่ช่วยป้องกันให้ผม?” เฉินผิงอุทานอย่างประหลาดใจ

“เจ้าบ้านี่! ก็ข้าไม่ได้แผ่ปราณสัมผัสของข้าเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของเจ้า แล้วข้าจะปกป้องเจ้าได้ยังไง?” จ้าวมารสีชาดพูดอย่างเหลืออด