หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4932

เพราะไป๋อี้ได้เห็นความแข็งแกร่งของเฉินผิงเมื่อคืนก่อนแล้ว รูปร่างที่ต่างกันอย่างชัดเจนจะช่วยให้อีกฝ่ายประมาทเฉินผิง

เมื่อเห็นทุกคนเดิมพันว่าฝ่ายเขาจะชนะ พยัคฆ์คลั่งก็มองไป๋อี้อย่างสะใจ “ไป๋อี้ การประลองยังไม่เริ่ม ถ้าเจ้าเกิดปอดแหก ก็แค่ขอโทษข้า แล้วเจ้าจะไม่เสียเลยสักเหรียญ”

“เลิกพล่ามสักที เริ่มกันเลย” ไป๋อี้กล่าว

พยัคฆ์คลั่งโบกมือขนาดใหญ่ ทำให้เสาลำแสงสี่ต้นตั้งขึ้นรอบเวที จากนั้นเสาลำแสงก็ปล่อยรัศมีที่เชื่อมต่อกันเข้าห่อหุ้มทั้งลานประลอง

เฉินผิงจ้องมองวงแหวนอาคมซับซ้อน เขายิ้มเยาะเพราะเวทีของรังพยัคฆ์คลั่งด้อยกว่าเวทีของทางการมาก

เมื่อเห็นอย่างนั้น หูหม่าซือก็ถากถาง “ตลาดมืดใหญ่โตเช่นนี้ แต่อาคมของสนามประลองกลับไม่มีประสิทธิภาพและล้าสมัย มีช่องโหว่เต็มไปหมด”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น พยัคฆ์คลั่งก็จ้องมองอย่างเย็นชา ไม่พอใจกับคำพูดของหูหม่าซือ

อย่างไรก็ตาม เขาหาปรมาจารย์อาคมได้ไม่มากนัก และคนที่หาเจอก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร แค่หาคนมาวางอาคมรอบสนามประลองได้ก็เต็มที่แล้ว

“เปิดวงแหวนอาคม! เริ่มประลองได้!” เขาร้องตะโกน

พยัคฆ์น้อยมองเฉินผิง เขายิ้มกว้างและพูดว่า “ขอโทษนะเจ้าหนู หลังชนะเจ้าแล้วข้าก็จะได้เงินจากหัวหน้า จากนั้นค่อยไปสนุกกับสาวๆ”

หลังจากพยัคฆ์น้อยพูดจบ เขาก็ชกเฉินผิง!

แค่พลังกายเพียงอย่างเดียว หมัดของเขาก่อให้เกิดเสียงที่ราวกับตัดผ่านอากาศได้

เฉินผิงมองหมัดของพยัคฆ์น้อยด้วยความดูถูก รู้ว่าเขาหักแขนอีกฝ่ายได้โดยแทบไม่ต้องออกแรง

“เขากลัวจนสติแตกหรือเปล่า”

“ไม่ขยับตัวเลย เขาอยากตายเหรอ”

“เขาน่าจะพยายามหลบถ้าสู้พยัคฆ์น้อยไม่ไหว จะยืนเฉยอยู่ทำไม”

ทุกคนต่างงุนงงและสงสัยว่าทำไมเฉินผิงถึงเลือกที่จะอยู่เฉย

“หัวหน้า...” นั่วชิงขมวดคิ้วด้วยความกังวล

เปรี้ยง!

พยัคฆ์คลั่งเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ

แม้แต่นั่วชิงเองยังตกตะลึง แต่ไป๋อี้กลับยิ้มอย่างพึงพอใจ

“พยัคฆ์น้อย เกิดอะไรขึ้น” พยัคฆ์คลั่งคำราม

“หัวหน้า ร่างกายของชายคนนี้แข็งอย่างกับเหล็ก! ข้าทำอะไรมันไม่ได้เลย!” แขนที่ชุ่มเลือดของพยัคฆ์น้อยห้อยลงมา ขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง

“ไม่ได้เรื่อง! เจ้ายังเหลือแขนอีกข้างไม่ใช่เหรอ? จัดการมันซะ เราจะแพ้ไม่ได้” พยัคฆ์คลั่งคำรามด้วยความโกรธ ด้วยความที่เดิมพันคือหนึ่งแสนเหรียญเซียน

คนอื่นๆ ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “จัดการมันเลย จัดการมันเลย!”

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทุ่มหมดหน้าตักเพื่อเดิมพันให้รังพยัคฆ์คลั่งชนะ หากพยัคฆ์น้อยแพ้ พวกเขาคงไม่เหลืออะไร

เมื่อเห็นอย่างนั้น พยัคฆ์น้อยก็ได้แต่กล้ำกลืนความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็ยกมือซ้ายขึ้น กำหมัดแน่น เขากัดฟันร้องตะโกน ชกใส่เฉินผิง