หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4860

เฉินผิงยังคงนั่งอยู่บนพื้น อดทนรับการโจมตีอย่างไม่ลดละของอัสนีบาตที่น่าสะพรึงกลัว

ในขณะนั้น นอกเหนือจากอัสนีบาตแล้ว ฮั่วจ้าวและพวกหลินฉงที่มีกันสี่คนกำลังต่อสู้กัน

น่าเหลือเชื่อที่ทั้งสี่ไม่สามารถทำอะไรฮั่วจ้าวได้เลย

“บัดซบ! ถ้าพลังของข้าไม่ได้เหลือแค่สามส่วน ข้าคงจัดการเจ้าได้แล้ว!”

เมื่อเห็นว่าทั้งสี่ไม่อาจเอาชนะฮั่วจ้าวได้ หนานป้าเถียนก็โกรธมากจนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาดังๆ

เดิมทีพลังของพวกเขาถูกสะกดไว้ ทำให้ความแข็งแกร่งยิ่งลดน้อยลง ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากการต่อสู้หนักหน่วง พลังขั้นเซียนของพวกเขายิ่งหมดลงไปอีก

การต่อสู้กับฮั่วจ้าวนั้นสิ้นเปลืองพลังอย่างมาก

ฮั่วจ้าวเพียงแค่รอให้อีกฝ่ายหมดแรง ดังนั้นต่อให้รับมือสี่คนพร้อมกัน เขาก็ไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด

“พวกเจ้าทั้งสี่ ไปให้พ้นหน้าข้า!”

ฮั่วจ้าวปลดปล่อยรัศมีน่าเกรงขามออกมาพร้อมเสียงคำรามดังสนั่น หลินฉงและสหายทั้งสามของเขาตะเกียกตะกายรับมือ แต่ท้ายที่สุดทุกคนก็กระเด็นออกไป

พวกเขาทำอะไรไม่ได้เลย เพราะสูญเสียพลังมากเกินไป

หลังจากซัดพวกหลินฉงจนกระเด็นแล้ว ฮั่วจ้าวก็มุ่งหน้าไปหาเฉินผิง

ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากของนครจันทร์ตะวันพุ่งเข้าหาฮั่วจ้าวอย่างไม่ลังเล

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ทุกครั้งที่มีเสียงระเบิดหมายถึงความตายของผู้บำเพ็ญเพียรของนครจันทร์ตะวัน เมื่ออยู่ต่อหน้าฮั่วจ้าว พวกเขาทำอะไรไม่ได้เลย

“เฉินผิง เจ้าต้องผ่านอัสนีบาตให้ได้! รีบเพิ่มระดับเร็วเข้า...”

หลินเข่อติ้งมองเฉินผิงอย่างกระวนกระวายใจพร้อมภาวนาอย่างแรงกล้า

หลังจากสังหารผู้บำเพ็ญเพียรจากนครจันทร์ตะวันไปหลายสิบคน ฮั่วจ้าวก็ปล่อยหมัดใส่เฉินผิง

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ลืมตาขึ้น แสงสีทองพุ่งกระจายไปรอบตัว ส่องสว่างทั่วฟ้าดิน เมฆอัสนีบาตที่ปกคลุมท้องฟ้าสลายไปช้าๆ

น่าตกใจที่เฉินผิงขึ้นไปถึงขั้นมหายานระดับหก ระดับบำเพ็ญเพียรเพิ่มถึงสองระดับในคราวเดียว

ทันทีที่เฉินผิงลืมตาขึ้น เขาก็ถูกคลื่นรัศมีอันตรายกลืนกินทันที

เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีมรณะ หมัดของฮั่วจ้าวทำให้เฉินผิงรู้สึกเหมือนภูเขาจำนวนนับไม่ถ้วนกดทับเขา ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้เลย

ฉันต้องมานั่งรอความตายอย่างหมดหวังทั้งที่เพิ่งเพิ่มระดับสำเร็จงั้นเหรอ เฉินผิงไม่เต็มใจอย่างที่สุด ทันใดนั้นมังกรทองบนอกของเขาก็สั่นไหวและส่องแสง ขณะที่พลังสามเผ่าพันธุ์พุ่งพล่านอยู่ภายในตัว ในขณะเดียวกัน ร่างเกราะทองคำก็ปกป้องร่างกายของเขา

ตูม!

เฉินผิงมองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรจากนครจันทร์ตะวันที่ต้องมาตายเพราะเขา และทันใดนั้นเขาก็ถูกความบ้าคลั่งกลืนกิน

“ตายไปซะ!”

เฉินผิงคำรามด้วยความโกรธ รวบรวมพลังสามเผ่าพันธุ์ พลังมังกรและรัศมีมารเข้าด้วยกัน

จากนั้นพลังทั้งหมดก็เข้าไปในกระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิง

ด้วยมือสองข้างที่ถือกระบี่พิฆาตมังกร เฉินผิงฟาดฟันฮั่วจ้าวอย่างรุนแรง

ตูม!

ในขณะที่กระบี่ฟาดฟัน เสียงแหลมสูงก็ดังก้อง

ฮั่วจ้าวชกหมัดออกไปพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา

แสงเจิดจ้าพร่างพราย และครั้งนี้เฉินผิงจำเป็นต้องถอยกลับ

แม้ว่าเฉินผิงจะเพิ่มระดับได้ถึงสองขั้นแล้ว แต่พลังของเขากับฮั่วจ้าวก็ยังห่างกันอยู่มาก

เฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกร และธนูศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

เมื่อเขาดึงสายธนู รัศมีมารโดยรอบก็พุ่งเข้าสู่ธนูศักดิ์สิทธิ์ทันที