หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 467

“แกจะไปรู้จักคุณหลินได้ยังไง แม้แต่หัวหน้าของตระกูลซูยังเชิญเขามาไม่ได้เลย!

โกวจื่อตวาด

เฉินผิงไม่สนใจเขาและโทรหาหลินเทียนหู่ทันที

“คุณเฉิน..” หลินเทียนหู่ผู้ซึ่งกำลังอยู่ที่เสิ่งเฉิงรับสายในทันใด

“มีชายคนหนึ่งชื่อเฉินโกวจื่อ ในเมืองอาเวินปู้ถื่อเขาบอกว่ารู้จักคุณกับพวกลูกน้องของคุณ พอจะรู้จักเขาไหมครับ?” เฉินผิงถาม

“เมืองอาเวินปู้ถื่อ?” หลินเทียนหู่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง “ผมไม่รู้จักเขา ถึงผมจะคุมทุกเมืองที่ขึ้นตรงกับหงเฉิงก็เถอะ!”

“ช่วยถามลูกน้องของคุณได้ไหมครับว่ารู้จักคนคนนี้หรือเปล่า เขาพยายามจะทำให้ชื่อเสียงของสำนักจวี้อี้แปดเปื้อน!” เฉินผิงแสยะ

“โอเค เดี๋ยวผมดูให้เดี๋ยวนี้เลย”

หลังพูดจบ หลินเทียนหู่ก็วางสายและเริ่มสืบค้น

ครู่ต่อมาหลินเทียนหู่ก็โทรกลับ “คุณเฉิน ผมขอยืนยันว่าเปียวจื่อบอกว่าเขารู้จักคนชื่อเฉินโกวจื่อ จากเมืองอาเวินปู้ถื่อ แต่พวกเขาไม่ได้สนิทกัน!”

“เปียวจื่อ?” เฉินผิงจำได้ว่าเขาเป็นใคร เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของหยวนหัว คนที่หักแขนตัวเองในตอนนั้น

“เดี๋ยวผมส่งพิกัดให้คุณ ช่วยส่งเขามาจัดการด้วยนะครับ!”

หลังพูดจบเฉินผิงก็ส่งตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขาให้หลินเทียนหู่

“เฉินผิง แกโม้เสร็จรึยัง? จะบอกอะไรให้นะว่าคนของฉันกำลังมา แกต้องตายแน่!” โกวจื่อขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

เฉินผิงไม่สนใจโกวจื่อแล้วหันไปหาป้าสองกับพ่อแม่ของเขา “มากินกันเถอะครับ ไม่ต้องไปใส่ใจเขา!”

แต่ความอยากอาหารของทุกคนหายไปแล้ว หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น

“เฉินผิง ทำไมเรายังไม่ไปจากที่นี่ล่ะ?” ป้าสองดูหวาดกลัว

“อย่าแม้แต่จะคิด! ฉันไม่ให้ใครไปไหนทั้งนั้น!” โกวจื่อยืนขวางประตูและตะโกนดังลั่น

“ไม่จำเป็นต้องไปไหนครับ มากินกันก่อน ป้าสองอย่ากลัวไปเลย!” เฉินผิงบอก