หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4726

หลังคิดอยู่สักพัก เฉินผิงก็พูดว่า “ผมยกธนูศักดิ์สิทธิ์ให้คุณได้ แต่คุณคงดึงสายธนูไม่ได้ มันคงไม่มีประโยชน์ถ้าอยู่ในมือคุณ...”

“อะไรนะ” หลินเข่อฟ่านชะงัก “แล้วเจ้าดึงสายได้ไหม”

“แน่นอน ผมทำได้ ธนูศักดิ์สิทธิ์เป็นของผม”

“ถ้าเจ้าทำได้ ข้าก็ทำได้เหมือนกัน...” หลินเข่อฟ่านประกาศ เขารีบตั้งท่ายิงและเริ่มดึงสาย

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าหลินเข่อฟ่านจะพยายามมากเพียงใด ธนูศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ยอมขยับ เขาดึงสายไม่ได้เลย

แม้ว่าจะเค้นเรี่ยวแรงออกมาจนหมด มันก็ยังไร้ผล

หลินเข่อฟ่านประหลาดใจ

ฮั่วจางเหวิ่งและม่อเช่อิงมองด้วยความเหลือเชื่อ แม้ธนูศักดิ์สิทธิ์จะเป็นอาวุธวิเศษ แต่การที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนใช้มันไม่ได้ก็ยากที่จะเชื่อ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานกลับทำได้

“บอกแล้วว่าคุณดึงสายไม่ได้หรอก อย่าเปลืองแรงเลย”

เฉินผิงหยิบธนูศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา

“งั้นเจ้าลองดู...”

หลินเข่อฟ่านไม่อยากยอมแพ้ เขาอยากเห็นนักว่าเฉินผิงจะดึงสายธนูศักดิ์สิทธิ์ได้ไหม

“ได้ เดี๋ยวผมทำให้ดู...”

เฉินผิงถือธนูศักดิ์สิทธิ์แล้วออกจากห้อง หลินเข่อฟ่าน ฮั่วจางเหวิ่ง และม่อเช่อิงรีบเดินตามเขาออกไป

เฉินผิงตั้งธนูและเล็งไปยังพื้นที่ว่างเปล่า นิ้วของเขาเกี่ยวสายธนูเบาๆ พลังพุ่งผ่านตัวเขา ทำให้รัศมีภายในร่างกายทวีความรุนแรงขึ้น

ในขณะที่ดึงสายธนูศักดิ์สิทธิ์ ประกายแสงนับไม่ถ้วนก็เริ่มรวมตัวกันรอบๆ ธนู พวกมันกลายเป็นลูกศรในที่สุด

เฉินผิงปล่อยสายธนู และศรก็เปลี่ยนเป็นลำแสง มันพุ่งทะลุท้องฟ้า เกิดริ้วสีดำกลางอากาศราวกับว่ามิติถูกฉีกขาด

หลินเข่อฟ่าน ฮั่วจางเหวิ่ง และม่อเช่อิงตกตะลึงอย่างยิ่ง

“ใช่แล้ว เขาก็แค่โชคร้าย มันไม่เกี่ยวกับเจ้าหรอก เฉินผิง” ฮั่วจางเหวิ่งก็รีบพูดขึ้นเช่นกัน

ดังคำกล่าวที่ว่าลาภยศทำให้ตาบอด พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ข้างเฉินผิง

“สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรที่ไร้สติเช่นนี้ ความตายของเขามันก็แค่...เรื่องเล็กน้อย” หลินเข่อฟ่านก็พูดขึ้นเช่นกัน จากนั้นก็หันไปหาเฉินผิง “เฉินผิง อย่ารู้สึกผิดไปเลย นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า! มาดูเถอะว่ามีของดีอะไรบ้างในถุงใส่ของ มาแบ่งกัน”

เฉินผิงไม่นึกว่าพวกเขาจะเข้าข้าง แต่ที่จริงแล้วพวกเขาแค่อยากได้ส่วนแบ่งเท่านั้น

“ตกลง ในเมื่อพวกคุณเห็นแล้ว ก็ควรจะได้ส่วนแบ่ง”

เฉินผิงหยิบของวิเศษและทรัพยากรต่างๆ ออกมาจากถุงของผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้น

นอกจากผลึกเซียนไม่กี่ชิ้นแล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นหญ้าเซียนหลากชนิด

ผู้บำเพ็ญเพียรคนนี้ซึ่งน่าจะเป็นนักกลั่นยาที่กำลังออกค้นหาหญ้าเซียน ได้พบจุดจบในวันนั้นหลังบังเอิญโดนลูกหลงจากศรของเฉินผิงในขณะที่เขาเหาะอยู่เหนือแคว้นเซียว

“เอาผลึกเซียนพวกนี้ไป ส่วนหญ้าเซียนเหล่านั้นผมจะกลั่นให้เป็นยาแล้วค่อยแจกจ่ายให้พวกคุณ หากกินหญ้าเซียนเข้าไปโดยตรง ประสิทธิภาพของมันจะลดน้อยลงมาก” เฉินผิงกล่าวขณะนำเตาหลอมเสินหนงออกมา