หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4688

หยุนหลี่จ้องด้ามดาบที่หักในมือของเขาอย่างมึนๆ ในที่สุดก็ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และยิ้มอย่างขมขื่น “กระบี่พิฆาตมังกรของเจ้าทรงพลังจริงๆ ดาบของข้าเป็นศาสตราวิญญาณชั้นยอด แต่ไม่นึกว่ามันจะพังทลายเมื่อเผชิญกระบี่ของเจ้า ขอดูกระบี่ของเจ้าได้ไหม”

“ได้สิ!” เฉินผิงโยนกระบี่พิฆาตมังกรให้หยุนหลี่

หยุนหลี่รับกระบี่พิฆาตมังกรด้วยสีหน้าจริงจังขณะตรวจสอบ

เขาเพียงแค่ส่งพลังวิญญาณลงในกระบี่พิฆาตมังกรเล็กน้อย เพื่อทำความเข้าใจอาวุธชิ้นนี้

ทันทีที่พลังวิญญาณเข้าไป กระบี่พิฆาตมังกรก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง หลังจากนั้นลำแสงกระบี่ร้อนแรงก็พุ่งตรงไปที่ฝ่ามือของหยุนหลี่

หยุนหลี่ตกใจและปล่อยมืออย่างรวดเร็ว จากนั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็ลอยกลับไปที่มือของเฉินผิง

“มีวิญญาณอยู่ในกระบี่พิฆาตมังกรด้วยเหรอ” หยุนหลี่ถามด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ แต่ดาบของคุณก็มีวิญญาณเหมือนกันไม่ใช่เหรอ” เฉินผิงกล่าว

อย่างไรก็ตาม หยุนหลี่ส่ายหัวและพูดว่า “มันไม่เหมือนกัน ถึงดาบของข้าจะมีวิญญาณ แต่มันก็ไม่เหมือนกระบี่พิฆาตมังกร มันโจมตีเองไม่ได้ เมื่อเทียบกับกระบี่พิฆาตมังกรแล้ว ดาบของข้าก็แค่ดาบที่หักเท่านั้น หลังจากสู้กันหลายกระบวนท่า เจ้าก็ปราบข้าได้โดยแทบไม่ต้องออกแรง เจ้าคงออมมือให้ข้า ดูจากความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว เกรงว่าข้าคงจะแพ้ภายในสามกระบวนท่า”

เฉินผิงยิ้มเล็กน้อยขณะเก็บกระบี่พิฆาตมังกรไว้ในฝัก “ชมกันเกินไปแล้ว” เขากล่าวอย่างใจเย็น “ชัยชนะและความพ่ายแพ้เป็นเรื่องธรรมดา การต่อสู้ในวันนี้ทำให้ผมได้เห็นอะไรมากมาย”

ประกายสับสนปรากฏขึ้นในดวงตาของหยุนหลี่ครู่หนึ่ง “ไม่ต้องปลอบใจข้าหรอก ข้าเดิมพันและข้าแพ้ เพราะข้าสู้ไม่ได้ คงพูดไม่ได้ว่าข้าไม่สมควรโดน”

เฉินผิงยิ้มโดยไม่พูดอะไร แต่ยังคงรู้สึกยินดีกับชัยชนะของเขาในใจ

เขาปิดบังความสามารถไว้จริงๆ เมื่อเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ยิ่งซ่อนวิชาเอาไว้มากเท่าไหร่ โอกาสเอาชีวิตรอดก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

นอกจากนี้ เขาไม่อยากทำให้หยุนหลี่ขายหน้า เพราะไม่มีความคับแค้นระหว่างพวกเขา และมันเป็นแค่การประลองเท่านั้น

“ในเมื่อรู้ผลแล้ว ทำไมเราไม่ไปดื่มด้วยกันสักหน่อยล่ะ” เฉินผิงชวน

เฉินผิงพบว่าหยุนหลี่แตกต่างจากชาวสวรรค์คนอื่นๆ

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็หันไปหาเซียวหยวนซาน “ราชาเซียวหยวนซาน เย็นไว้ ไม่ต้องเครียดขนาดนั้น...”

เมื่อสัมผัสได้ว่าคนของแคว้นเซียวจับตามองอย่างเคร่งเครียด เฉินผิงก็บอกให้ทุกคนสงบสติอารมณ์

“เฉินผิง เกิดอะไรขึ้น...”

เซียวหยวนซานรู้สึกงุนงงอย่างยิ่ง ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“พวกเราแค่คุยกัน ไม่จำเป็นต้องกังวล ราชาเซียวหยวนซาน ท่านช่วยหาที่เงียบๆ ให้เราได้ไหม ผมอยากจะดื่มกับหยุนหลี่สักหน่อย” เฉินผิงกล่าว

เมื่อได้ยินว่าเฉินผิงตั้งใจจะดื่มกับหยุนหลี่ ทุกคนก็ตะลึงงัน ทว่าเซียวหยวนซานพยักหน้าและพูดว่า “ได้ ข้าจะให้คนไปจัดการทันที”

หยุนหลี่หันไปหาชื่อหลานแล้วพูดว่า “เรากลับไปที่ตำหนักลำดับสิบไม่ได้แล้ว ดังนั้นเราต้องหาที่พักชั่วคราว ข้าคิดว่าแคว้นเซียวน่าจะใช้ได้ เราตั้งรกรากที่นี่กันก่อนดีกว่า”