เมื่อเห็นเฉินผิงรับถุงใส่ของไปแล้ว ปรมาจารย์หลวนก็ถอนหายใจเงียบๆ
เนื่องจากเฉินผิงรับของแล้ว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะรอดไปได้
ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงคงไม่ทำร้ายเขาแน่นอนหลังจากได้รับของกำนัลจากเขา
ปรมาจารย์หลวนเช็ดเหงื่อเย็นๆ ที่หน้าผากและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ระหว่างนั้นเฉินผิงก็หยิบถุงใส่ของขึ้นมาแล้วหยิบคัมภีร์เล่มหนึ่งออกมา จากนั้นเขาก็แผ่ปราณสัมผัสเข้าไป
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างป้องกันคัมภีร์อยู่ ปราณสัมผัสของเฉินผิงไม่สามารถทะลุเข้าไปในคัมภีร์ได้ เขาจึงไม่มีทางตรวจสอบว่ามันเป็นอาคมแบบไหน
“นี่มันน่าอัศจรรย์จริงๆ มันกั้นปราณสัมผัสของฉันได้ด้วย!”
เฉินผิงตกตะลึงชั่วขณะ จากนั้นก็เพิ่มปราณสัมผัสของเขาในทันใด
ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง มีกลุ่มดาวที่ดูสับสนวุ่นวายปรากฎขึ้น
มีดาวบางดวงสว่างกว่าดวงอื่น พวกมันกระจายอยู่ทั่วทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง
“นี่มันอะไรกัน” ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวปรากฏขึ้นกะทันหัน ทำให้จ้าวมารสีชาดตกตะลึง
เฉินผิงเข้าใจทันทีเมื่อเหลือบมอง “นี่คือผังรูปแบบของอาคมในคัมภีร์นี้ หลังจากไขมันได้แล้ว ปราณสัมผัสจึงจะสามารถเข้าสู่คัมภีร์ได้”
เฉินผิงใช้ความรู้ด้านอาคมถอดรหัสผังรูปแบบของอาคมได้อย่างรวดเร็ว
ปรมาจารย์หลวนใช้เวลาหลายปีพยายามถอดรหัส แต่เฉินผิงมองแวบเดียวก็ทำได้แล้ว
ทันทีที่เขาถอดรหัสสำเร็จ ปราณสัมผัสของเฉินผิงก็เข้าสู่คัมภีร์ทันที
เฉินผิงรู้สึกเวียนหัวกะทันหัน ราวกับว่าโลกหมุนรอบตัวเขา หลังจากนั้นวิสัยทัศน์ของเขาก็เต็มไปด้วยผืนทรายสีขาวอันกว้างใหญ่
เขาไม่สามารถสัมผัสพลังวิญญาณได้แม้แต่น้อย และไม่รู้สึกถึงอาคมใดๆ
“นี่มันวงแหวนอาคมประเภทไหน ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลย”
ไม่น่าแปลกใจที่แม้แต่ปราณสัมผัสของฉันยังเจาะเข้ามาไม่ได้ง่ายๆอาคมฟ้าดินนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนเดินดินจะเข้าใจได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...