หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4861

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่ด้านหลังของเฉินผิงมีมังกรทองปรากฏตัวขึ้นช้าๆ แรงกดดันน่าสะพรึงกลัวจากพลังในสายเลือดของมันเริ่มแผ่ไปทั่วแดนอวสาน

ทุกคนต่างรู้สึกถึงตัวตนอันยิ่งใหญ่ของมังกรทอง สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปเมื่อสัมผัสได้

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฮั่วจ้าวก็ขมวดคิ้วทันที เขาจ้องเฉินผิงเขม็งด้วยความตกตะลึง

ในขณะนั้นความรู้สึกไม่สบายใจพุ่งพล่านขึ้นในใจฮั่วจ้าว พลังในสายเลือดของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว!

เฉินผิงไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ธรรมดา สายเลือดมังกรทองที่ไหลเวียนอยู่ในโลหิตของเขามากพอที่จะทำให้ผู้อื่นสั่นสะท้านด้วยความกลัว

จากนั้นฮั่วจ้าวก็หันไปหาฮั่วเจิ้นเฟิงซึ่งอยู่ไม่ไกล และถามว่า “มันเป็นใครกันแน่”

หากตระกูลฮั่วเป็นศัตรูกับคนที่มีฐานะและชาติกำเนิดไม่ธรรมดา ย่อมหมายถึงหายนะของพวกเขา

“ท่านผู้อาวุโส เฉินผิงเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรเท่านั้น อีกอย่างเขายังทำลายตำหนักลำดับสิบของตำหนักทวยเทพและดึงราชาสิบตำหนักไปเป็นพวก เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งตนเป็นศัตรูกับตำหนักทวยเทพ”

หลังจากรู้ว่าฮั่วจ้าวเป็นเจ้าตำหนักลำดับแปดแห่งตำหนักทวยเทพ ฮั่วเจิ้นเฟิงจึงบอกไปว่าเฉินผิงบาดหมางกับตำหนักทวยเทพ

เมื่อพูดออกไป คิ้วของฮั่วจ้าวก็ขมวด ดูท่าข้าคงจะอยู่เฉยไม่ได้อีกแล้ว!

ในขณะนั้น ใบหน้าของเฉินผิงบิดเบี้ยวขณะที่เขาพยายามดึงสายธนูศักดิ์สิทธิ์

ทุกครั้งที่ใส่พลังเข้าไปในธนูศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงก็ยิ่งได้รับผลกระทบ เป็นผลข้างเคียงโดยตรง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเพิ่งจะเพิ่มระดับได้ พลังของเขาเพิ่มขึ้นถึงสองขั้นในคราวเดียว ซึ่งทำให้เขาสามารถใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ได้อีกครั้ง

สายธนูถูกดึง และศรสีดำก็ก่อตัวขึ้นบนธนูศักดิ์สิทธิ์ช้าๆ

เมื่อลูกศรเริ่มปรากฎ รัศมีน่าเกรงขามก็แผ่กระจายไปทั่วฟ้าดิน

สีหน้าของฮั่วจ้าวเริ่มจริงจังเมื่อเขาเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือเฉินผิง เขาจ้องเฉินผิงเขม็ง มือขวาของเขากำแน่นขึ้น ตอนนี้เขาถอยไม่ได้แล้ว

เนื่องจากเฉินผิงบาดหมางกับตำหนักทวยเทพ เขาจึงจำเป็นต้องจัดการกับปัญหานี้ในฐานะเจ้าแห่งตำหนักลำดับแปด

ฮั่วจ้าวกระโจนไปข้างหน้าพร้อมชกตรงไปที่เฉินผิง

เมื่อหมัดนั้นพุ่งออกไป ทุกสิ่งในโลกก็รู้สึกราวกับกำลังจะสูญสลาย

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ปล่อยสายธนู ศรสีดำพุ่งทะลวงอากาศตรงไปที่ฮั่วจ้าว

ต่างคนต่างหลบไม่พ้น พวกเขาจึงคิดจะรับตรงๆ

ตูม!

เฉินผิงพูดด้วยความโกรธ

ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากของนครจันทร์ตะวันยอมสละชีวิตเพื่อเขา ดังนั้นเขาต้องล้างแค้นให้ความตายของพวกเขาให้ได้

“เจ้าพร้อมที่จะทุ่มสุดตัวจริงหรือ” จ้าวมารสีชาดตะลึง

“คุณต้องจัดการชายคนนี้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นผู้บำเพ็ญเพียรของนครจันทร์ตะวันคงต้องตายเปล่า” เฉินผิงตอบ

จ้าวมารสีชาดเลียริมฝีปากแล้วพูดว่า “อย่ากังวล เจ้าโง่นี่มันเป็นแค่เซียน และมันไม่ได้อยู่ในร่างจริงด้วยซ้ำ แค่นี้สบายมาก!”

นานแล้วที่จ้าวมารสีชาดไม่ได้แสดงพลัง และเขารอไม่ไหวแล้ว

“จ้าวมาร เอาเลย!”

ปราณสัมผัสของเฉินผิงถอยออกมา ทำให้จ้าวมารสีชาดเข้าควบคุมร่างกายของเขา

ตูม

ทันใดนั้นรัศมีปีศาจก็ปะทุออกมาจากตัวเฉินผิง ท่าทางของเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ