หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4717

“ไม่หรอก พวกเขาจะกลับมาแน่นอน” เฉินผิงเอ่ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

เขาไม่ได้วางใจในตัวเสวียนปิงหรือโจวถัง แต่เขาเชื่อว่าผลึกเซียนจะทำให้พวกนั้นกลับมา

หลังจากนั้น เฉินผิงก็ตามเซียวหยวนซานกลับไปที่นครหลวง

ระหว่างนั้น เสวียนปิงและโจวถังก็หยุดพักตรงจุดที่ห่างจากแคว้นเซียวไปหนึ่งพันไมล์

“พี่ใหญ่ คิดว่าเหมืองผลึกเซียนนั่นมีจริงหรือเปล่า” โจวถังถามเสวียนปิง

“ฉันไม่รู้!” เสวียนปิงส่ายหัว

คิ้วของโจวถังขมวด “ถ้ามันไม่มีอยู่จริง ต่อให้เรารวบรวมคนมาให้ คนพวกนั้นก็คงกลับไปอยู่ดี”

“จะกลับหรือไม่กลับก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะทำอะไรได้ หน้าที่ของเราคือรวบรวมคน” พอพูดจบ เสวียนปิงก็พุ่งออกไป

โจวถังพูดอย่างจริงจัง “พี่ใหญ่ มันคุ้มเหรอที่จะเป็นศัตรูกับตำหนักลำดับสิบและนครจันทร์ตะวันเพื่อเฉินผิง”

เมื่อครู่ที่ผ่านมา โจวถังคุกเข่าต่อหน้าเฉินผิง เรียกตัวเองว่าหมารับใช้ แต่ตอนนี้เขากลับไม่แน่ใจ

พวกเขาได้ผลึกเซียนมาแล้วหนึ่งหมื่นชิ้น มากพอที่จะใช้บำเพ็ญเพียรได้สักพัก

บางทีผลึกเซียนหนึ่งหมื่นชิ้นนี้อาจช่วยให้บรรลุถึงขั้นเซียนเลยก็ได้

ขณะที่เสวียนปิงเดินทาง เขาก็เริ่มวิเคราะห์ “อย่ากังวล นครจันทร์ตะวันจะไม่มีวันเป็นศัตรูกับเฉินผิง แกไม่เห็นเหรอ หลินเข่อต้งจงใจออกจากเมืองเพื่อมาจัดการกับเฉินผิง แต่หลินเข่อฟ่านกลับตามมาลากเขากลับไป แปลว่านครจันทร์ตะวันไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับคำสั่งประหาร ส่วนอาการบาดเจ็บของหลินเข่อต้ง เขาจะฟื้นตัวหลังจากใช้เวลารักษาสักพัก คงไม่ถึงกับตายหรอก”

ขณะที่ฟังอยู่นั้น โจวถังก็ยิ่งนับถือเสวียนปิงมากขึ้นเรื่อยๆ

หลินเข่อต้งกลับมายังนครจันทร์ตะวันด้วยความช่วยเหลือของหลินเข่อฟ่าน