หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4923

เปรี้ยง!

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นทั่วบริเวณ ร่างของใครบางคนบนเวทีล้มลงในขณะที่หลงฉียังคงยืนอยู่

“คุณชายหลงน่าทึ่งจริงๆ!”

“คุณชายหลงต้องชนะแน่นอน!”

“คุณชายหลงสุดยอดมาก!”

ชั่วขณะนั้น ผู้ชมทุกคนต่างส่งเสียงตะโกนดังก้อง แม้แต่ชายวัยกลางคนที่เพิ่งเงียบไปยังส่งเสียงชื่นชมหลงฉีอย่างกระตือรือร้น

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนตะโกนเสียงดัง เฉินผิงจึงถามด้วยความสับสน “คุณก็รู้ว่ามันเป็นการจัดฉากไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไปชื่นชมเขาล่ะ”

“เจ้ายังไม่รู้อะไร แค่ทำตามข้าก็พอ แล้วเดี๋ยวเจ้าจะเข้าใจ” ชายวัยกลางคนรบเร้าให้เฉินผิงและคนอื่นๆ ตะโกน

บนเวทีสูงแห่งนั้น หลงฉียืนรับเสียงชื่นชมของฝูงชนด้วยความพึงพอใจ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

“เอาไป!” หลงฉีตะโกน หลังจากนั้น ใครบางคนที่อยู่ในฝูงชนก็เอื้อมมือเข้าไปในถุงใส่ของและเริ่มโปรยเหรียญเซียน

ฝูงชนที่เห็นอย่างนั้นยิ่งตื่นเต้น พากันคว้าเหรียญบ้าคลั่ง

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็อึ้งไป นี่มันบ้าอะไรกัน อุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงอาณาจักรแดนสรวงเพียงเพื่อให้คนประจบประแจงเท่านั้นเหรอ คนธรรมดายังไม่หลงตัวเองขนาดนี้

ทุกคนแย่งกันหยิบเหรียญเซียน แม้แต่ซิ่วรุ่ยยังก้มตัวลงหยิบเหรียญ

ทั้งเจ้าเบิ้มและชายตาสีฟ้าต่างก็ก้มลง ในขณะนั้นทุกคนยกเว้นเฉินผิงกำลังแย่งเหรียญเซียนบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง

เฉินผิงยืนเด่นอยู่คนเดียว ราวกับว่าไม่สนใจเหรียญเซียนที่กระจัดกระจายบนพื้น

หลงฉีที่อยู่บนเวทีสูงมองเห็นเฉินผิง และในตอนนั้นเอง เฉินผิงก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วย

ทันใดนั้น ความรู้สึกไม่สบายใจก็เกิดขึ้นกับหลงฉีขณะที่พวกเขามองหน้ากัน

หลังจากอาคมบนเวทีหยุดทำงาน คนที่เพิ่งพ่ายแพ้ก็กระโดดลงมา

“มีใครอีกไหม” หลงฉีตะโกน

ทันใดนั้น ใครบางคนก็พุ่งเข้ามาและกระโดดขึ้นไปบนเวทียกสูง

หลงฉีขมวดคิ้วและจ้องเฉินผิงไม่วางตา

คนอื่นๆ ตกตะลึง จ้องมองเฉินผิงบนเวทีและสงสัย “หมอนั่นคิดว่าตัวองเป็นใคร เขาไม่รู้กฎเหรอ”

“กล้าเข้ามาป่วนการประลองของคุณชายหลงได้ยังไง! อยากตายมากสินะ”

“เขาคิดจะฉวยโอกาสเหรอ เพราะคุณชายหลงชกไปแล้วแปดยก”

“รูปร่างบอบบางแบบนี้ พนันได้เลยว่าคุณชายหลงชกแค่หมัดสองหมัดก็ชนะแล้ว”

ทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างคึกคักเมื่อเห็นเฉินผิงปรากฎตัวกะทันหัน

ชายวัยกลางคนหันไปหาซิ่วรุ่ยและถามว่า “พวกเจ้าสองคนมาด้วยกันหรือ”

“ใช่” ซิ่วรุ่ยพยักหน้าตอบ

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าคงต้องหาเพื่อนใหม่แล้ว เจ้าหนุ่มคนนี้ลำบากแน่ เขาทำให้ตระกูลหลงขุ่นเคือง ไม่มีทางเหลือรอดนอกจากความตาย” ชายวัยกลางคนเตือน

“อาจไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป บางทีเพื่อนของข้าอาจมีชาติตระกูลสูงกว่าคุณชายหลงผู้นี้เสียอีก” ซิ่วรุ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม