หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4673

“หลัวต้าตายแล้ว...”

ก่อนที่ราชาสิบตำหนักจะพูด ผู้อาวุโสเฉียนก็ชิงพูดขึ้นก่อน

ราชาสิบตำหนักตกตะลึงเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ใช่แล้ว ผู้อาวุโสเฉียน หลัวต้าตายแล้ว และดวงไฟวิญญาณของเขาดับไปแล้ว ถ้าพูดตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่ขุมอำนาจซึ่งซุ่มซ่อนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ยังไม่แสดงออกมา ก็คงไม่มีใครเอาชนะหลัวต้าได้ ข้าส่งเขาไปที่นครอสูรเพื่อรับผลึกเซียน แต่แล้วดวงไฟวิญญาณของเขากลับดับไป เขาถูกฆ่า แต่ข้าไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ เราติดต่อนครอสูรมาหลายปีแล้วและไม่เคยเจออะไรแบบนี้ จึงไม่น่าเป็นไปได้ที่เจ้าเมืองนครอสูรจะอยู่เบื้องหลัง ข้าจึงมาเพื่อขอให้ท่านตรวจสอบ ผู้อาวุโสเฉียน”

ราชาสิบตำหนักนอบน้อมอย่างมากเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสเฉียน ดูเหมือนว่าสถานะของชายชราผู้นี้จะสูงกว่าเขาในฐานะเจ้าตำหนักเสียอีก

ผู้อาวุโสเฉียนเงยหน้าขึ้นช้าๆ สายตาจ้องไปที่ราชาสิบตำหนักอย่างมั่นคง สายตาเฉียบคมของเขาข่มขู่จนราชาสิบตำหนักไม่กล้าสบตา

“ข้าอุทิศชีวิตไขปริศนากฎแห่งสวรรค์และสละแก่นโลหิตของข้าเพื่อสร้างอาคมเจ็ดดาราอันซับซ้อน เจ้าคิดว่าทั้งหมดนี้มีไว้แค่เพื่อทำนายการตายของนักรบระดับล่างอย่างนั้นหรือ”

สีหน้าของผู้อาวุโสเฉียนดูไม่พอใจ

ราชาสิบตำหนักชะงักก่อนจะรีบขอโทษ “ผู้อาวุโสเฉียน ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่ควรตั้งคำถามกับท่าน!”

ผู้อาวุโสเฉียนโบกมือและพูดว่า “ช่างมันเถอะ หลัวต้าถูกฆ่าเพราะความประมาทของตัวมันเอง คนฆ่าคือชายหนุ่มชื่อเฉินผิง ส่วนตัวตนของเฉินผิงนั้นข้าไม่อาจคาดเดาได้ มันลึกลับเกินไป ข้าจึงขอแนะนำว่าหากไม่จำเป็นก็อย่าไปยั่วยุชายหนุ่มคนนั้นอีก ดูเหมือนว่าอาคมฟ้าดินเริ่มมีวี่แววจะพังทลาย บันไดสวรรค์เองก็ใกล้ปรากฎแล้วเช่นกัน เมื่อถึงเวลานั้น ความโกลาหลจะเกิดขึ้นในอาณาจักรนิรันดร์ หลายคนจะแย่งกันกลับอาณาจักรแดนสรวงผ่านบันไดสวรรค์ เจ้าก็ควรเตรียมพร้อมด้วยเช่นกัน”

“เข้าใจแล้ว เป้าหมายของข้าในตอนนี้คือรวบรวมอาณาจักรนิรันดร์และหาถิ่นฐานใหม่ให้ตำหนักทวยเทพ หากพวกมันกลับไปยังอาณาจักรแดนสรวงเมื่อถึงเวลานั้นก็ยิ่งดี เพราะนั่นหมายความว่าข้าจะได้เป็นผู้ปกครองอาณาจักรนิรันดร์!” ราชาสิบตำหนักพูดด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความยินดี

“ความคิดเหมือนเด็กอมมือ...” ผู้อาวุโสเฉียนพูดอย่างเรียบเฉย จากนั้นก็ก้มหน้าลง พิจารณาอาคมเจ็ดดาราตรงหน้าเขาอย่างละเอียด เขาไม่ได้พูดอะไรอีก

เมื่อเห็นเช่นนั้น ราชาสิบตำหนักไม่กล้ารออีกและหันหลังกลับทันที

ผู้อาวุโสเฉียนไม่ใช่คนที่ควรจะไปทำให้ขุ่นเคือง ใครก็ตามที่สามารถตีความกฎแห่งสวรรค์ได้นั้นควรได้รับความยำเกรง แม้แต่เจ้าตำหนักลำดับหนึ่งแห่งตำหนักทวยเทพก็ยังต้องเคารพผู้อาวุโสเช่นกัน

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน แววตาของราชาสิบตำหนักก็ฉายเจตจำนงสังหาร

“เข้ามา!” ราชาสิบตำหนักตะโกน

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา สวมชุดคลุมสีขาวสะอาดตาที่พลิ้วไหวไปตามสายลม ดูราวกับเป็นเทพผู้ไม่เคยถูกสิ่งสกปรกบนโลกแตะต้อง

ใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลา คิ้วคมกริบราวกับคมดาบที่ชี้ไปที่ขมับ ดวงตาของเขาลึกล้ำและเป็นประกาย ราวกับว่าสามารถมองทะลุทุกภาพลวงตา เปล่งประกายรัศมีแห่งความกล้าหาญออกมา

จมูกของเขาตรงและโดดเด่น ริมฝีปากของเขาซีด ผมของเขาเป็นสีดำมันวาว รวบผมด้วยปิ่นสีเขียวมรกต ให้ความรู้สึกไม่ทุกข์ร้อนและสง่างาม

ที่สะดุดตาเป็นพิเศษคือดาบยาวสีดำที่เขาถือไว้แน่น ดาบนั้นเปล่งประกายเยือกเย็นราวกับอากาศหนาวยามค่ำคืน แผ่กลิ่นอายอันน่าหลงใหลออกมา