หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4716

“คุณเฉิน ตอนนี้เราเป็นลูกน้องของคุณแล้ว มีของขวัญต้อนรับเราบ้างไหม”

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังคงเงียบ ชายที่ไว้เคราจึงพูดขึ้น

“อ๋อ ใช่ ใช่...”

เฉินผิงค้นแหวนเก็บของของเขา จากนั้นเขาก็หยิบหญ้าเซียนและยาออกมาแล้วแจกจ่ายให้กับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้า

“แค่นี้เหรอ”

ชายที่ไว้เคราทำหน้าดูถูก

คนอื่นๆ ก็ดูไม่ค่อยพอใจนัก

เฉินผิงพยักหน้า “ใช่ หญ้าเซียนและยาเหล่านี้ก็เป็นของล้ำค่าเช่นกัน”

“คุณเฉิน แล้วถ้าเราติดตาม คุณจะให้ผลึกเซียนเราหนึ่งหมื่นชิ้นใช่ไหม” ชายที่ไว้เคราถามอย่างตรงไปตรงมา

เฉินผิงชะงัก จากนั้นก็ตอบทันทีว่า “ผมจะไปหาผลึกเซียนมากขนาดนั้นมาจากไหน!”

“บ้าเอ๊ย ก็น่าจะบอกตั้งแต่แรกว่าไม่มีผลึกเซียนเหลือแล้ว! เสียเวลาจริงๆ เรายอมก้มหัวให้คุณโดยไม่ได้อะไรเลย!”

ชายที่ไว้เคราบ่นพึมพำด้วยความไม่พอใจ ถึงกับโยนหญ้าเซียนและยาที่ถืออยู่ในมือทิ้งไป

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็บ่นเบาๆ เช่นกัน จากนั้นก็หันหลังกลับและจากไป ไม่นานพวกเขาก็หายไปจากสายตา

เสวียนปิง เซียวหยวนซาน และคนอื่นๆ ต่างก็ตะลึง

เฉินผิงก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อตั้งสติได้แล้ว เขาก็ตะโกนออกมา “นี่มันบ้าอะไรกัน! พวกคุณ-”

แต่กลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรก็หายไปไร้ร่องรอยแล้ว

“ฮ่าๆๆ!”

เสวียนปิงและโจวถังกลืนน้ำลาย ตาของพวกเขาเป็นประกายด้วยความคาดหวัง

“คุณเฉิน เราจะช่วยหาคนมาให้คุณเดี๋ยวนี้ ถ้ามีเหมืองผลึกเซียน ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นคงแทบจะบูชาคุณ!”

หลังจากที่เสวียนปิงพูดจบ เขาก็จากไปพร้อมกับโจวถัง

“เฉินผิง เจ้ามีเหมืองผลึกเซียนจริงเหรอ” เซียวหยวนซานถาม

หากเฉินผิงไม่มีเหมืองผลึกเซียน ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากที่เสวียนปิงรวบรวมมาคงจะกลับไป เมื่อพวกเขารู้ว่าเฉินผิงไม่มีผลึกเซียน

ท้ายที่สุดแล้ว ในอาณาจักรนิรันดร์นั้นผลประโยชน์ส่วนตัวสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด

“คุณไม่เชื่อผมเหรอ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง เซียวหยวนซานก็รีบพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ข้าเชื่อเจ้า... แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าชายสองคนนั้นหนีไปพร้อมกับผลึกเซียนและไม่กลับมาอีกเลย”