หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4857

ในขณะนั้น การต่อสู้ในแดนอวสานยังคงดำเนินต่อไป โดยทั้งสองฝ่ายต่างห้ำหั่นกันอย่างคุ้มคลั่ง

ในขณะที่เฉินผิงกำลังฟื้นพลัง เขาก็รู้สึกถึงสายตามุ่งร้ายจ้องมองมาที่เขา ราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อที่ถูกนักล่าที่แอบซ่อนอยู่ในเงามืดจับจ้อง

เฉินผิงรู้ว่าทุกคนต่างหมายปองธนูศักดิ์สิทธิ์ของเขา

ทันทีที่เขาเริ่มอ่อนแรง ฝูงชนก็จะแห่เข้ามาหาเขาในทันที

หยุนหลี่ออกมาจากบันไดสวรรค์ เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกำลังฟื้นพลัง เขาก็ถามด้วยความตื่นตระหนก “เฉินผิง เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ยังไม่ตาย คุณเจออะไรในบันไดสวรรค์บ้าง” เฉินผิงถาม

หยุนหลี่ถอนหายใจและพูดว่า “อืม... ไม่อยากจะพูดเลย อาณาจักรในบันไดสวรรค์เปลี่ยนไป ถ้ำเซียนหายไปแล้ว ข้าติดอยู่ที่ขั้นสี่ แต่ไม่สามารถผ่านไปได้ จึงต้องกลับมา”

“หยุนหลี่ ผมอยากให้คุณคุ้มกันผม ผมต้องฟื้นพลังโดยเร็ว มีคนไม่น้อยจับจ้องผมอย่างกับเสือหิวเหยื่อ!”

เฉินผิงต้องการให้หยุนหลี่ปกป้องเขา

มิฉะนั้น หากมีคนลอบโจมตีขณะที่เขากำลังฟื้นพลังคงแย่แน่

“ได้!” หยุนหลี่พยักหน้า

ขณะที่เฉินผิงกำลังฟื้นพลัง หลินเข่อฟ่าน เสวียนปิงและคนอื่นๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมด้วยคนของนครจันทร์ตะวัน

ตอนแรกพวกเขาได้เปรียบเมื่อต่อสู้กับสามพันธมิตรและตระกูลฮั่ว

อย่างไรก็ตาม เพราะแปดดาบแห่งเขาเทียนโหมวสอดมือเข้ามา นครจันทร์ตะวันจึงตกอยู่ใต้แรงกดดันมหาศาล

ตอนนี้นครจันทร์ตะวันเสียผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนไปแล้วห้าคน และแม้แต่ชางเยว่ผู้แข็งแกร่งยังพลาดท่าให้คมดาบของศัตรู

อย่างไรก็ตาม ทั้งสามพันธมิตรและตระกูลฮั่วก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน พวกเขาก็สูญเสียยอดฝีมือไปไม่น้อย

เฉินผิงกวาดตามองหลินเข่อฟ่านและคนอื่นๆ สังเกตเห็นว่าเกือบทุกคนบาดเจ็บ ทันใดนั้นดวงตาของเฉินผิงก็เต็มไปด้วยโทสะแผดเผา ตำหนักซื่อหมิง... ตระกูลฮั่ว... สามพันธมิตร... ฉันต้องกำจัดพวกมันให้หมดไปจากอาณาจักรนิรันดร์!

แก่นมังกรบนอกของเฉินผิงเริ่มเปล่งแสงเจิดจ้า และจิตตวิสุทธิของเขาพุ่งทะยานถึงขั้นสูงสุด

พลังที่ดูดซับได้ทั้งหมดในแดนอวสานพุ่งเข้าหาร่างเฉินผิง

แม้แต่บันไดสวรรค์ที่ไม่เคยสะเทือนก็ดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อยในขณะนั้น

“เมฆอัสนีบาตน่าสะพรึงกลัวอะไรอย่างนี้! นี่มันเกินกว่าที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานจะสร้างได้ในระหว่างเพิ่มระดับพลัง!”

เฉียนเสี่ยวหานก็ตกตะลึงเช่นกัน

หมิงเฉาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับมองเฉียนเสี่ยวหานและฮั่วเจิ้นเฟิง “พวกแกยังแหลือพลังมากพอที่จะสู้ต่อไหม”

ทั้งสองสบตากัน ดูอึดอัดเล็กน้อย การเผชิญหน้ากับนครจันทร์ตะวันทำให้เสียยอดฝีมือไปจำนวนมาก หากไม่ใช่เพราะแปดดาบแห่งเขาเทียนโหมวเข้ามาช่วย ความสูญเสียคงหนักกว่านี้

หลังผ่านการต่อสู้ครั้งใหญ่ ทุกคนต่างอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง เมื่อได้เห็นการต่อสู้น่าสะพรึงกลัวตรงหน้า พวกเขาจึงเกรงว่าหากเข้าไปสู้ด้วยก็คงพ่ายในไม่กี่กระบวนท่า

“คุณชายหมิง ฉันอาจสู้ไม่ไหว แต่ฉันจะอัญเชิญบรรพชนตระกูลฮั่ว ฉันพร้อมจะทุ่มสุดตัวเพื่อคุณ คุณชายหมิง!” ฮั่วเจิ้นเฟิงอุทาน

หมิงเฉาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นเขาก็โบกมือ และถุงใส่ผลึกเซียนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฮั่วเจิ้นเฟิง

“นี่คือผลึกเซียนห้าแสนชิ้น ผู้ที่ภักดีต่อตำหนักซื่อหมิงจะได้ทรัพยากรมหาศาล!”

หมิงเฉาพูดอย่างลำพองใจ

ฮั่วเจิ้นเฟิงรับถุงมาด้วยมือที่สั่นเทา หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น หากได้ผลึกเซียนห้าแสนชิ้น ตระกูลฮั่วก็จะชุบเลี้ยงยอดฝีมือขั้นเซียนได้อีกมาก