เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 466

เฉินหยิงเซี่ยเบิกตากว้าง มองซูอวี่ฉีด้วยสายตาสับสน

“คุณหนูซู..” โกวจื่อรีบวิ่งตามเธอ

แต่ซูอวี่ฉีไม่สนใจโกวจื่อจึงคว้าแขนเฉินผิงเอาไว้ “มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด เฉินผิง ตอนนี้เราเป็นญาติกันแล้วนะ ทำไมฉันถึงจะเอาแต่มองดูเฉยๆ ตอนที่นายโดนเหยียดหยามล่ะ? นายว่าเราควรทำยังไงกับผู้จัดการชุย? แค่บอกมาคำเดียวแล้วฉันจะฆ่าเขาให้เลย!”

ผู้จัดการที่นั่งหมดอาลัยตายอยากบนพื้น หน้าซีดด้วยความสะพรึงหลังได้ยินคำพูดของโกวจื่อ

เฉินผิงมองโกวจื่อเขม็ง ก่อนจะเมินคำพูดของเขาแล้วเดินไปห้องหมายเลขสอง

โกวจื่อไม่ว่าอะไร ยังคงเดินตามเฉินผิงไปติดๆ

หลังจากเข้าไปในห้องโกวจื่อก็ยกเก้าอี้มาให้ทันที “เฉินผิง นั่งเลย!”

ป้าสองกับถังหงอิงดูงงงวยเมื่อเห็นโกวจื่อทำตัวดีๆ กับเฉินผิง

เฉินผิงนั่งลงแล้วเอ่ยถามอย่างเย็นชา “โกวจื่อนายบังคับให้ลูกพี่ลูกน้องฉันแต่งงานกับนาย นายจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง?”

โกวจื่อนิ่งไปชั่วครู่ “เฉินผิง นายพูดเรื่องอะไรน่ะ? เฉินหยิงเซี่ยกับฉันสมัครใจรักกัน ฉันไม่ได้บังคับเธอเลย!”

“หยุดพูดเหลวไหล งานแต่งงานยกเลิกแล้ว เฉินหยิงเซี่ยจะไม่แต่งกับนาย” เฉินผิงตะคอก

“เฉินผิง เรื่องนี้..”

“นายมีอะไรจะพูดหรือเปล่า?” เฉินผิงเลิกคิ้วขึ้น

โกวจื่อขบริมฝีปากแล้วมองเฉินหยิงเซี่ย จนสุดท้ายจึงไม่มีทางเลือกนอกจากพยักหน้า “ก็ได้ งั้นก็

ยกเลิกงาน! เราจะไม่แต่งกันแล้ว!”

หลังพูดจบโกวจื่อก็หันหลังจะลุกออกไป

“ฉันบอกเหรอว่านายไปได้แล้ว?” เฉินผิงถาม

“แล้วแกต้องการอะไรจากฉันอีก?” สีหน้าของโกวจื่อบูดเบี้ยว

ถึงยังไงเขาก็ทำอะไรไม่ได้โกวจื่ออับจนหนทางแล้ว!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร