หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4653

เมื่อเห็นเฉินผิงรับถุงใส่ของไปแล้ว ปรมาจารย์หลวนก็ถอนหายใจเงียบๆ

เนื่องจากเฉินผิงรับของแล้ว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะรอดไปได้

ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงคงไม่ทำร้ายเขาแน่นอนหลังจากได้รับของกำนัลจากเขา

ปรมาจารย์หลวนเช็ดเหงื่อเย็นๆ ที่หน้าผากและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

ระหว่างนั้นเฉินผิงก็หยิบถุงใส่ของขึ้นมาแล้วหยิบคัมภีร์เล่มหนึ่งออกมา จากนั้นเขาก็แผ่ปราณสัมผัสเข้าไป

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างป้องกันคัมภีร์อยู่ ปราณสัมผัสของเฉินผิงไม่สามารถทะลุเข้าไปในคัมภีร์ได้ เขาจึงไม่มีทางตรวจสอบว่ามันเป็นอาคมแบบไหน

“นี่มันน่าอัศจรรย์จริงๆ มันกั้นปราณสัมผัสของฉันได้ด้วย!”

เฉินผิงตกตะลึงชั่วขณะ จากนั้นก็เพิ่มปราณสัมผัสของเขาในทันใด

ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง มีกลุ่มดาวที่ดูสับสนวุ่นวายปรากฎขึ้น

มีดาวบางดวงสว่างกว่าดวงอื่น พวกมันกระจายอยู่ทั่วทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง

“นี่มันอะไรกัน” ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวปรากฏขึ้นกะทันหัน ทำให้จ้าวมารสีชาดตกตะลึง

เฉินผิงเข้าใจทันทีเมื่อเหลือบมอง “นี่คือผังรูปแบบของอาคมในคัมภีร์นี้ หลังจากไขมันได้แล้ว ปราณสัมผัสจึงจะสามารถเข้าสู่คัมภีร์ได้”

เฉินผิงใช้ความรู้ด้านอาคมถอดรหัสผังรูปแบบของอาคมได้อย่างรวดเร็ว

ปรมาจารย์หลวนใช้เวลาหลายปีพยายามถอดรหัส แต่เฉินผิงมองแวบเดียวก็ทำได้แล้ว

ทันทีที่เขาถอดรหัสสำเร็จ ปราณสัมผัสของเฉินผิงก็เข้าสู่คัมภีร์ทันที

เฉินผิงรู้สึกเวียนหัวกะทันหัน ราวกับว่าโลกหมุนรอบตัวเขา หลังจากนั้นวิสัยทัศน์ของเขาก็เต็มไปด้วยผืนทรายสีขาวอันกว้างใหญ่

เขาไม่สามารถสัมผัสพลังวิญญาณได้แม้แต่น้อย และไม่รู้สึกถึงอาคมใดๆ

“นี่มันวงแหวนอาคมประเภทไหน ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลย”

ไม่น่าแปลกใจที่แม้แต่ปราณสัมผัสของฉันยังเจาะเข้ามาไม่ได้ง่ายๆอาคมฟ้าดินนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนเดินดินจะเข้าใจได้

เหว่ยฉีกับคนอื่นๆ อย่างเช่นเจิ้นมัวก็จะได้กลับอาณาจักรแดนสรวงสักที

เฉินผิงตรวจสอบคัมภีร์อยู่พักหนึ่งแต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้า ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าข้อมูลที่บันทึกไว้ในนี้เป็นเพียงเศษเสี้ยวของอาคมฟ้าดินเท่านั้น

“หรือว่าต้องใช้คัมภีร์ทั้งสี่เพื่อสร้างอาคมฟ้าดินที่สมบูรณ์”

เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินผิงก็หยิบคัมภีร์อีกเล่มออกมา อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะพยายามเพียงใด เขาก็ไม่สามารถแผ่ปราณสัมผัสเข้าไปในคัมภีร์ได้อีก

ขณะที่เฉินผิงจ้องคัมภีร์ในมือ เขาก็รู้สึกขัดใจ อย่างไรก็ตาม เขาเข้าใจว่ามันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถฝืนได้

“ไม่เป็นไร ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสม ฝืนไปก็ไม่เกิดประโยชน์”

เฉินผิงถอนหายใจและพักเรื่องนี้ไว้ก่อน เขาหันไปหาปรมาจารย์หลวนซึ่งกำลังคุกเข่าอยู่ใกล้ๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง

“ถึงจะอยู่ใต้บัญชาของฉิวถู แต่ผมก็เห็นแล้วว่าคุณมีความหลงใหลในการศึกษาอาคมจริงๆ วันนี้ผมจะไว้ชีวิตคุณ”

คำพูดของเฉินผิงแฝงด้วยพลังอำนาจ “แต่ถึงจะไม่ได้ลงโทษให้ถึงที่สุด คุณจะหนีผลที่ตามมาจากการกระทำของตัวเองไม่ได้ คุณกล้าทำร้ายผม ดังนั้นผมจะปล่อยคุณไปเฉยๆ ไม่ได้ มิฉะนั้นผู้คนอาจคิดว่าเฉินผิงผู้นี้เป็นคนอ่อนแอ ดังนั้นผมจะตัดมือคุณเป็นการลงโทษ”