หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4713

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง เซียวหยวนซานก็ถามเสียงค่อย “เฉินผิง มีอะไรหรือ หรือเจ้ากังวลว่านครจันทร์ตะวันจะทำให้เจ้าเดือดร้อน”

หลังจากตั้งสติได้ เฉินผิงก็พูดว่า “โอ้ เปล่า ผมไม่ได้กลัวนครจันทร์ตะวัน จริงๆ แล้วผมยังวางแผนจะไปที่นั่นด้วยซ้ำ!”

“คุณเฉิน คุณต้องเข้าใจว่านครจันทร์ตะวันไม่ใช่สถานที่ซึ่งใครจะเข้าไปก็ได้ นอกจากนี้คุณยังทำร้ายองค์ชายลำดับหนึ่งของนครจันทร์ตะวัน ถ้าคุณไปที่นั่น พวกเขาจะเอาคืนอย่างแน่นอน” เสวียนปิงกล่าว

“ไม่ต้องห่วง มันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้ แค่คุยกันสักหน่อยพวกเขาคงเข้าใจ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

แม้เขาจะทำร้ายหลินเข่อต้ง แต่การกระทำของเขาไม่ถึงกับต้องรับโทษประหาร ไม่มีทางที่หลินเข่อต้งจะฆ่าเขาได้เมื่อเขาไปถึงนครจันทร์ตะวัน

อย่างมากที่สุดคงโดนตำหนิ หรือไม่ก็โดนหลินเข่อติ้งตะโกนใส่

เมื่อเห็นความเฉยเมยของเฉินผิง เสวียนปิงจึงไม่พูดถึงเรื่องนครจันทร์ตะวันอีก เขากลับถามว่า “คุณเฉิน จริงไหมที่แคว้นเซียวทั้งแคว้นได้รับการต่อชะตา”

เฉินผิงพยักหน้า “ใช่”

“ใครเป็นคนทำ” เสวียนปิงถาม

“แค่ผู้อาวุโสคนหนึ่งในตระกูล ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้”

เฉินผิงไม่เข้าใจว่าทำไมเสวียนปิงถึงถามอะไรมากมาย

เสวียนปิงหัวเราะอย่างขมขื่นเมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง “ไม่แปลกใจเลยที่คุณไม่กลัวทั้งที่ต้องเผชิญกับนครจันทร์ตะวัน คุณเฉิน เมื่อมีผู้อาวุโสที่ทรงอำนาจขนาดนี้หนุนหลัง ก็ไม่มีอะไรในอาณาจักรนิรันดร์ที่คุณต้องกลัว”

“ก็แค่ต่อชะตาให้แคว้นเซียวไปอีกหลายพันปีเท่านั้น ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านี้” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ถ้าคุณชี่ไม่พอใจ เขาก็สามารถทำลายดาราจักรนี้ได้ภายในพริบตา!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง เสวียนปิงก็เงียบไป เขานึกไม่ออกเลยว่าคนที่หนุนหลังเฉินผิงน่ากลัวขนาดไหน

“คุณไม่ได้โอ้อวดใช่ไหม” เฉินผิงมองจ้าวมารสีชาดเหมือนไม่ค่อยเชื่อ

“ข้าจะทำแบบนั้นทำไม โลกหลายๆ ใบในจักรวาลระดับล่างด้อยกว่าอาณาจักรนิรันดร์แห่งนี้มาก ข้าทำลายดาราจักรในระดับนั้นได้เช่นกัน ครั้งหนึ่งฉันเคยทำลายดวงดาวในหมัดเดียวด้วยซ้ำ ฝีมือข้าคือของจริง ข้าไม่เคยโอ้อวดโดยไม่มีเหตุผล...”

ดวงตาของจ้าวมารสีชาดเป็นประกายเมื่อพูดถึงความสำเร็จในอดีตของเขา

“คนจริงย่อมไม่อวดอ้างเรื่องในอดีต ดังนั้นเงียบปากซะ...”

เฉินผิงบอกให้จ้าวมารสีชาดเงียบ จากนั้นหันไปถามเสวียนปิง “คุณไม่ได้มาที่แคว้นเซียวเพราะผมหรอกเหรอ คุณมาเพราะคำสั่งประหารจากตำหนักลำดับสิบใช่ไหม”

เสวียนปิงพยักหน้า “ใช่ ผลึกเซียนแสนชิ้นช่างล่อตาล่อใจ แต่เรารู้ฝีมือของตัวเองดี และผลึกเซียนเหล่านั้นก็มากเกินเอื้อมถึง ต่อให้เราฆ่าคุณได้ ก็ไม่มีทางที่ตำหนักลำดับสิบจะตอบแทนเราด้วยผลึกเซียนแสนชิ้น ถึงตำหนักลำดับสิบจะรักษาคำพูด พวกเราสามพี่น้องก็คงไม่อาจปกป้องผลึกเซียนเหล่านั้นได้ ผลึกเซียนที่ได้มาจะพาเราไปตายเสียเอง”

“แล้วพวกคุณมาทำไม” เฉินผิงถามด้วยความสับสน