หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4856

“ราชาหลินฉง ข้ามาช่วยแล้ว...”

ในขณะนั้นฉีเต้าจางก็รีบเข้ามา และในมือของเขาถือหัวของมารแดงไว้

เมื่อเห็นฉีเต้าจางมาถึง หลินฉงก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

เขารู้ว่าถ้ายังสู้ต่อไป เขาคงรับมือไม่ไหวแน่นอน

การต่อสู้อย่างต่อเนื่องทำให้พลังของเขาเกือบหมดลง

หลินฉงหันไปหาฉีเต้าจางและเตือนเขาว่า “นักพรตฉีเต้าจาง ระวังตัวด้วย ศพพยาบาทของมันทรงพลังมาก และเจ้าต้องระวังลูกไม้สกปรกของมันด้วย!”

“เข้าใจแล้ว!” ฉีเต้าจางพยักหน้า

หมิงเฉากำลังรอให้ศัตรูของเขาหมดแรง แม้ฉีเต้าจางจะจัดการมารแดงได้สำเร็จ แต่ก็ชัดเจนว่าคงใช้พลังไปมากพอสมควร

“มีคนเสนอหน้ามาตายอีกแล้ว... สมบูรณ์แบบ!

หมิงเฉาหัวเราะ

แม้มารแดงจะตายไป หมิงเฉาก็ดูเหมือนจะไม่สนใจแม้แต่น้อย

พวกเขาเป็นเพียงสมุนของตำหนักซื่อหมิง การตายของพวกเขาไม่สำคัญ และไม่มีอะไรให้เสียใจ

ฉีเต้าจางเริ่มสู้กับศพพยาบาทเหล่านั้นด้วยไม้เท้าในมือ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ปะทะกัน ฉีเต้าจางก็รู้สึกตึงมือขึ้นมา เหตุผลคือศพพยาบาทของฝ่ายตรงข้ามทรงพลังเกินไป แถมยังมีจำนวนมาก

ฉีเต้าจางทำได้แค่อดทนและกัดฟันสู้

หมิงเฉายืนอยู่บนเรือรบโครงกระดูก สังเกตทุกอย่างรอบตัวเงียบๆ

เขาจะรอจนกว่าทุกคนจะหมดแรงจริงๆ แล้วค่อยกำจัดทีละคนอย่างง่ายดาย

เมื่อศัตรูไม่เหลือพลัง ชัยชนะก็จะตกเป็นของเขา

“เฉินผิง เรามาช่วยแล้ว...”

หลี่ชุนเฟิงและหนานป้าเถียนก็มาถึงเช่นกัน แม้ว่าจะดูสะบักสะบอมเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ฆ่ามารสีเลือดและมารหน้าเลือดได้สำเร็จ

“พวกคุณสองคนรีบไปช่วยนักพรตฉีเต้าจาง พยายามถ่วงเวลาให้เราอีกหน่อย” เฉินผิงบอกหลี่ชุนเฟิงและหนานป้าเถียน

“ท่านอาจารย์ พวกเขาไม่ได้ใช้บันไดสวรรค์ฝึกฝนแต่กลับสู้กันเอง และกำลังทำลายบันไดสวรรค์ เราจะทำยังไงดี” ชายหนุ่มถามผู้อาวุโส

“ไม่ต้องกังวล บันไดจะไม่พังหรอก หลังจากนี้ข้าจะไม่ชี้นำผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรนิรันดร์อีกต่อไป พวกโง่เง่า! ปล่อยให้พวกมันบำเพ็ญเพียรและเพิ่มระดับกันเอาเองเถอะ!”

ผู้อาวุโสส่ายหัว สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความผิดหวัง

“ชายคนนั้นที่ชื่อหมิงเฉาโอหังนัก ข้าอยากสั่งสอนมัน”

ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจในตัวหมิงเฉา

“อย่า... ไม่ได้...” ผู้อาวุโสรีบกล่าว

“อาจารย์ ท่านก็กลัวตำหนักซื่อหมิงด้วยหรือ” เด็กหนุ่มถามด้วยความสับสน

“ตำหนักซื่อหมิงก็แค่สวะ แค่หายใจเฮือกเดียวข้าก็เป่าพวกมันกระจุย”

ใบหน้าของผู้เฒ่าเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม จากนั้นเขาก็มองเฉินผิงและพูดว่า “เจ้าไม่ควรเข้าไปยุ่งกับชายหนุ่มแซ่เฉิน หากเขาคิดจะเอื้อมถึงอาณาจักรแดนสรวง เจ้าก็ไม่ควรขวางเขา...”

ชายหนุ่มไม่รู้จะตอบอย่างไร