หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4608

การที่เฉินผิงถือตราประทับของแม่ทัพซิงหมายความว่าเขาเป็นเสนาธิการระดับสูงจากคฤหาสน์แม่ทัพ เป็นคนที่มีอำนาจเหนือทหารยามธรรมดาอย่างพวกเขา

เมื่อทหารยามทั้งสามถอยออกไปและขอโทษเฉินผิง ฉิวหยูก็รู้สึกงงไปหมด

“มัวทำอะไรอยู่? จับมันสิ!” ฉิวหยูตะโกน

เสียงของเขาก้องทั่วถนนที่เงียบสงัดจนได้ยินไปทั่ว

“คุณชายฉิว ขออภัยด้วย แต่เขามีตราประทับของแม่ทัพซิง เขาเป็นเสนาธิการของแม่ทัพซิงและไม่ได้ละเมิดข้อห้าม เราไม่มีอำนาจจับกุมเขา” ทหารยามคนหนึ่งอธิบาย

ฉิวหยูชะงักเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขามองเฉินผิงอย่างเหลือเชื่อ

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็เดินผ่านฉิวหยูไปพร้อมกับถือตราประทับด้วยสายตายียวน

“บัดซบ! มิน่ามันถึงออกมาจากคุกได้ แม่ทัพซิงต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ นี่มันท้าทายตระกูลเราชัดๆ! ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อ เราไม่ปล่อยแกไปง่ายๆ แน่!”

ฉิวหยูเดือดดาลและเดินออกไปด้วยความโกรธจัด

ที่โรงเตี๊ยม เหยาเม่ยกำลังโต้เถียงอย่างดุเดือดกับเหยาเก้อ พี่ชายของเธอที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัว

ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ และเธอแทบจะร้องไห้ออกมา

“เหยาเก้อ พี่เป็นอิสระแล้ว! ทำไมถึงยังรอเฉินผิงอยู่ล่ะ? เราควรจะไปจากที่นี่ตั้งนานแล้ว! แต่พอตกกลางคืนเราก็เลยออกจากเมืองไม่ได้ ถ้าพี่โดนจับอีกฉันจะไม่สนใจอีกต่อไป!” เหยาเม่ยตะโกน ความหงุดหงิดของเธอพลุ่งพล่าน

หลังจากที่เหยาเก้อถูกปล่อยตัว เขาก็ตรงไปที่โรงเตี๊ยมเพื่อตามหาเหยาเม่ย เมื่อเห็นว่าพี่ชายของเธอปลอดภัย เหยาเม่ยก็ดีใจมาก เธอวางแผนพาทั้งสองคนออกจากนครอสูรแล้วกลับบ้าน

อย่างไรก็ตาม เหยาเก้อยังคงยืนกรานที่จะรอเฉินผิงและยังไม่คิดจะไป