หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4862

ฮั่วจ้าวอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะมองเฉินผิง ซึ่งจู่ๆ ก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“จ้องอะไรนักหนา เข้ามาสิเจ้าคนสามหาว!”

เฉินผิงโบกมือเรียกฮั่วจ้าว

ฮั่วจ้าวตกตะลึง เขากวาดตามองเฉินผิง “กล้าพูดแบบนั้นกับข้าหรือ เจ้ากำลังหาเรื่องใส่ตัว...”

หลังจากพูดจบ ฮั่วจ้าวก็ก้าวไปข้างหน้า จากนั้นก็ชกออกไปทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้นเฉินผิงก็ชกออกไปเช่นกัน ไม่คิดจะใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ

ตูม!

รัศมีของทั้งหมัดสองปะทุขึ้นและปะทะกันอย่างรุนแรง

หมัดของพวกเขาปะทะกัน ทำให้โลกทั้งใบตกอยู่ในความโกลาหล หากไม่มีบันไดสวรรค์ช่วยปกป้อง แดนอวสานก็คงพังทลายไปแล้ว

“เจ้าเป็นใครกันแน่”

ฮั่วจ้าวจ้องมองเฉินผิงด้วยความตกตะลึง เฉินผิงรับหมัดที่เชาชกออกไปได้โดยตรง ดูเหมือนหมัดนั้นจะทำอะไรเฉินผิงไม่ได้เลย นี่มันบ้าไปแล้ว!

“เจ้าชีวิตของเจ้า...”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็ชกออกไป ครั้งนี้เฉินผิงเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

“บังอาจนัก...”

ฮั่วจ้าวเริ่มหงุดหงิด เขาถูกผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานหยามหน้าไม่หยุดจนรู้สึกอับอาย

หลังจากพูดจบ ฮั่วจ้าวก็ปล่อยหมัดสวนกลับไป

ทั้งสองคนกลับไปสู้แบบดั้งเดิม ใช้พละกำลังล้วนๆ โดยไม่มีอาวุธและปะทะกันตรงๆ

ตูม!

ทั่วทั้งแดนอวสานบิดเบี้ยวหลังจากที่หมัดพุ่งออกไป ร่างของเฉินผิงและฮั่วจ้าวหายไป ราวกับถูกกลืนหายไปในความว่างเปล่า

ทุกคนจ้องมองอย่างว่างเปล่า แม้แต่เสี้ยวของรัศมีของเฉินผิงและฮั่วจ้าวยังไม่อาจสัมผัสได้

หลินฉงและคนอื่นๆ เริ่มกังวล แม้ว่าเฉินผิงจะเพิ่มระดับบำเพ็ญเพียรได้สองขั้น แต่เขาก็ยังตามหลังฮั่วจ้าวอยู่มาก

หมิงเฉาก็จ้องมองไปในความว่างเปล่าเช่นกัน คิ้วของเขาขมวด และสีหน้าของเขาไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือนเช่นเคย

ฮั่วเจิ้นเฟิงส่ายหัว ไม่มีทางที่เซียนจากอาณาจักรแดนสรวงจะไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงที่เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานได้ ไร้สาระชัดๆ!

ชายร่างใหญ่ก้มหน้าลง มองไปรอบๆ และถามว่า “ใครบังอาจเรียกข้ามา”

“ท่านผู้พิทักษ์ ฉันคือเจ้าสำนักเฉียน ที่อัญเชิญท่านมาเพราะสำนักเฉียนกำลังเดือดร้อน!”

เฉียนเสี่ยวหานรีบก้าวไปข้างหน้า เอ่ยคำพูดด้วยความเคารพและจริงใจอย่างที่สุด

ผู้พิทักษ์เหลือบมองเฉียนเสี่ยวหานแล้วพยักหน้า “เจ้าคงจะพอรู้ศาสตร์ทำนายอยู่บ้าง ไม่ต้องสงสัยเลย บอกข้ามาว่ามันเป็นใคร แล้วข้าจะบดขยี้ให้เอง!”

เสียงของผู้พิทักษ์ดังกึกก้องราวกับฟ้าผ่า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยามขณะมองฝูงชน

“ชายคนหนึ่งชื่อเฉินผิง เมื่อเขาปรากฏตัว เราจะซาบซึ้งมากหากท่านจัดการเขาได้ ท่านผู้พิทักษ์!” เฉียนเสี่ยวหานตอบ

“ไม่มีปัญหา!” ผู้พิทักษ์พยักหน้า “ในเมื่อข้าตกลงที่จะปกป้องสำนักเฉียนมาเป็นเวลาสามพันปี ข้าก็จะทำตามสัญญา”

ในขณะนั้น หลี่ชุนเฟิงเหลือบมองหนานป้าเถียนแล้วพูดว่า “หนานป้าเถียน เจ้าก็ร่างยักษ์เหมือนกัน ไปสู้กับมันสิ ตัวใหญ่อย่างเจ้าคงทำมันกลัวหัวหดแน่”

“อย่ารีบร้อน ข้าขอพักเอาแรงและกินผลึกเซียนอีกสักหน่อย!”

หนานป้าเถียนยังคงดูดซับพลังของผลึกเซียนต่อไป จนพลังของเขากลับมาอีกครั้ง

เมื่อฟื้นตัวเต็มที่แล้ว เขาก็ขยายขนาดขึ้นจนสูงถึงร้อยเมตร ไม่เกรงกลัวยักษ์ตนนั้นแต่อย่างใด