หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4871

“ท่านนักปราชญ์ ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณอ่อนแอเกินไป!” เฉินผิงพูดอย่างอายๆ

“เหลวไหล คิดว่าข้าไม่กล้าสู้กับเจ้าหรือไง ข้าโค่นเจ้าได้ ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานอย่างเจ้าแค่หายใจรดก็ตายแล้ว รับมือ!”

เขากระโดดอย่างรวดเร็ว ปราชญ์ทะยานขึ้นไปในอากาศและพุ่งไปหาเฉินผิง

จากประสบการณ์ในการโจมตีครั้งแรก เฉินผิงจึงไม่ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของกระบี่พิฆาตมังกรที่เขาถืออยู่

ตูม!

เฉินผิงฟันอีกครั้ง ทำให้ปราชญ์กระเด็นไปอีกครั้ง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลหลายจุด

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ปราชญ์มองบาดแผลบนร่างของเขา ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ

เขาไม่เข้าใจ... เหตุใดพลังของเขาจึงลดลงมากขนาดนี้

ข้าเพิ่งสู้กับคนอื่นราวสองสามกระบวนท่าเมื่อหลายวันก่อนพลังของข้ายังไม่เห็นจะน้อยลงขนาดนี้!

เกิดอะไรขึ้น?

“เก็บกระบี่ของเจ้าซะ มาสู้กันอย่างยุติธรรม!”

ปราชญ์จ้องมองกระบี่พิฆาตมังกรในมือเฉินผิง ตระหนักว่ามันไม่ใช่อาวุธธรรมดา ปัญหาคงเป็นเพราะกระบี่

“ตกลง”

เฉินผิงพยักหน้าและเก็บกระบี่พิฆาตมังกร

เมื่อเห็นเฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรเข้าฝัก ปราชญ์ก็กัดฟันแน่น ความมุ่งมั่นแรงกล้าเป็นประกายในดวงตาของเขา ขณะที่พุ่งเข้าหาเฉินผิงอีกครั้ง

เฉินผิงเฝ้าดูปราชญ์พุ่งเข้ามา ความกังวลในตอนแรกหายไปแล้ว รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“หมัดเซิ่งกวง!”

เฉินผิงชกออกไป แสงสีทองระเบิดออกมา

เปรี้ยง!

ปราชญ์ลอยออกไปอีกครั้ง ร่างกายของเขากระแทกพื้นอย่างแรง เลือดไหลทะลักออกมาจากปากของเขา

เฉินผิงคลายความระแวงหมดสิ้น ที่แท้ผู้พิทักษ์ขั้นที่สามไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของปราชญ์ดูสิ้นหวังอย่างที่สุด

“เป็นไปได้ยังไงกัน” ปราชญ์คำราม

เมื่อได้ยินเสียงในห้องโถงใหญ่ หลี่ชุนเฟิงก็ค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องโถง

ปราชญ์ส่ายหัวอย่างไม่เชื่อ

“ข้าหนีออกมาได้ เรื่องนั้นต้องขอบคุณเฉินผิง เขาไม่ได้แค่ปลดปล่อยข้าจากตราจองจำ แต่ยังปกป้องข้าจากทัณฑ์สวรรค์ด้วย” หลี่ชุนเฟิงกล่าว

ปราชญ์มองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ “ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานอย่างเจ้า สามารถทำลายตราจองจำและต้านทัณฑ์สวรรค์ได้หรือ”

เฉินผิงพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร

“ข้าไม่เชื่อหรอก เว้นแต่เจ้าจะช่วยข้าด้วย” ปราชญ์ตอบ

“ผมช่วยคุณออกไปได้ แต่ต้องมีสิ่งตอบแทน” เฉินผิงตอบ

“สิ่งตอบแทน?” ปราชญ์ถาม

“คุณต้องติดตามผมนับจากนี้อีกสามร้อยปี ต้องเชื่อฟังคำพูดของผมและสู้เพื่อผม แต่ถ้ามีความสามารถเท่านี้ คุณคงช่วยผมไม่ได้มากนัก อ่อนแอเกินไป”

เฉินผิงมองปราชญ์แล้วพูด

“ข้าไม่ได้อ่อนแอ ข้าเป็นเซียนจากอาณาจักรแดนสรวง แม้จะอยู่ในสภาพที่อ่อนแอที่สุด ข้าจะแพ้ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานอย่างเจ้าได้อย่างไร มันก็แค่ว่าพลังของข้าถูกสะกด และตอนนี้พลังของข้าเหลือเพียงหนึ่งในสิบจากเดิมเท่านั้น” ปราชญ์โต้เถียงเสียงดัง

“ทำไมคุณถึงถูกขังไว้ที่นี่” เฉินผิงถามด้วยความสงสัยขณะมองปราชญ์ “อย่าบอกนะว่าโดนจับได้ตอนแอบดูผู้หญิงอาบน้ำ”

“ไร้สาระ ข้าเป็นปราชญ์และสุภาพบุรุษ จะทำเรื่องหยาบคายแบบนั้นได้อย่างไร” ปราชญ์อุทานด้วยความโกรธ