หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4931

หลังจากได้ยินเช่นนั้น พยัคฆ์คลั่งก็กวาดตามองเฉินผิง ซิ่วรุ่ยและหูหม่าซือ เนื่องจากมีเพียงสามคนที่เขาไม่รู้จัก ลูกเขยของไป๋อี้คงเป็นหนึ่งในสามคนนี้

“คนไหนคือลูกเขยของเจ้า” พยัคฆ์คลั่งถาม

ไป๋อี้ชี้เฉินผิงแล้วพูดว่า “คนนี้”

พยัคฆ์คลั่งชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะดังลั่น “ไป๋อี้ ลูกเขยของเจ้าอยู่ที่ขั้นเซียนระดับหนึ่งเท่านั้น แถมยังดูบอบบาง จะไหวแน่หรือ”

“อย่าประมาทแค่เพราะเขาดูบอบบาง ถึงภายนอกจะเป็นแบบนี้แต่เขาแข็งแรงไม่ใช่เล่น ว่าแต่เจ้าเถอะ กล้าให้เขาขึ้นประลองที่นี่หรือเปล่า” ไป๋อี้เย้ยหยัน

“แน่นอน ข้าอนุญาต ไม่ว่าข้าจะเลือกใครไปสู้ก็ตาม ลูกเขยคนเก่งของเจ้าก็จะโดนกระทืบเละแน่” พยัคฆ์คลั่งหัวเราะเยาะขณะมองเฉินผิง

ในสายตาของเขา ร่างกายผอมบางของเฉินผิงแค่โดนตบทีเดียวก็ปลิวแล้ว

“ดี” ไป๋อี้หันไปหาเฉินผิงแล้วถามว่า “เฉินผิง เจ้าพร้อมหรือยัง”

“ครับ พ่อตา อยากเห็นเหมือนกันว่าใครจะเอาชนะผมได้” เฉินผิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ

“ได้เลย!” ไป๋อี้พยักหน้า

พวกเขามาถึงสนามประลองในเวลาต่อมา พยัคฆ์คลั่งพูดขึ้น “ไป๋อี้ ใช้กฎเดิม ลงเงินรอบละหนึ่งแสนเหรียญเซียน ถ้ามีเงินไม่พอก็ต้องหาทรัพยากรมาชดเชย”

“ไม่มีปัญหา!” ไป๋อี้พยักหน้าตอบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้สึกกดดันขึ้นมา เขานึกไม่ถึงว่าการประลองแค่รอบเดียวจะต้องใช้ถึงหนึ่งแสนเหรียญเซียนในการเดิมพัน

ในสนามประลองของทางการ แต่ละคนเดิมพันได้เพียงหนึ่งร้อยเหรียญเซียนเท่านั้น พอครบสิบยกก็จะเป็นหนึ่งพันเหรียญเซียน

ในขณะที่ห้าร้อยเหรียญเซียนซื้อผู้หญิงได้หนึ่งคน

อย่างไรก็ตาม เงินวางเดิมพันในตลาดมืดกลับสูงถึงหนึ่งแสนเหรียญเซียน

“พ่อตา เดิมพันมันสูงเกินไปหรือเปล่า” เฉินผิงถามเสียงเบา

“ไม่เลย พยัคฆ์คลั่งเอาเหรียญเซียนไปจากข้ามากกว่าหนึ่งแสนเหรียญ เจ้าต้องชนะหลายๆ รอบถึงจะชดเชยเงินที่ข้าเสียไปก่อนหน้านี้ได้ ถ้าเจ้าไม่แพ้เลยและชนะได้เรื่อยๆ จนกว่าไอ้เวรนั่นจะหมดตัวจะดีมาก” ไป๋อี้คาดหวังในตัวเฉินผิงสูง

“หัวหน้าไป๋ ไม่มีคนอื่นแล้วเหรอ ทำไมถึงส่งคนบอบบางแบบนั้นขึ้นไปบนเวทีล่ะ”

“ดูท่าหัวหน้าไป๋จะอยากเสียเงินเล่นๆ คู่ต่อสู้ต่างกันขนาดนี้จะประลองไปเพื่ออะไร”

“ข้าลงเงินข้างรังพยัคฆ์คลั่งหนึ่งพันเหรียญเซียน ขอทุ่มสุดตัว”

“ข้าจะเดิมพันด้วย ข้าจะเดิมพันด้วย...”

ผู้คนแตกตื่น วางเดิมพันด้วยเงินทั้งหมดที่มีเพื่อชัยชนะของรังพยัคฆ์คลั่ง

ท้ายที่สุดแล้ว ใครล่ะจะไม่อยากได้เงินในการประลองที่เห็นผลชัดแบบนี้

“หัวหน้า...” นั่วชิงกระซิบข้างหูของไป๋อี้ “เดิมพันสูงเกินไป ข้ากลัวว่าเราจะจ่ายไม่ไหว”

“ไม่เป็นไร ข้าเชื่อใจเฉินผิง” ไป๋อี้ตีหน้านิ่ง แต่ยังคงมีรอยยิ้มเยาะที่มุมปากของเขา