หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4714

“คุณเฉิน พวกเราเป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรและเผชิญความยากลำบากมามากกว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้ อย่างไรก็ตาม พวกเราติดอยู่ในขั้นมหายานระดับเก้าและเพิ่มระดับต่อไม่ได้ พวกเราไม่เหมือนคุณที่มียอดฝีมือแข็งแกร่งหนุนหลัง ได้แต่พึ่งพากันเอง เมื่อเห็นคุณตอนนี้ คุณเฉิน เราสองคนจึงเต็มใจที่จะติดตามคุณ พวกเราพร้อมเผชิญกับอันตรายทุกอย่างไม่ว่าจะหนักหนาแค่ไหนก็ตาม”

ขณะที่เสวียนปิงพูด เขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าเฉินผิง

ภาพนั้นทำให้เซียวหยวนซานตะลึงงัน

เฉินผิงก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาไม่นึกเลยว่าเสวียนปิงซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้า จะคุกเข่าให้เขาต่อหน้าทุกคน

สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรในระดับเดียวกัน ศักดิ์ศรีคือทุกสิ่ง ความภาคภูมิใจของพวกเขาสำคัญยิ่งกว่าชีวิตตัวเองเสียอีก

แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เสวียนปิงจะไม่สนเรื่องศักดิ์ศรีแล้ว

แม้แต่โจวถังที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยังเบิกตาจ้องมองเสวียนปิง

เขาไม่นึกว่าเสวียนปิงจะคุกเข่าต่อหน้าเฉินผิง

“พี่ใหญ่...”

โจวถังที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดอะไรไม่ออก

“คุกเข่าลง!” เสวียนปิงมองโจวถังอย่างเย็นชา

โจวถังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็คุกเข่าลงเช่นกัน

“พวกคุณสองคนทำอะไรกันน่ะ ลุกขึ้นเถอะ พวกคุณแข็งแกร่งมาก แม้แต่ในอาณาจักรนิรันดร์ ความสามารถของผมยังเทียบไม่ได้กับพวกคุณสองคน พวกคุณไม่ควรจะล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้”

เฉินผิงพยุงทั้งสองให้ลุกขึ้นด้วยความตกใจเล็กน้อย

ไม่ว่าพวกเขาจะมีสถานะหรืออายุมากแค่ไหน สองคนนี้ก็เหนือกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้พวกเขากลับคุกเข่าและต้องการติดตามเขา เฉินผิงย่อมไม่กล้ายอมรับเรื่องนี้

“คุณเฉิน เราไม่ได้ล้อเล่น ถ้าคุณไม่ยอมรับเรา เราสาบานว่าจะไม่ลุกขึ้น!” เสวียนปิงเอ่ยจากใจจริง

“ใช่ เราจะไม่ลุก” โจวถังก็พูดขึ้นมาเช่นกัน

แม้ว่าโจวถังจะไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมเสวียนปิงถึงทำแบบนี้ แต่ในขณะนั้นเขาตัดสินใจที่จะไว้ใจเสวียนปิง

เฉินผิงถามด้วยความงุนงง “องค์ชายฉือออกคำสั่งประหารผม แต่พวกคุณกลับอยากติดตามผม ไม่กลัวตำหนักลำดับสิบเหรอ”

“ถ้าคุณไม่กลัวตำหนักลำดับสิบ แล้วทำไมเราต้องกลัว” เสวียนปิงตอบ