หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4625

เฉินผิงและเหยาเก้อไม่นึกเลยว่าน้องสาวของเฉียงคั่วจะสวยสะดุดตาขนาดนี้ มันเกินกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก

ยิ่งกว่านั้น เฉียงคั่วยังเคยพูดด้วยว่าน้องสาวของเขาไม่ได้สวยอะไรนัก

พวกเขาจึงตะลึงเมื่อรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าคือเฉียงหยิง น้องสาวของเฉียงคั่ว

มันเกินที่คิดไว้มาก เพราะพวกเขานึกว่าน้องสาวของเฉียงคั่วน่าจะมีรูปร่างล่ำสันและน่าเกรงขามเหมือนพี่ชาย

แต่ในความเป็นจริง เธอกลับมีรูปร่างผอมเพรียวและดูเปราะบาง

โดยเฉพาะเหยาเก้อที่ขยี้ตาตลอดเวลาขณะมองเฉียงหยิงเหมือนไม่อยากเชื่อ

เขายังจำได้ว่าเขาเคยล้อเลียนเฉียงคั่วตอนอยู่ในคุก เขาพูดว่าน้องสาวของเฉียงคั่วไม่น่าจะสวยเท่าน้องสาวของเขา

แต่พอเห็นเหยาเม่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ เฉียงหยิงแล้ว เหยาเม่ยดูธรรมดาไปเลย

“ทำไม... ทำไมพวกคุณสองคนถึงมองฉันแบบนั้น?”

เฉียงหยิงเริ่มรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นว่าเฉินผิงและเหยาเก้อจ้อง

“คนสวย เรานึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นเฉียงหยิง” เหยาเก้อรีบอธิบาย

“ทำไมล่ะ? พวกคุณสองคนรู้จักฉันเหรอ?” เฉียงหยิงถามด้วยสีหน้าสับสน

“ใช่ รู้จักสิ ผมอยู่ห้องขังเดียวกับพี่ชายคุณ และเคยได้ยินชื่อคุณมาแล้ว”

เหยาเก้อพยักหน้าพร้อมกับแสดงสีหน้าเอาอกเอาใจ

ดูเหมือนเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นสาวสวย

ในขณะเดียวกัน เหยาเม่ยก็อึ้งไปเมื่อเห็นพี่ชายทำตัวแบบนั้น เธอไม่รู้จะพูดอะไรอีก

“พี่ชายของฉันอยู่ในคุกจริงเหรอ? เขาเป็นยังไงบ้าง?”

เมื่อได้ยินว่าพี่ชายถูกขังคุกจริง ๆ เฉียงหยิงก็ตกใจขึ้นมา

พวกเขาไม่กล้าเหาะ เพราะการอยู่กลางอากาศจะสะดุดตาเกินไปและทำให้ตกเป็นเป้าได้ง่าย

ตลอดการเดินทาง เหยาเก้อเริ่มคุยกับเฉียงหยิงเป็นระยะ พยายามตีสนิทเธอไม่หยุด ดูเหมือนว่าเขากำลังจีบเธอ

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่หวั่นไหวเมื่อพบสาวสวยอย่างเธอ

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาทำเช่นนั้น เฉียงหยิงก็ยิ่งตีตัวออกห่าง สุดท้ายเธอก็เลิกคุยกับเขาไปเลย

ตรงกันข้ามกับเฉินผิงที่ยังคงสงบปากตลอดทาง เขาไม่ได้พยายามใกล้ชิดเฉียงหยิง อย่างไรก็ตาม เฉียงหยิงกลับรู้สึกเหมือนถูกเขาดึงดูด

ด้วยความที่เขาคือคนที่ครอบครองจี้หยกของพี่ชาย เธอจึงเชื่อว่าเขาเป็นคนเดียวที่ช่วยพี่ชายของเธอได้

“อีกไกลแค่ไหน?”

หลังจากเดินมาได้หนึ่งชั่วโมง เฉินผิงก็หันไปหาเฉียงหยิงแล้วถาม

“อีกไม่ไกล แค่ข้ามภูเขาข้างหน้า” เฉียงหยิงตอบพร้อมชี้ภูเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก