หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4750

เหนือน่านฟ้าแดนเหนือ สั่วเทียนเจิ้งพาคนกลุ่มหนึ่งไปยังหมู่บ้านหิน โดยพาพวกระดับสูงของสมาพันธ์ผนึกมารมาด้วย

หากไม่มีการแทรกแซงจากพวกยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่ สั่วเทียนเจิ้งก็มั่นใจว่าจะไม่มีใครหยุดผู้บำเพ็ญเพียรแห่งอาณาจักรนิรันดร์อย่างพวกเขาได้

“ประมุขสั่ว หมู่บ้านหินอยู่ข้างหน้า” ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างสั่วเทียนเจิ้งรายงาน

สั่วเทียนเจิ้งมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าเฉยเมย “ในสถานที่ห่างไกลเช่นนี้ ไม่มีทางที่จะมียอดฝีมือปรากฏตัว” เขากล่าว “แล้วทำไมคนของเราหลายหน่วยที่เข้าไปถึงไม่มีใครกลับออกมา เข้าไปดูกันเถอะ ฉันไม่เคยมาเยือนหมู่บ้านหลังเขาอย่างที่นี่มาก่อน...”

สั่วเทียนเจิ้งพาลูกน้องของเขาร่อนลงมา อย่างไรก็ตาม เมื่อมาถึงน่านฟ้าเหนือหมู่บ้านหิน พวกเขาก็ต้องตะลึง ในป่าและภูเขาที่ล้อมรอบหมู่บ้าน มีศพกระจัดกระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง บางศพฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนั้นคือผู้บำเพ็ญเพียรจากสมาพันธ์ผนึกมารที่ทยอยเดินทางมาที่นี่ แต่กลับต้องพบกับหายนะ

พวกเขาตายหมดแล้วมิน่าถึงไม่มีใครกลับไป!

“ประมุขสั่ว ศพพวกนี้ คนของสมาพันธ์ผนึกมารทั้งนั้นเลย!” เสียงของผู้อาวุโสสั่นเทาด้วยความกลัว

“ฉันไม่ได้ตาบอด ไม่ต้องมาบอกฉัน” สั่วเทียนเจิ้งจ้องผู้อาวุโสด้วยสายตาดุๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ หมู่บ้านด้านล่างอย่างเย็นชา “ทำไมคนของเรามากมายถึงมาตายที่หมู่บ้านหลังเขาแบบนี้ หรือจะมีวงแหวนอาคมอยู่รอบๆ หมู่บ้าน”

“เป็นไปได้ เราควรส่งคนเข้าไปตรวจสอบก่อน” ผู้เฒ่าเสนอ

สั่วเทียนเจิ้งพยักหน้าเห็นด้วย ผู้อาวุโสจึงชี้ไปที่ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งแล้วสั่งว่า “แก เข้าไปดูลาดเลา”

แม้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นจะลังเล แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น หากปฏิเสธคงตายแน่ “บ้าเอ้ย...” เขาพึมพำเบาๆ พลางสาปแช่งผู้อาวุโสก่อนจะตั้งสติและมุ่งหน้าสู่หมู่บ้าน

แต่เมื่อเขาร่อนลงในหมู่บ้านหินกลับไม่เผชิญกับวงแหวนอาคมใดๆ ไม่มีใครโจมตีเขา มีเพียงชาวบ้านไม่กี่คนที่สังเกตเห็นและเดินเข้ามาถาม “นี่ แกเป็นพวกสมาพันธ์ผนึกมารหรือเปล่า”

ผู้บำเพ็ญเพียรลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว สถานการณ์ยังไม่ชัดเจน และเขาจะเสี่ยงเปิดเผยตัวตนไม่ได้ ด้วยความที่มีผู้บำเพ็ญเพียรของสมาพันธ์ผนึกมารมากมายตายที่นอกหมู่บ้าน ใครจะรู้ว่ามีพลังน่าสะพรึงกลัวแบบไหนแฝงอยู่ในหมู่บ้าน