หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4712

เมื่อเห็นตราประทับ ความฮึกเหิมของหลินเข่อต้งก็หดหาย เขาได้แต่จ้องมองเฉินผิงอย่างดุร้าย จากนั้นก็หันไปหาหลินเข่อฟ่านแล้วพูดว่า “ข้าจะกลับไปกับเจ้า...”

ขณะที่หลินเข่อต้งกำลังจะจากไปพร้อมกับหลินเข่อฟ่าน เฉินผิงก็ชักกระบี่พิฆาตมังกรของเขาออกมาและเข้าขวางทาง

“คิดเหรอว่าจะไปจะมาตามอำเภอใจได้ คิดเหรอว่ามันง่ายขนาดนั้น พวกคุณไปได้ แต่ต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่!”

เขาฟันกระบี่พิฆาตมังกรอย่างรวดเร็ว เฉินผิงปลดปล่อยคลื่นปราณดาบที่ฟันผ่านทั้งฟ้าดิน

หลินเข่อฟ่านขมวดคิ้วในขณะที่หลินเข่อต้งจ้องเขม็งและเตือนว่า “เจ้าหนู เจ้ากำลังเล่นกับไฟ”

“ฉันจะเล่นแม่แกด้วย! ไปตายซะ! วันนี้-”

ก่อนที่เฉินผิงจะพูดจบ เสวียนปิงและโจวถังก็เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

ขณะที่เฉินผิงสัมผัสถึงรัศมีของพวกเขา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

ถ้าต้องรับมือกับหลินเข่อต้งและหลินเข่อฟ่าน เฉินผิงยังพอไหว

อย่างไรก็ตาม หากมีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้าอีกสองคนมาสมทบ เฉินผิงก็รู้ว่าเขาไม่มีทางชนะ

“พวกแกสองคน ถอยไปซะ!”

เฉินผิงโบกมือไล่ให้หลินเข่อต้งและหลินเข่อฟ่านหลีกทาง

“ไอ้สารเลว!”

หลินเข่อต้งโกรธจัด แต่หลินเข่อฟ่านพาเขาหนีไปแล้ว

หลินโร่วหยาอยู่ข้างหลังพวกเขา แต่เฉินผิงไม่ได้ไล่ตามเธอ เขาเฝ้าดูเสวียนปิงและโจวถังอย่างระมัดระวัง

“เฉินผิง พวกเขาคือสามคนแรกที่มาตามหาเจ้า”

เซียวหยวนซานเข้าหาเฉินผิง แต่ทันทีที่พูดจบ เขาก็สังเกตเห็นว่ามีชายในชุดคลุมเพียงสองคน ซึ่งเดิมทีมีสามคน เขาจึงถามว่า “พวกเจ้ามากันสามคนไม่ใช่เหรอ แล้วคนตัวใหญ่ที่ถือค้อนศิลาดาวตกอยู่ไหน”

เสวียนปิงไม่ตอบคำถามของเซียวหยวนซาน แต่เขาเข้าหาเฉินผิงอย่างนอบน้อมและโค้งคำนับ “สวัสดี คุณเฉิน ฉันชื่อเสวียนปิง และนี่คือโจวถัง”

ท่าทีสุภาพของเขาทำให้เฉินผิงประหลาดใจ

“พวกคุณมีสามคนไม่ใช่เหรอ แล้วอีกคนอยู่ไหน” เฉินผิงถาม

“เขาตายแล้ว” เสวียนปิงเอ่ยโดยไม่พยายามปกปิดความจริง

“หลินเข่อต้ง องค์ชายลำดับหนึ่งแห่งนครจันทร์ตะวัน” เสวียนปิงตอบ

“ว่ายังไงนะ!”

เฉินผิงสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แทบหมดสติ

เขานึกว่าหลินเข่อต้งคือฮั่วชิงจากตำหนักลำดับสิบ ก่อนหน้านี้จึงไม่ได้ยั้งมือ

ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นพี่เขยของเขา!

คราวนี้เขาลำบากจริงๆ แล้ว

เฉินผิงทำร้ายพี่เขยของเขา แล้วจะกล้าสู้หน้าหลินเข่อติ้งในอนาคตได้อย่างไร

ยิ่งกว่านั้น เขายังเหยียดหยามหลินเข่อต้งก่อนหน้านี้ด้วย ถึงกับดูหมิ่นแม่ของอีกฝ่าย

แม่ของหลินเข่อต้งก็เท่ากับแม่ยายของเขาไม่ใช่หรือ

เฉินผิงไม่กล้าคิดไปไกลกว่านี้ เขาตกใจจนหน้าชา