หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4930

“พ่อตาไม่ได้พาผมมาที่นี่เพื่อประลองเหรอ” เฉินผิงถามอย่างงุนงง

“เปล่า ไม่ใช่ในเขตของเรา ข้าพามาเพราะอยากให้เจ้ารู้จักที่นี่ก่อน เพราะมันอาจจะเป็นของเจ้าในอนาคต หวังว่าเจ้าจะช่วยข้าดูแลได้ ช่วงที่มีแค่ข้าคนเดียว แต่ละวันข้าต้องทำแต่งานไม่รู้จบ เหนื่อยเหลือเกิน แต่ตอนนี้เจ้ามาแล้ว งานของข้าน่าจะสบายขึ้น ทรัพยากรและเหรียญเซียนที่ได้จากตลาดมืดทุกวันน่าจะเพียงพอกับการบำเพ็ญเพียรของเจ้า อีกไม่นานข้าจะะพาเจ้าไปถล่มตลาดมืดของคนอื่น อย่าทำให้ข้าขายหน้าล่ะ!” ไป๋อี้แนะนำเฉินผิงอย่างจริงจัง

“พ่อตา วางใจได้เลย ผมจะไม่ทำให้ผิดหวัง” เฉินผิงทุบอกด้วยความมั่นใจและรับปาก

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้สึกอย่างกับว่าพ่อตาของเขาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียจากโลกมนุษย์ อยู่ดีๆ ฉันก็กลายเป็นลูกเขยของเจ้าพ่อมาเฟียซะงั้น แถมยังจะพาฉันไปก่อเรื่องด้วย เหลือจะเชื่อ พอคิดดูแล้ว ชีวิตในอาณาจักรแดนสรวงไม่ต่างจากโลกมนุษย์เลย ชื่อเสียง โชคลาภ ทรัพยากร ความปรารถนาและอารมณ์ ผู้คนสู้และฆ่าฟันกันเพื่อสิ่งเหล่านั้น

“นั่วชิง!” ไป๋อี้ตะโกน

ไม่นาน ชายวัยกลางคนที่สวมชุดสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้น จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างนอบน้อม “หัวหน้า”