หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4634

“คุณมั่นใจไหมว่าคุณเรียกเฉินผิงให้มาที่นี่ได้?” ฉิวถูถาม

แผนของเขาคือส่งเหยาเก้อไปตามเฉินผิง จากนั้นล่อมาที่เหมืองผลึกเซียนและจับตัว

เขาต้องล้างแค้นให้น้องชายให้ได้

แม้ว่าจะพ่ายแพ้มาก่อน แต่ตอนนี้เขามั่นใจมากขึ้นแล้ว เพราะคราวนี้เขาพาปรมาจารย์หลวนมาด้วย

ปรมาจารย์หลวนเป็นปรมาจารย์อาคม และหากทั้งสองคนร่วมกันสู้ พวกเขาย่อมจัดการเฉินผิงได้อย่างไม่ต้องสงสัย

“คุณชายฉิว ไม่จำเป็นต้องไปล่อเฉินผิงมา ยังไงเหมืองผลึกเซียนก็อยู่ในกำมือของเราแล้ว เขาจะมาแน่นอน ตอนนี้ต้องเริ่มสกัดผลึกเซียนก่อน จากนั้นเราจะเตรียมตัว เมื่อเฉินผิงปรากฏตัวขึ้น เราก็จะจัดการเขาทันที!” เฉียนชื่อพูด

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉิวถูก็พยักหน้าและตอบว่า “ก็จริง เขาน่าจะกลับมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม ปรมาจารย์หลวน ฉันอยากให้คุณช่วยวางวงแหวนอาคมรอบเหมือง ทันทีที่เฉินผิงกลับมา เราจะดักจับเขาให้ได้”

“วางใจได้ คุณชายฉิว ไม่มีใครหนีรอดกับดักที่ฉันวางไว้ได้!” ปรมาจารย์หลวนอุทานอย่างมั่นใจ

“คุณชายฉิว เฉินผิงก็เป็นปรมาจารย์อาคมเช่นกัน เขาเองก็รู้ศาสตร์อาคม” เฉียนชื่อเตือน

ปรมาจารย์หลวนหงุดหงิด “ถึงเขาจะรู้ศาสตร์อาคม แต่เขาเก่งกว่าฉันหรือเปล่าล่ะ”

เฉียนชื่อกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรต่อ ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่รู้ว่าสถานะของปรมาจารย์หลวนในตระกูลฉิวสูงแค่ไหน

เขาเพิ่งเข้าพวกกับตระกูลฉิวไม่นาน ดังนั้นไม่ควรจะไปขัดใจใคร

“ปรมาจารย์หลวนเป็นปรมาจารย์อาคมอาวุโส เขาเก่งที่สุดในหมู่ปรมาจารย์ คุณแค่พาคนของคุณสกัดผลึกเซียนก็พอ ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องอื่น” ฉิวถูกล่าว

“เข้าใจแล้ว!” เฉียนชื่อพยักหน้า

ปรมาจารย์หลวนเริ่มวางวงแหวนอาคม ในขณะที่เฉียนชื่อพร้อมด้วยเหยาเก้อและผู้บำเพ็ญเพียรของตระกูลฉิวเริ่มสกัดผลึกเซียน

ทันใดนั้น ห้องฝึกก็เต็มไปด้วยแสงสว่างจ้า พลังวิญญาณที่ไม่เคยปรากฏพุ่งออกจากตัวเฉินผิงและส่องสว่างไปทั่วห้อง

ในขณะนั้น ท้องฟ้าเหนือนครอสูรถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำหนาทึบ และมีสายฟ้ากระพริบไปมาอย่างน่าสะพรึงกลัว

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากในนครอสูรงุนงง พวกเขาถึงกับคิดว่านี่อาจจะเป็นวันสิ้นโลกด้วยซ้ำ

“คุณพระ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เป็นอัสนีบาตที่น่ากลัวมาก มีคนกำลังขึ้นสู่ขั้นเซียนหรือเปล่า?”

“นานแล้วที่ไม่ได้เห็นอัสนีบาตที่น่ากลัวขนาดนี้ ครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นอัสนีบาตระดับนี้คือตอนที่ท่านเจ้าเมืองขึ้นสู่ขั้นเซียน”

“หรือเราจะได้เห็นผู้บำเพ็ญเพียรขึ้นเป็นเซียนอีกครั้ง?”

ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน ดวงตาจ้องมองท้องฟ้าที่ประดับด้วยสายฟ้าสว่างวาบท่ามกลางเมฆดำ