หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4711

“อ๊าก!” หลินเข่อต้งร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาลอยละลิ่วเหมือนศรที่ถูกยิงจากคันธนูอีกครั้งและตกลงบนพื้นอย่างแรงจนเลือดทะลักออกมา

“กล้าดียังไง!” เมื่อเห็นเช่นนั้น หลินโร่วหยาจึงชักดาบของเธอออกมาและโจมตีเฉินผิง

ไม่ว่าหลินเข่อต้งจะโอหังเพียงใด เขาก็ยังเป็นรัชทายาท ในฐานะผู้ติดตามของเขา ชีวิตของเธอจะต้องพบกับจุดจบหากเกิดอะไรขึ้นกับเขา ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลของเธอก็จะโดนไปด้วยเช่นกัน

ขณะที่เธอโจมตี เซียวหยวนซานก็กระโจนขึ้นไปและล้อมเธอด้วยผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนของแคว้นเซียว

หลินโร่วหยาอยู่ที่ขั้นมหายานระดับแปด เธอจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียวหยวนซานและคนอื่นๆ ไม่นาน เธอก็ถูกสยบ

เสวียนปิงตกตะลึง เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

หลินเข่อต้งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้า แต่กลับไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินผิง น่าเหลือเชื่อมาก

เมื่อไม่กี่นาทีก่อน เขาต้องการฆ่าเฉินผิงเพราะหวังผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้น แต่หลังจากที่ได้เห็นภาพนั้นก็เป็นอันต้องล้มเลิกความคิด

“ทำไมพวกเจ้าสองคนมัวแต่ยืนมอง รีบมาช่วยข้าสิ!” หลินเข่อต้งคำรามขณะที่เขาจ้องเสวียนปิง เขาทั้งอับอายและโกรธจัด

อย่างไรก็ตาม เสวียนปิงลังเลด้วยความหวาดกลัวในพลังของเฉินผิง ทั้งเขาและโจวถังไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไปช่วย

ในขณะนั้น เฉินผิงดูเหมือนสิงโตที่พร้อมจะฉีกกระชากเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่มีน้ำยาอะไรเลย” เฉินผิงพูดอย่างเฉยเมย ดวงตาของเขาฉายความเหยียดหยาม

หลินเข่อต้งกัดฟันแน่น รู้สึกเดือดดาลในใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขารู้ว่าตัวเองถูกต้อนจนมุม และชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเก่งกาจกว่าเขามาก

เขาไม่นึกเลยว่าคนที่อยู่แค่ขั้นมหายานระดับสองจะทรงพลังมากจนถึงขั้นเขาหมดทางสู้

“เจ้าหนู รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร” หลินเข่อต้งถามพร้อมจ้องเฉินผิงเขม็ง

“ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร ในเมื่อคุณรนหาที่ตาย ผมก็ยินดีช่วยเหลือ”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็ยื่นมือไปหาหลินเข่อต้งอีกครั้ง

ที่จริงเขาเข้าใจผิดคิดว่าหลินเข่อต้งเป็นคนของตำหนักลำดับสิบ เนื่องจากหยุนหลี่บอกว่าฮั่วชิงจากตำหนักลำดับสิบถูกส่งมาเพื่อจัดการเขา

ยิ่งกว่านั้น เขายังให้คำมั่นกับหยุนหลี่ด้วยว่าจะฆ่าฮั่วชิง เฉินผิงจึงไม่ปราณี

พลั่ก!

เมื่อเห็นว่าหลินเข่อฟ่านมาช่วยแล้ว หลินเข่อต้งก็รู้สึกมั่นใจทันใด

“หลินเข่อฟ่าน ฆ่ามัน! ฆ่ามันซะ!”

หลินเข่อต้งกัดฟันแน่นและจ้องเขม็งราวกับต้องการจะถลกหนังใครสักคน

หลินเข่อฟ่านหันไปหาเฉินผิงแล้วถามว่า “เจ้าคือเฉินผิงใช่ไหม”

“ใช่” เฉินผิงพยักหน้า เขาหันไปมองหลินเข่อต้งแล้วถามว่า “กำลังรนหาที่ตายเหมือนกันเหรอ”

แม้เฉินผิงจะพูดจาไม่ให้เกียรติ แต่หลินเข่อฟ่านก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคือง เขาหันไปหาหลินเข่อต้งแล้วพูดว่า “หลินเข่อต้ง ท่านพ่อสั่งให้พาเจ้ากลับไป”

“ข้าอยากจะ-” หลินเข่อต้งไม่ฟัง คิดแต่จะจัดการเฉินผิงท่าเดียว

ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่อาจทนได้เมื่อเฉินผิงทำให้เขาอับอายต่อหน้าคนจำนวนมาก

ในขณะนั้นเอง หลินเข่อฟ่านก็หยิบตราประทับออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมขณะยืนกราน “ท่านพ่อสั่งให้เจ้ากลับไปกับข้า ถ้าเจ้าปฏิเสธ ท่านพ่อจะไม่ให้เจ้ากลับไปอีก”