หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4677

“ไม่ต้องห่วง ถึงผมจะไปแล้ว ผมจะสั่งแม่ทัพซิงดูแลคุณและเฉียงคั่ว ในเมื่อแม่ทัพซิงคอยดูแลคุณ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว” เฉินผิงรีบพูด

“มันไม่เหมือนกัน คุณเฉิน ถ้าคุณนอนกับฉัน ฉันจะเป็นผู้หญิงของคุณ ฉันแน่ใจว่าแม่ทัพซิงจะดูแลเราเป็นอย่างดี แต่ถ้าฉันเป็นแค่เพื่อนของคุณ มันคงไม่เหมือนกันแน่นอน อีกอย่างคือฉันชอบคุณจริงๆ... ดังนั้นยอมรับฉันเถอะ ตกลงไหม...”

เธอเงยหน้าขึ้นมองเฉินผิง น้ำตาคลอเบ้าขณะที่เธออ้อนวอน

เฉินผิงมองต่ำและเห็นสีหน้าน่าสงสารของเฉียงหยิง บวกกับความงามชวนตะลึงของเธอแล้ว มันเกินกว่าที่เขาจะรับมือได้

“ถ้าอย่างนั้น คุณก็คงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะ...”

เฉินผิงรีบยกเฉียงหยิงขึ้นแล้วโยนลงบนเตียง

สิ่งที่ตามมาคือค่ำคืนแห่งความเร่าร้อน

ที่นอกห้องของเฉินผิง เหยาเม่ยกำลังร้องไห้

เมื่อพูดถึงเฉินผิง เธอพูดได้ไม่เต็มปากนักว่าชอบเขา สิ่งที่เธอรู้สึกกับเขาคือความรู้สึกขอบคุณมากกว่าสิ่งอื่นใด

ถึงกระนั้น ผู้หญิงก็แบบนี้ มีความปรารถนาที่จะเอาชนะผู้หญิงคนอื่น

เธออยู่กับเฉินผิงทั้งคืน แต่เขากลับไม่แตะต้องเธอเลย

แต่พอถึงคราวเฉียงหยิง เฉินผิงกลับกระโจนเข้าหาเธอเหมือนเสือหิวโหยพุ่งตระครุบเหยื่อ

เหยาเม่ยยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาของเธอเทียบเฉียงหยิงไม่ได้ ถึงอย่างนั้น การที่เฉินผิงลำเอียงก็ทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบใจ

อีกทั้งเฉินผิงกำลังจะจากที่นี่ไป แล้วอนาคตจากนี้เธอจะไปไหนต่อ

พี่ชายของเธอเองก็ตายไปแล้ว ทิ้งให้เธออยู่ตัวคนเดียวและไม่มีใครให้พึ่งพา เธอควรทำยังไงต่อ

ครู่ต่อมา เหยาเม่ยก็เช็ดน้ำตาของเธอ แววตาของเธอฉายความมุ่งมั่น

“ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน ไม่ว่าจะต้องการฉันหรือไม่ ฉันก็ตัดสินใจแล้วว่าจะติดตามคุณ...”

เหยาเม่ยตั้งใจจะรับใช้เฉินผิง ไม่ว่าเฉินผิงจะไปที่ไหน เธอก็จะไปที่นั่นกับเขา