หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 49

เฝิงซื่อไห่หลบหมัดของถังหลงไปยังด้านข้าง หลังจากหลบหมัดได้แล้ว เฝิงซื่อไห่กลับไม่ลงหมัดต่อ แต่มองไปยังกู่เวิ่นเทียนและกล่าวว่า “ท่านกู่ ผมพูดแล้วว่าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน ท่านจะบังคับผมจริงๆ เหรอ?”

กู่เวิ่นเทียนสีหน้าอึมครึมและไม่พูดจา!

เมื่อเฝิงซื่อไห่หลบหมัดของถังหลงได้ เขาก็กล่าวด้วยความเจ็บใจ “พูดเพ้อเจ้อให้มันน้อยๆ หน่อย รับมือให้ดีล่ะ!”

ถังหลงเหวี่ยงหมัดต่อไปใส่เฝิงซื่อไห่อย่างเต็มกำลัง หากมันนี้เข้าเป้าละก็ มันสมองทั้งหมดคงจะไหลออกมา!

ดวงตาทั้งสองดวงของเฝิงซื่อไห่แน่วแน่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็จะไม่เกรงใจ!”

เมื่อพูดจบเฝิงซื่อไห่ก็คว้าข้อมือของถังหลงได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็เหวี่ยงหมัดขวาใส่ถังหลงจนตัวเซถลาไป!

ถังหลงตกใจ หัวของเขาเอียงไปด้านข้างเล็กน้อย จากนั้นก็เตะขาออกไปหวังจะเอาคืนเฝิงซื่อไห่!

คาดไม่ถึงว่าเฝิงซื่อไห่จะไม่หลบ เขาปล่อยให้ถังหลงเตะที่หน้าอกของตัวเอง แรงสะท้อนกลับอย่างมหาศาลทำให้ร่างของถังหลงกระเด็นออกไปในทันที!

ถังหลงควบคุมร่างกายให้มั่นคงอย่างลำบาก แต่เมื่อเห็นคนที่อยู่โดยรอบทำสีหน้าแปลกใจ เขาจึงกล่าวด้วยความโกรธเคืองทันที “เฝิงซื่อไห่ วันนี้ไม่แกก็ฉันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”

พูดจบ ถังหลงก็พุ่งเข้าใส่เฝิงซื่อไห่อีกครั้ง!

“หยุดซะ!” ในขณะที่ถังหลงพุ่งตัวเข้าใส่เฝิงซื่อไห่อยู่นั้น จู่ๆ ก็มีร่างของใครบางคนปรากฏที่ด้านหน้าของถังหลงและขัดขวางถังหลงไว้!

“คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ขืนสู้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์!”

เฉินผิงกั้นตัวถังหลงแล้วพูดกับเขา

ถังหลงรู้สึกอับอายขายหน้าและพูดเสียงเข้ม “ขืนคุณเข้าไปด้วยสภาพร่างกายแบบนี้ เกรงว่าคุณจะตายตั้งแต่หมัดแรก!”

ตอนนี้ถังหลงสติหลุดไปแล้ว แถมยังพูดกับเฉินผิงอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ เขาลืมสถานะของเฉินผิงไป นั่นคือคนที่แม้แต่กู่เวิ่นเทียนยังเคารพ!

แต่ถังหลงยังไม่เคยเห็นฝีมือของเฉินผิงกับตาตัวเอง ดังนั้นในใจของเขาจึงไม่ได้เคารพเฉินผิงสักเท่าไหร่ เขาแค่ไว้หน้ากู่เวิ่นเทียนเท่านั้น

วิถีของศิลปะการต่อสู้ต้องค่อยๆ รำเรียนไปอย่างช้าๆ เฉินผิงเป็นแค่ชายหนุ่มที่เพิ่งพ้นวัยยี่สิบต้นๆ ถึงแม้จะเรียนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ แล้วเขาจะมีความเก่งกาจสักแค่ไหนกันเชียว?

“หุบปาก ไอ้บื้อ แกกล้าไร้มารยาทกับคุณเฉินงั้นเหรอ?”

“รีบถอยเร็วสิ หมัดมวยไร้ความปราณี นี่ไม่ใช่เวลาที่คุณจะมาอวดเก่งนะ!”

เมื่อถังหลงเห็นเฉินผิงขึ้นมาเพื่อแสดงตัว เขาจึงพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

หลังจากพูดจบ ถังหลงก็กระโดดขึ้นไปและมุ่งโจมตีเฝิงซื่อไห่!

“เฮ้ บอกแล้วไงว่าคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่คุณก็ยังจะเข้าไปให้โดนตีอีก ดื้อจริงๆ เลย!”

เฉินผิงส่ายหัวไปมาอย่างจนใจ

“หยุดพูดได้แล้ว กลับไปซะ!”

ซูอวี่ฉีลากตัวเฉินผิงไปนั่งอีกครั้ง!

ถังหลงกระโดดขึ้นไปในครั้งนี้ เขาก้าวไปข้างหน้าได้ไม่ทันไรก็โดนเฝิงซื่อไห่เตะเข้าที่หน้าอกจนเลือดสดๆ กระอักออกจากปาก!

เมื่อกู่เวิ่นเทียนและกลุ่มคนที่อยู่ที่นี่ได้เห็นฉากนี้ก็ต่างพากันตกตะลึง