หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4926

“เรารู้จักกันหรือเปล่า” เฉินผิงถามชายชรา

“ไม่หรอก แต่ตอนนี้รู้จักกันแล้ว” ชายชรากล่าวพร้อมหัวเราะเบาๆ

เฉินผิงพูดไม่ออก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชายชราชื่ออะไร และชายชราก็ไม่รู้ชื่อเขาด้วย

เฉินผิงเริ่มไม่พอใจและพูดว่า “ขอโทษด้วย ผมต้องบำเพ็ญเพียร ไม่อยากให้ใครรบกวน”

แต่ชายชราก็ไม่ได้ไปไหน กลับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาระวังตัวขึ้นมาทันที พร้อมที่จะชักกระบี่พิฆาตมังกรทุกเมื่อ

ผู้เฒ่ายิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า อีกอย่าง ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทุกคนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์!”

สายตาของเฉินผิงจ้องชายชราเขม็ง ในขณะเดียวกันเขาก็แอบวางอาคม ปิดกั้นทั้งห้องอย่างแน่นหนา

ในเมื่อชายชรารู้ว่าพวกเขาเป็นมนุษย์ เฉินผิงจึงไม่สามารถปล่อยให้ผู้บุกรุกออกไปได้

ผู้เฒ่าก็สังเกตเห็นเช่นกัน แต่เขาไม่ได้พูดอะไร กลับส่งยิ้มปลอบใจ “อย่างที่ข้าบอก เจ้าไม่ต้องกังวล การที่ข้าไม่ได้เอาเรื่องของเจ้าไปบอกใครทั้งที่รู้ว่าเจ้าเป็นมนุษย์ ก็แปลว่าข้าไม่ได้คิดร้ายกับเจ้า ยิ่งกว่านั้น ข้ายังรู้ด้วยว่าเจ้ามาจากอาณาจักรนิรันดร์โดยกฎฟ้าดินพาเข้ามา”

คำพูดของผู้เฒ่าทำให้เฉินผิงยิ่งสับสน เขาไม่เข้าใจเลยว่าชายชรารู้ได้ยังไง ทั้งที่ตัวเขามีรัศมีของเผ่าอสูร เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนรู้ว่าเขาเป็นมนุษย์

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชายชราถึงรู้ว่าเขามาจากอาณาจักรนิรันดร์

ขณะที่เฉินผิงสับสน รอยยิ้มของชายชราก็หายไปจากใบหน้ากะทันหัน เขาเอื้อมมือไปคว้าคอเฉินผิงในพริบตา!

ผู้เฒ่าลงมือรวดเร็วจนเฉินผิงไม่มีโอกาสหลบ

“อะไรกัน... คุณกำลังทำอะไรอยู่” เฉินผิงสับสน ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ ชายชราถึงเคลื่อนไหว

“บอกข้ามา ทำไมข้าถึงสัมผัสสายเลือดของตระกูลข้าในตัวเจ้าได้” ผู้เฒ่าถาม

“รัศมีจากสายเลือดของตระกูลคุณเหรอ คุณกำลังพูดถึงตระกูลไหน” เฉินผิงถามด้วยความงุนงง

เขาไม่เคยได้ยินไป๋เฉียนพูดถึงพ่อของเธอมาก่อน แต่การมีคนรู้จักในสถานที่ไม่คุ้นเคยก็ทำให้สบายใจขึ้นมาก มีผู้หญิงหลายคนก็ดีเหมือนกัน ไปไหนก็เจอพ่อตา

ทันใดนั้นเฉินผิงก็คุกเข่าลงต่อหน้าชายชรา ทำเอาอีกฝ่ายตกใจ

“เจ้าทำอะไรน่ะ” ผู้เฒ่าถามด้วยความประหลาดใจ

“คุณพ่อตา ผมขอคารวะ” เฉินผิงโค้งคำนับชายชราอย่างนอบน้อม

ผู้เฒ่ามองเฉินผิงด้วยความตกใจ “หมายความว่ายังไง หรือว่าเจ้ากับลูกสาวของข้า...”

เฉินผิงพยักหน้า “ผมบำเพ็ญเพียรคู่กับไป๋เฉียนแล้ว เราทั้งคู่จึงมีรัศมีจากสายเลือดของกันและกันอยู่ในตัว”

“เจ้าพูดจริงเหรอ” ชายชราสงสัย

“พ่อตา ผมไม่กล้าโกหกหรอก” หลังจากนั้น เฉินผิงก็เล่าเรื่องของไป๋เฉียนให้ชายชราฟังอย่างละเอียด