“นั่นเขา เขาคนนี้แหละ!” ซ่งเถี่ยตะโกนขึ้นทันทีที่เห็นเฉินผิง
ในทางกลับกันเฉินผิงกลับขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันช่วยชีวิตเธอนะ แต่เธอกลับพาคนมาเพื่อแก้แค้นฉันอย่างนั้นเหรอ?”
“ฉัน...” ซ่งเถี่ยอ้าปากค้างแต่กลับไม่รู้จะพูดอะไร
จริงอยู่ที่ว่าเฉินผิงไม่ได้ทำร้ายเธอและยังปล่อยเธอไป แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าเขาคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้จริงๆ
พ่อบ้านตอบกลับไปอย่างเป็นมิตรว่า “ท่านครับ ท่านเข้าใจพวกเราผิดแล้ว คุณหนูซ่งพาพวกเรามาหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น คุณซ่งจะให้รางวัลคุณอย่างงามถ้าคุณเป็นคนที่ช่วยเหลือคุณหนูซ่ง ไว้”
“เกิดอะไรกันขึ้น?” อู่ตงรีบเดินมาหา ทันทีที่เขาได้ยินเสียเอะอะ เขาตกตะลึงเมื่อเห็นคนมากมายมารุมล้อมเฉินผิงอยู่ แต่เขาก็เข้าใจสถานการณ์ได้ในทันทีที่เห็นซ่งเถี่ยและพ่อบ้านที่อยู่ข้างเธอ
อู่ตงรีบเข้าไปอธิบายกับพ่อบ้านกัว “คุณกัว ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการเข้าใจผิดนะครับ พวกเราต่างหากคือคนที่ช่วยคุณหนูซ่งเอาไว้”
อู่ตงมักจะซื้อศิลาดิบเพื่อทำอัญมณี ดังนั้นเขาจึงได้มีการติดต่อธุรกิจกับตระกูลซ่งอยู่บ่อยครั้ง นั่นคือเหตุผลที่เขารู้จักพ่อบ้านกัว
“คุณอู่คุณนี่เอง” พ่อบ้านกัวค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นอู่ตงอยู่ที่นี่
“ใช่ ผมพาคุณ...” อู่ตงต้องการจะเอ่ยชื่อของเฉินผิง แต่เฉินผิงกลับจ้องเขม็งมาที่เขา อู่ตงจึงหยุดตัวเองไว้ได้ทันแล้วพูดว่า “ผมกับเพื่อนมาที่นี่เพื่อตามหาศิลา เมื่อเราเห็นคุณหนูซ่งกำลังตกอยู่ในอันตรายจึงรีบเข้าไปช่วย แต่เธอกลับหมดสติไปเสียแล้ว ดังนั้นเราจึงไม่มีทางเลือก เลยพาตัวเธอมาที่โรงแรมเพื่อรอให้เธอฟื้นขึ้นมา”
“ผมไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยคำพูดของคุณ คุณอู่ครับ ขอบคุณที่ได้ช่วยเธอเอาไว้ คุณซ่งท่านต้องการที่จะพบกับพวกคุณเพื่อมอบรางวัลให้” พ่อบ้านกัวกล่าวกับอู่ตง
อู่ตงไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้เอง เขาชำเลืองมองไปยังเฉินผิง และเห็นว่าเขาพยักหน้า ดังนั้น อู่ตงจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเองก็ต้องการพบกับคุณซ่งเช่นกัน ผมต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับการจัดซื้อศิลากับเขา!”
“คุณอู่เชิญทางนี้ครับ!” พ่อบ้านกัวผายมือออกทำท่าเชื้อเชิญให้อู่ตงตามเขามา
ดังนั้นเฉินผิงและอู่ตงจึงมาที่ตระกูลซ่ง
ในขณะเดียวกันซ่งจู่เต๋อกำลังนั่งรออยู่ภายในห้องนั่งเล่น เมื่อเขาเห็นซ่งเถี่ยกลับมาก็รีบลุกขึ้นและเดินเข้าไปถามเธอทันที “ซ่งเถี่ย ลูกหาชายสองคนนั้นเจอมั้ย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...