หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4613

เพราะเฉินผิงใช้เพลิงปีศาจ ฉิวหยูจึงทึกทักไปเองว่าเฉินผิงเป็นผู้ใช้วิชามาร ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะซ่อนตัวตนได้แนบเนียนมาก!

ฉิวหยูไม่รู้เลยว่าเฉินผิงมีพลังสามเผ่าพันธุ์ และมีรัศมีของอสูร มนุษย์และมาร

จึงไม่แปลกที่ฉิวหยูจะคิดว่าเฉินผิงเป็นผู้ใช้วิชามาร

“พวกคุณคงใช้พลังจนเหนื่อยแล้ว ถึงคราวของผมบ้าง” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา

ทันใดนั้นเขาก็หายวับไป ฉิวหยูและคนอื่นๆ ตกใจ พวกเขารีบมองหาร่องรอยของเฉินผิง

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเหล่าผู้บำเพ็ญเพียร เกิดแสงวาบในมือของเขาขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรปรากฏขึ้นและแทงใส่ผู้บำเพ็ญเพียรที่ไม่ทันระวังตัวจากด้านหลัง

ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นสัมผัสได้ถึงอันตรายที่อยู่ข้างหลัง เขาหันไปอย่างรวดเร็วแล้วฟาดขวานใส่เฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้หลบหรือสะดุ้ง เขากลับใช้กระบี่พิฆาตมังกรรับขวานที่พุ่งเข้ามาโดยตรง

ประกายไฟกระเด็น และกระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงฟันผ่านขวานได้อย่างน่าตกใจ

ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นตกตะลึง ใบหน้าของเขาซีดเผือด ก่อนที่จะทันได้โต้ตอบ กระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงก็แทงทะลุอกของเขาไปแล้ว

ดวงตาของผู้บำเพ็ญเพียรเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ ขณะที่เขามองดูเฉินผิงก่อนจะล้มลงช้าๆ

“แกกล้าฆ่าเขาได้ยังไง!” ฉิวหยูอุทานด้วยความโกรธ

“ฮึ คิดว่าผมจะไม่สู้กลับหรือไงทั้งที่คุณพยายามฆ่าผม?” เฉินผิงพูดพร้อมกับยิ้มเยาะเย็นชา

ฉิวหยูโกรธจัดขณะที่เขาตะโกนใส่เฉินผิง ราวกับพร้อมจะใช้ทุกอย่างเพื่อฆ่าอีกฝ่าย “ไอ้บัดซบ วันนี้ ฉันจะ-”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างของเฉินผิงก็หายวับไปอีกครั้ง ทันใดนั้นแสงสีขาวก็สว่างวาบต่อหน้าทุกคน

ฉิวหยูและพรรคพวกสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่เข้ามาหาพวกเขา จากนั้นมันก็กระแทกเข้าที่หน้าอกอย่างแรง

พวกเขาลอยละลิ่วราวกับถูกอุกกาบาตพุ่งชน

หลังจากนั้นก็ร่วงลงกระแทกพื้น เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่หลายแห่ง

เมื่อเห็นอย่างนั้นฉิวหยูก็ตะลึงงัน