หากท่านเจ้าเมืองแค่เก็บตัวฝึกวิชาและพวกเขาก็มัวแต่ชิงดีชิงเด่นในขณะที่เขาไม่อยู่ เขาคงจะโกรธมากเมื่อกลับมา เมื่อถึงเวลานั้น จะไม่มีใครรอดพ้นจากโทสะของท่านเจ้าเมืองได้
ดังนั้น การที่แม่ทัพซิงสังหารแม่ทัพฉิวจึงทำให้แม่ทัพหยานตกตะลึงอย่างยิ่ง
นอกจากนี้ยังมีการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของหลัวต้า ผู้ซึ่งไปถึงขั้นมหายานระดับเก้าแล้ว นครอสูรไม่เคยพบเห็นผู้บำเพ็ญเพียรที่ทรงพลังขนาดนี้มาก่อน
แม่ทัพอสูรทั้งสามเพิ่งบรรลุถึงขั้นมหายานระดับแปด หมายความว่าหลัวต้าจะต้องมาจากนอกนครอสูร
หากไม่มีคนในคอยช่วย ก็ไม่มีทางที่คนนอกจะแทรกซึมเข้ามาในเขตแดนของนครอสูรได้
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแม่ทัพฉิวสมคบคิดกับคนนอกแน่นอน
แต่สิ่งที่ทำให้แม่ทัพหยานรู้สึกอยู่ไม่สุขคือการที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสองสามารถสังหารผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้า เหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนนี้ทำให้เขาตกตะลึง
ด้วยเหตุนี้ แผนของเขาที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในขณะที่อีกสองฝ่ายสู้กันก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง
ดูจากความแข็งแกร่งของแม่ทัพซิงในตอนนี้ แม่ทัพหยานไม่อาจต่อกรกับเขาได้
“แกพูดจริงเหรอ” แม่ทัพหยานถามสมุนอีกครั้ง ไม่อาจเชื่อสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
“ท่านแม่ทัพ ฉันพูดจริง ไม่ได้โกหก พวกเขาจับตัวฉันแล้วปล่อยไป” สมุนตอบอย่างจริงจัง
แม่ทัพหยานเอนหลังลงเก้าอี้ เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามหน้าผาก
“กระจายคำสั่งออกไป นับจากนี้ห้ามไม่ให้ใครไปยุ่งกับคนของตระกูลซิง ใครก็ตามที่ฝ่าฝืนฉันจะไม่ปราณี!”
ตอนนี้แม่ทัพหยานรู้ว่าทางเลือกเดียวของเขาคือหันไปเข้าฝ่ายแม่ทัพซิง ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว
แม้แต่แม่ทัพฉิวยังถูกฆ่าตาย หากแม่ทัพหยานไม่ปรับแผน ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแม่ทัพซิงจะไม่ละเว้นชีวิตเขา
“รับทราบ!” สมุนน้อมรับคำสั่งแล้วจากไป
แม่ทัพหยานถอนหายใจยาว เขามองไม่เห็นทางที่จะทำตามแผนเดิมได้อีกแล้ว ในโลกที่พลังคือที่สุด แผนการและกลยุทธ์ทั้งหมดของเขาจะไปมีประโยชน์อะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...